สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 343

ณ บ้านตระกูลหลิน

หร่วนซิงหว่านกำลังจะขึ้นไปข้างบน หลินจืออี้ก็เรียกเธอไว้

หร่วนซิงหว่านหันกลับมา "มีอะไรเหรอ?"

"ฉันแค่อยากจะเตือนคุณหร่วนว่า โจวฉือเซินจ้องเขมือบตระกูลหลินอยู่ ในเมื่อคุณหร่วนคิดว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลหลิน เช่นนั้นก็ควรรักษาระยะห่างจากเขาจะดีกว่า"

ได้ยินดังนั้น หร่วนซิงหว่านก็รู้สึกขำขึ้นมา "ตอนนี้คุณหลินเปลี่ยนวิธีแล้วเหรอ?"

หลินจืออี้พูดอย่างเย็นชาว่า "ไม่ฟังก็แล้วแต่คุณ ถ้าคุณพ่อรู้เข้า ก็คงไม่พอใจ"

"ฉันคิดว่าคุณหลินคงเข้าใจผิดไปแล้วเรื่องหนึ่ง" หร่วนซิงหว่านยืนอยู่ตรงบันไดและพูดขึ้นมาว่า "ฉันมาที่ตระกูลหลิน เพื่อที่จะได้รับสิ่งที่ฉันสมควรได้รับเท่านั้น ส่วนฉันอยู่กับใคร มันเป็นการตัดสินใจของฉันเอง ไม่มีใครสามารถจะมาตัดสินใจให้ฉันได้"

"ตอนที่คุณหร่วนมาถึงตระกูลหลินฉันได้บอกคุณแล้ว ว่าคุณอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลหลิน ต้องปฏิบัติตามกฎของตระกูลหลิน ดูเหมือนว่าคุณคิดว่าฉันกำลังล้อเล่นกับคุณอยู่"

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "กฎใครเป็นคนกำหนด? คุณหลินเหรอ? แล้วคุณหลินก็คิดว่า ฉันมาอาศัยอยู่ในตระกูลหลินด้วยฐานะอะไร?"

สีหน้าของหลินจืออี้ดูไม่ได้ หร่วนซิงหว่านกำลังบอกว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะตั้งกฎของตระกูลหลินเหรอ?

หร่วนซิงหว่านพูดต่อ "ในเมื่อพวกเราไม่ชอบกัน สามารถไม่พูดได้ก็อย่าพูดเลย ยิ่งไม่ต้องเสแสร้งเป็นห่วงหรือทักทาย แบบนี้จะช่วยลดปัญหาให้พวกเราได้เยอะเลย คุณหลินคิดว่าอย่างไร?"

หลินจืออี้ยิ้มเยาะ "หวังว่าคุณจะมีความมั่นใจในตัวเองสูงแบบนี้ในช่วงแข่ง"

"แน่นอน"

หลังจากพูดจบ หร่วนซิงหว่านก็เดินขึ้นบันไดไปโดยไม่หันกลับมามอง

หลังจากที่เธอไปแล้ว หลินจืออี้ก็แสยะยิ้ม และเมื่อหันกลับไป ก็พบว่าหลินจื้อหย่วนก็ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

หลินจืออี้พูด "คุณพ่อ ได้ยินแล้วเหรอคะ?"

หลินจื้อหย่วนอืมออกมา "ตามฉันมา"

เมื่อมาถึงห้องหนังสือ หลินจื้อหย่วนก็ปิดประตู และนั่งลงบนโต๊ะ "จืออี้ ฉันรู้ว่าเจ้าเกลียดเธอ แต่ต้องอดทนไว้ก่อน เมื่อเวลามาถึง เธอก็จะไปเอง"

หลินจืออี้กลับไม่เข้าใจ "เป็นเพราะเธอมีท่านจิ้นคอยหนุนหลังอยู่เหรอ?"

"นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด" หลินจื้อหย่วนหรี่ตาลง "ตอนนี้เวลายังไม่สุกงอม ต่อไปเจ้าจะต้องรู้เอง"

เมื่อเห็นว่าเธอไม่พูดอะไร หลินจื้อหย่วนก็พูดต่อว่า "เรื่องประกวดนักออกแบบ เจ้าอย่าเข้าไปร่วม ฉันมีแผนอื่นที่เตรียมไว้"

"ฉันเข้าใจแล้ว"

หลินจืออี้ไม่ได้โง่ขนาดนั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าเวลาแบบนี้ดวงตานับไม่ถ้วนกำลังจับจ้องเธออยู่ เธอจะลงมือเองได้ยังไง?

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่เกลียดหร่วนซิงหว่านมีมากมาย ต่อให้เธอไม่ทำอะไร คนอื่นๆ ก็คงอดใจไม่ไหวเหมือนกัน

......

เพียงพริบตาเดียว หนึ่งสัปดาห์ก็ได้ผ่านไปแล้ว

หร่วนซิงหว่านทำผลงานเสร็จแล้ว และส่งมอบสิ่งของตามเวลาและสถานที่ที่ผู้จัดงานให้ไว้

เธอเพิ่งมาข้างนอก และได้เห็นกลุ่มนักออกแบบล้อมวงบ่นอยู่ข้างนอก