สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 349

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเล็กน้อย ถามอย่างไม่เข้าใจวว่า: "นี่คุณ......"

Danielยิ้ม: "ผมยังไม่มีแผนที่จะจากเมืองหนานเฉิงไปในตอนนี้ ก็เลยเปิดร้านเปียโนขึ้น หาเรื่องให้ตัวเองทำหน่อย"

เพ้ยซานซานหมดคำพูด ถ้าว่างจริงก็ไปหาคุกเข่าสิ จะมาทำให้เธอน่ารำคัญอย่างงี้ทำไม!

หร่วนซิงหว่านก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะบอกว่าบังเอิญหรือใครจงใจทำ

Danielพูดต่อว่า: "ต่อไปพวกเราก็เป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ต้องการให้ช่วยเหลืออะไร บอกผมได้ตามตรงเลยครับ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าอย่างสุภาพ: "ได้คะ"

ก่อนจะจากไป Danielก็มองดูเพ้ยซานซานอีกครั้ง ยิ้มเพื่อแสดงการทักทาย

เพ้ยซานซาน: "......"

พอDanielจากไปแล้ว สาวๆ ทั้งหลายต่างก็กลับที่หน้าของตัวเองหมด ส่วนเพ้ยซานซานเดินไปที่สำนักงานกับหร่วนซิงหว่าน เธอเองก็ไม่สามารถที่จะอธิบายได้โดยคำพูดเพียงประโยคเดียวได้

ทันทีที่ประตูสำนักงานปิดลง เธอก็อดไม่ได้ที่จะด่าว่า: "เขามีโรคจิตจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย จงใจแน่เลย!ฉันก็แค่เคยโลภหน้าตาของเขาเอง และทำดีกับเขาไปชั่งหนึ่ง เขาถึงกับทำถึงขั้นนี้เลยเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่ในบนที่นั่ง ไม่รู้ว่าจะพูดไรในตอนนี้

เธอเองก็รู้สึกว่าจู่ๆ Danielจะปรากฏขึ้นที่นี่ได้ไง ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญแน่นอน

แต่ว่าตกลงคือเรื่องอะไร เธอเองก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน

แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่เธอแน่ใจว่า Danielคงจะไม่ทำร้ายเธอหรอก ไม่งั้นก็ไม่รอถึงตอนนี้หรอกนะ

อีกฝ่ายหนึ่ง เพ้ยซานซานยิ่งพูดยิ่งโมโห: "ตอนนี้ฉันสงสัยอย่างมากว่า เป็นเพราะเขาอยู่กับหลินจืออี้นานเกินไป เลยทำให้ใจของเขาบิดเบือนไปแล้ว คิดว่าฉันชอบเขา ตั้งใจเรียกร้องความสนใจตาหน้าฉัน!ซิง เมื่อกี้แกได้ยินไหม เขาเรียกฉันว่าซานซาน ?ฉันกับเขามีความสัมพันธ์ที่ดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนเธอไปยังใช้สายตาแบบนั้นมามองฉันอีก ฉันแน่ใจแล้วว่า เขามาเพื่อจีบฉัน!"

หร่วนซิงหว่าน: "?"

เพ้ยซานซานตบโต๊ะ รู้สึกว่าทนไม่ไหว: "ไม่ได้ ฉันจะไปอธิบายให้เขาเข้าใจให้ชัดเจน เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป บนถนนสายนี้มีฉันไม่มีเขา มีเขาไม่มีฉัน!"

ก่อนที่เธอจะทำข้อผิดพลาดอะไรที่ไม่สามารถแก้ได้ หร่วนซิงหว่าก็รีบห้ามเธอไว้: "ซานซาน ใจเย็นๆ ก่อน จุดประสงค์ของเขาคืออะไรเรายังไม่ชัดเจน เราสังเกตอีกทีดีๆ นะ"

เพ้ยซานซานสูบลมหายใจเข้าลึกๆ บรรเทาอารมณ์ แล้วก็ถอนหายใจอีกครั้ง: "จะว่าไปมันก็ผิดที่ฉันเองแหละ ฉันไม่ควรจะมีเสน่ห์มากขนาดนี้ ทำให้เขาลืมไม่ลง ตอนนี้ถึงได้ตามหาฉันมาถึงที่นี่เลย"

ขณะที่พูดอยู่ เพ้ยซานซานก็ยกมือขึ้นมาแล้วดม: "ซิงซิง แกว่าในตัวของฉันมีกลิ่นที่พิเศษหรือเปล่า ก็คือแบบผู้ชายห่วยๆ ได้กลิ่นแล้ว ก็จะหลงรักฉันขึ้นมาเลย?"

หร่วนซิงหว่านอดยิ้มไว้ พูดอย่างจริงจังว่า: "ที่จริงฉันรู้สึกว่าDanielก็ไม่ถือว่าเป็นผู้ชายห่วยๆ หรอกนะ เขากับหลินจืออี้ก็แค่......"

เพ้ยซานซานเบะปาก: "ช่างเถอะ แกก็อย่าช่วยเขาอธิบายละ ฉันไม่เคยเห็นคนไร้เหตุผลแถมยังน่าตลกไร้สาระแบบนี้ด้วย อิตาบ้าโจวฉือเซินนั้นยังดีกว่ามันเยอะเลย"

ในเวลานี้ คอมพิวเตอร์ของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้นสักพัก เป็นอีเมลจากผู้จัดการแข่งขันดีไซเนอร์ แจ้งว่าเธอผ่านรอบคัดเลือกและเข้าสู่รอบรองชนะเลิศได้สำเร็จ

หัวข้อของรอบรองชนะเลิศคือเชิญดีไซเนอร์ที่ผ่านรอบคัดเลือกแล้ว สามวันต่อมาให้ไปที่สนามแข่งขันเพื่อจับฉลาก

เพ้ยซานซานและหร่วนซิงหว่านเห็นผ่านรอบคัดเลือกแล้ว ทั้งสองก็คงความสงบเหมือนเดิน ถ้าหักขยันสู้มาขนาดนี้แล้ว เพียงแค่รอบคัดเลือกยังผ่านไม่ได้ แบบนี้ก็ไม่ความหมายอะไรแล้ว

ดีไซเนอร์สิบกว่าคน คนที่ผ่านรอบคัดเลือกมีแค่สิบคน นี่ก็หมายความว่า การแข่งขันคราวหน้าจะยากขึ้นกว่านี้แน่นอน

และไม่ว่าจะเป็นเวินเฉี่ยนหรือจ้าวเชียนเชียน อีกทั้งหลินจืออี้ ก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายดายอย่างแน่นอน

เพ้ยซานซานเองก็ไม่รบกวนหร่วนซิงหว่านอีก ตบไหล่เธอแล้วเดินออกไป

หร่วนซิงหว่านก็ปิดอีเมลทิ้ง เริ่มทำงาน

ถึงตอนเที่ยง หร่วนซิงหว่านวางพู่กันลง และบิดขี้เกียจ กำลังจะเรียกเพ้ยซานซานออกไปกินข้าว ประตูสำนักงานก็ถูกเคาะดังขึ้น