สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 360

และเมื่อผ่านการจูบนั่นไป ความหนาวเย็นที่อยู่ระหว่างคิ้วของโจวฉือเซินก็ดูเหมือนจะจางหายไปด้วย ความโกรธส่วนใหญ่ของเขาก็หายไป มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย และดวงตาสีดำของเขาจ้องมองมาที่เธอ

หร่วนซิงหว่านถลึงตามาทางเขา "มองอะไรคะ? ไม่เคยเห็นคนสวยเหรอ?"

เสิ่นจื่อซีทนมองไม่ไหวอีกต่อไป ตัดสินใจแบกรับภาระของการเป็นเพื่อน ก่อนจะพูดอย่างเลี่ยงไม่ได้ว่า "สวย สวยครับ คุณค่อนข้างสวยเลยทีเดียว มีอะไรก็มาทำกับผมเถอะครับ เขามีภรรยาแล้ว คุณทำแบบนี้ มันค่อนข้าง......ไม่ดีนะ"

หร่วนซิงหว่านส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะหันไปมองทางโจวฉือเซิน "มีภรรยาแล้วยังออกมาเที่ยวเล่นอีก ผู้ชายเฮงซวย!"

โจวฉือเซิน "......"

เขาหันไปมองเสิ่นจื่อซีด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เพื่อนของเขาถอนหายใจก่อนจะแตะบ่าของเขา "ไม่ใช่ว่าเพื่อนไม่ช่วยนายนะ แต่ใจฉันมันรู้สึกผิด ถึงแม้ปกติฉันจะดูสง่างาม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ฉันเกิดมาพร้อมกับคำว่าเป็นธรรม สองคำนี้สลักลงในกระดูกดำ คนอื่นฉันไม่สนหรอกนะ แต่ฉันจะไม่ยอมให้เพื่อนของฉัน ทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยต่อครอบครัวต่อหน้าเป็นอันขาด!"

"ดังนั้น มีอะไรก็มาทำกับผมเถอะครับ ผมเต็มใจที่จะเสียสละ" เขาพูด พลางปาดน้ำตาไปด้วย "เพื่อที่ครอบครัวของเพื่อนจะสามารถปรองดองเต็มไปด้วยความสุข สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ควรทำยิ่งแล้ว เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ต้องเกรงใจ แค่เพียงนายกลับตัวกลับใจได้ก็เป็นอันโอเค"

หร่วนซิงหว่านเพิ่งรู้ เพื่อนรอบกายของโจวฉือเซินไม่มีคนปกติเลยสักคน มีไอ้คนที่ไม่มีความคิดอย่างเจียงย่านหนึ่งแล้ว ตอนนี้ยังมีผู้ชายเฮงซวยที่สมองน่าจะมีปัญหาเพิ่มมาอีกคน

เธอไม่ต้องการสิ้นเปลืองเวลาอยู่ที่นี่กับพวกเขาอีกต่อไป หยิบของก่อนจะพูดว่า ฉันมีธุระต้องไปทำก่อน พวกคุณเที่ยวเล่นกันให้สนุกนะคะ"

ทันทีที่หร่วนซิงหว่านก้าวเดินออกไปเสิ่นจื่อซีก็รีบจะเดินตามไปด้วย แต่โจวฉือเซินกลับลุกขึ้นเร็วกว่าเขาไปหนึ่งก้าว

เสิ่นจื่อซีพูดเสียงแข็งใส่ว่า "สิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปมันเป็นเรื่องไร้สาระเหรอ? นายทำแบบนี้กับภรรยาที่อดทนต่อความเจ็บปวดและลำบากได้ลงคอ?"

โจวฉือเซินชำเลืองมองเขา "ถ้านายมีเวลาว่างมากละก็ ไปตรวจสมองหน่อยนะ"

พูดจบ เขาก็ก้าวยาวๆออกไป

ทันทีที่พวกเขาจากไป หยาวเยาก็เห็นว่ามันดึกมากแล้ว ก่อนจะแยกย้ายกันจากไป

เสิ่นจื่อซีเดินออกไป พลางต่อสายหาเจียงย่านไปด้วย "ทำไมโจวฉือเซินถึงได้เล่นบ้าอะไรขนาดนี้? หรือเขาไม่มีภรรยา นี่แกล้อฉันเล่นเหรอวะ"

"จะไม่มีได้ไง คืนนี้ไม่ใช่ว่าเขาไปง้อเมียอยู่หรอกเหรอ พอเถอะน่า เขาง้อภรรยาที่ไหน ก็เห็นอยู่ว่าหาข้ออ้างออกมาอ่อยสาว สิ่งที่น่าขยะแขยงที่สุดก็คือยังจะปล่อยเขาไปอีก ไม่คิดเลยว่าฉันที่อยู่ในสมรภูมิรักทั่วทุกสารทิศมานับสิบกว่าปี จะมาแพ้อยู่กำมือเขา มันไม่น่าเป็นอย่างนี้เลย!"

เจียงย่าน "เหอะ"

ปัญญาอ่อน

เสิ่นจื่อซีพูด "ไม่ได้ ฉันยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ นายมีช่องทาการติดต่อเมียของโจวฉือเซินไหม ฉันจะฟ้อง"

เจียงย่านเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนพูด "มีสิ"

อีกด้าน หร่วนซิงหว่านออกมายืนอยู่ข้างถนนเพื่อเรียกแท็กซี่ แต่ตอนนี้มีคนมากมายอยู่ข้างนอกคลับ ไม่ว่าจะเรียกออนไลน์หรือเรียกข้างถนน ต่างก็ต่อคิวกันเป็นร้อย

เธอหาที่นั่ง ก่อนจะเอามือกดขมับที่ตึงเครียด

พลันเสียงของโจวฉือเซินดังมาจากข้างกาย "ดื่มไม่ได้แล้วยังจะงอน ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่ามันไม่สบาย?"

หร่วนซิงหว่านหันหน้าไปอีกทาง ไม่สนใจเขา

โจวฉือเซินนั่งข้างเธอ ก่อนจะบิดฝาน้ำแร่และส่งให้ "โกรธผมแต่ก็บอกเหตุผลมาหน่อยเถอะ คราวหลังคิดจะไม่สนใจผมแล้วเหรอ?"

"ไม่ใช่ว่าคุณรู้ไปหมดทุกเรื่องเหรอคะ? ต้องให้ฉันพูดเหรอ?"

โจวฉือเซินเอื้อมมือพาดไปทางพนักเก้าอี้ยาวของเธอ ก่อนจะพูดอย่างเกียจคร้าน "ถ้าผมรู้ ก็คงไม่นั่งโง่เง่าเหมือนตอนนี้หรอก"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะเย็นชา ไอ้ผู้ชายคนนี้ยังจะเสแสร้ง

เธอหยิบน้ำแร่ในมือเขา ก่อนจะจิบเล็กน้อยก่อน และพูดว่า "วันก่อนฉันไปหาลูกสะใภ้ของน้าฉินมา"

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว "โอ้?"

หร่วนซิงหว่าน "คุณไม่รู้เหรอ?"