สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 37

บทที่ 37 วางสัญญาไว้ จ่ายคืนฉันเป็นงวด

เพียงแค่เขาบอกว่าไม่ต้องการเด็กคนนั้น เธอจะไปเอาออกทันที

ก็แค่นี้เอง

เธอทำอะไรที่ไม่น่าให้อภัยหรือเปล่า

หลังจากออกจากเซิ่งกวาง หร่วนซิงหว่านเรียกรถไปที่โจวซื่อกรุ๊ป

แต่แผนกต้อนรับส่วนหน้าของโจวซื่อกรุ๊ปเหมือนรู้ว่าเธอจะมา เพียงแค่ถามเธอว่านามสกุลอะไร แม้แต่ลงทะเบียนก็ยังไม่ต้อง ก็พาเธอไปที่ลิฟต์ส่วนตัวของประธาน

หร่วนซิงหว่านยังจำได้ว่าเมื่อนานมาแล้วเคยมาส่งเอกสารให้โจวฉือเซินครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าบอกเจ้าหน้าที่ที่โจวซื่อกรุ๊ปว่าเธอเป็นภรรยาของโจวฉือเซิน กลัวเขาจะโกรธ ก็เลยยืนเหมือนคนโง่ที่แผนกต้อนรับส่วนหน้า รอจนกว่าพวกเธอว่าง แล้วช่วยแจ้งขึ้นไปให้เธอ

สุดท้ายก็ยังไม่ได้รับสีหน้าที่ดีจากผู้ชายสารเลวคนนั้น

ออกจากลิฟต์ หลินหนานรออยู่ด้านนอกแล้ว

หลินหนานกล่าว “คุณนาย ประธานโจวกำลังประชุมอยู่ เขาให้คุณรอที่ห้องทำงานของเขาสักครู่”

หร่วนซิงหว่านทนแล้วทนอีกแต่ก็ทนไม่ไหว “อย่าเรียกฉันคุณนายอีกเลย ฉันไม่เหมาะสม”

“...........”

ฆ่าศัตรูไปเป็นพันแต่ก็เสียคนของตัวเองไปแปดร้อยคน ศูนย์เสียไม่ต่างกันเลยจริงๆ

หลินหนานไอหนึ่งที ยื่นมือออกไปแล้วกล่าวว่า “คุณผู้........ คุณหร่วน เชิญ”

นั่งรอในห้องทำงานของโจวฉือเซิน มองดูกาแฟที่หลินหนานนำมาให้ หร่วนซิงหว่านกล่าว “สามารถเปลี่ยนเป็นน้ำร้อนให้ฉันได้ไหม ชนิดที่สามารถลวกคนให้ตายได้”

“คุณหร่วน........ล้อเล่นเก่งจริงๆ”

หร่วนซิงหว่านยิ้มแต่หน้าในใจไม่ยิ้มกล่าวว่า “จะสู้ประธานโจวของพวกคุณได้อย่างไร”

หลินหนานดูท่าทางของเธอก็รู้ว่าตั้งใจมาประณามความผิดของอีกฝ่ายอย่างรุนแรง และไม่รู้ว่าประธานโจวเอาความมั่นใจมาจากไหน จึงคิดว่าเธอมาเพื่อแสดงความขอบคุณ

แต่หลินหนานก็ไปเปลี่ยนกาแฟเป็นน้ำร้อนให้เธอ เพียงแค่ไม่สามารถลวกคนให้ตายได้แบบนั้น

เขาคิดอย่างห่วงใย ถ้าประธานโจวถูกสาดน้ำจริงๆ น้ำเปล่าก็ยังดีกว่ากาแฟ

แต่หร่วนซิงหว่านก็แค่พูดระบายความโกรธเฉย เธอก็ไม่มีความกล้าที่สาดใส่โจวฉือเซินหรอก

ตอนนี้เด็กน้อยในท้องกำลังขยับตัว เธอเพิ่งอาเจียนไปหลายรอบ ดื่มน้ำจึงรู้สึกดีขึ้น

เมื่อน้ำในแก้วถึงก้นแก้ว โจวฉือเซินถึงกลับมา

เขาปลดกระดุมเสื้อสูท นั่งลงตรงหน้าหร่วนซิงหว่าน น้ำเสียงเย็นชาเป็นทางการเชิงธุรกิจ “มาหาฉันมีธุระอะไร”

ผู้ชายคนนี้เหมือนหมาจริงๆ รู้อยู่แก่ใจยังจะมาถามอีก

หร่วนซิงหว่านก็ไม่อยากจะเสียเวลากับเขา หยิบสัญญาออกมา “ถึงแม้ฉันจะรู้สึกกับประธานโจวที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น และวิธีการที่พูดอย่างทำอย่างหน้าไหว้หลังหลอกเช่นนี้รู้สึก..........”

พูดไปครึ่งทาง เธอก็รู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องทำงานลดลงอย่างกะทันหัน

หร่วนซิงหว่านกล่าวอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า “รู้สึกชื่นชมมาก ชื่นชมวิธีการของประธานโจวที่ฆ่าคนแบบไม่เห็นเลือด ชื่นชมด้วยความจริงใจ”

โจวฉือเซินไม่มีอารมณ์มาฟังเธอพล่าม ขัดจังหวะเธออย่างไม่พอใจ “พูดภาษาคน”

“พูดง่ายๆก็คือแม้ฉันจะรู้สึกว่าการกระทำของคุณช่างน่าอับอาย แต่ฉันก็ยังไม่สามารถแบกรับหนี้ก้อนโตได้อย่างสบายใจ ทำได้แค่ทุบฟันและกลืนลงไปในท้อง กลั้นใจเขียนสัญญาให้คุณหนึ่งฉบับ”

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายสารเลวคนนี้อยากเห็นที่สุดเหรอ

โจวฉือเซินเงยหน้ามองเธอ ไม่มีอารมณ์ใดที่สามารถมองเห็นได้บนใบหน้าที่น่ากลัว “ดังนั้น ครั้งนี้คุณจะจ่ายคืออย่างไร”

หร่วนซิงหว่านเม้มมุมปาก กำลังจะพูด เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอกำลังจะพูดอะไร ปิดกั้นเธอทุกทาง “ไม่รับการผ่อนผัน”

“............”

ครั้งนี้หร่วนซิงหว่านตอบสนองเร็วมาก รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ถามตรงๆว่า “ทำไม”

“ไม่ทำไม”

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ เธอรู้ว่าทำไม ก็ยังคงเป็นการแก้แค้นของเขาอยู่ดี

การแต่งงานในครั้งนี้ปราศจากความรัก เธอสามารถโชคร้ายได้ และยังสามารถถูกรังเกียจและขยะแขยงได้ และยิ่งกว่านั้นก็คือสามารถทำได้แค่เป็นภรรยาที่รอเขากลับบ้านอย่างเจียมตัว

แต่หย่ากันแล้ว เธอสามารถทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำได้

นี่ไม่ใช่สิ่งที่โจวฉือเซินอยากเห็น

ใช่สิ สามปีก่อนเธอเป็นคนดึงเขาลงหลุมฝังศพของการแต่งงาน จะปัดก้นแล้วจากไปได้อย่างไร

ผ่านไปเป็นเวลานาน เธอถึงกล่าวว่า “แม้ว่าฉันจะเคย ถูกนายทุนที่มีตาอยู่บนหัววิพากษ์วิจารณ์ว่าไม่มีความฝัน”

โจวฉือเซิน “................”

หร่วนซิงหว่านกล่าวต่อ “แต่ฉันรู้เสมอว่าฉันต้องการอะไร และฉันยังรู้ว่าฉันจะได้อะไรจากความสามารถของฉัน หลังจากสามปีของการแต่งงานที่ล้มเหลว เดิมทีฉันคิดว่าฉันสามารถพึ่งพาความพยายามของตัวเองได้ ไปตามหาความฝันของตัวเองอีกครั้ง แต่ถ้าประธานโจวจะไม่ยินดีปล่อยฉันไปจริงๆ ฉันยอมเสียมือคู่นี้ไป ต่อไปก็ไม่สามารถแตะแปรงวาดรูปได้อีก และไม่สามารถออกแบบงานได้อีกต่อไป”

“ถ้าเช่นนี้ประธานโจวยังไม่สามารถหายโกรธได้ คุณก็จ้างคนมาฆ่าฉันเลยแล้วกัน”

โจวฉือเซินหลับตา บีบเสียงออกจากลำคอ “ออกไป วางสัญญาไว้ จ่ายคืนฉันเป็นงวด”

“ได้ ประธานโจวลาก่อน”

หร่วนซิงหว่านหยิบกระเป๋าขึ้นมา ออกไปอย่างกระฉับกระเฉง

เมื่อเดินถึงที่ประตู เธอหยุดเดิน “ประธานโจวฉันจะโอนเงินที่ฉันเป็นหนี้คุณไปยังบัญชีของคุณตรงเวลาทุกเดือน ถ้าคุณต้องการอะไรอีกก็ให้ผู้ช่วยของคุณติดต่อฉันได้เลย ฉันจะเปิดโทรศัพท์ไว้24ชั่วโมง”

ความหมายในคำพูด เธอไม่ได้วางแผนที่จะเพิ่มข้อมูลติดต่อกับเขากลับมา

หลังจากออกจากโจวซื่อกรุ๊ป หร่วนซิงหว่านไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเพราะสามารถผ่อนชำระได้