สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 38

บทที่ 38 ต่อจากนี้ฉันจะรักคุณให้มากๆ

เธอยังคงเก็บเงินไว้เลี้ยงลูก อยู่ๆก็เป็นหนี้ก้อนโตอย่างอธิบายไม่ถูก

เธอก็ไม่รู้ว่าจะว่าผู้ชายสารเลวคนนี้ว่าใจกว้างหรือตระหนี่ดี

ว่าเขาใจกว้าง คืนเงินสองล้านแทนเธอ เธอสลบก็ยังเฝ้าอยู่หน้าเตียงผู้ป่วย กลัวว่าเธอจะหนี

ว่าเขาตระหนี่ ในพริบตาก็จ่ายค่าผิดสัญญาให้เธอเกือบสิบล้าน

แต่หนี้เหล่านี้ก็ตกมาอยู่บนหัวของตัวเอง ดังนั้นโจวฉือเซินทั้งเลวและตระหนี่

............

รอหร่วนซิงหว่านออกไปนานแล้ว โจวฉือเซินเพิ่งรู้ตัวว่าโดนเธอหลอกอีกแล้ว

เธอช่างมีเล่ห์เหลี่ยม เป็นผู้หญิงที่รอบคอบ จะมายอมเต็มใจเสียมือของตัวเองไปได้อย่างไร ต้องเป็นแผนของเธออีกแน่เลย

โจวฉือเซินโทรสายใน เรียกหลินหนานเข้ามา

กล่าวอย่างเย็นชา “เกิดอะไรขึ้นกับซูซือเวย”

เขาเปิดปาก หลินหนานก็รู้ว่าภัยพิบัติใกล้เข้ามา รีบอธิบายเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบอีกครั้ง

พูดถึงตรงสุดท้าย เสริมไปด้วยความจริงใจหนึ่งประโยค “ครั้งก่อนฉันตั้งใจจะบอกคุณแล้ว แต่ฉันไม่ทันบอก คุณก็พูดขึ้นว่าความร่วมมือของเซิ่งกวางเป็นเรื่องเมื่อหลายปีที่แล้วแล้ว ให้ฉันไม่ต้องพูดถึงพวกเขาอีก............”

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา

หลินหนานตกใจมาก “ประธานโจว ฉันจะรีบไปชี้แจงที่เซิ่งกวางเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่ต้องแล้ว”

หร่วนซิงหว่านตอนนี้ก็กล้าด่าเขาซ้ำๆ ถ้าให้เธอรู้เรื่องเหล่านั้น คงจะไม่มีความมั่นใจในตัวเองแล้ว

ถึงแม้เขาทำทุกอย่างเป็นเพราะเห็นแต่หน้าของเซิ่งกวาง แต่เธออาจจะไม่คิดเช่นนี้ก็ได้ คงดีใจจนลืมตัวเท่านั้น

บางทีวันหนึ่งอาจจะกล้าเหยียบหัวเขาและทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ

โจวฉือเซินกำลังจะลุกขึ้น ก็เห็นยาขวดหนึ่งของหร่วนซิงหว่านที่ทิ้งไว้ตรงที่นั่ง

เขาเอื้อมมือไปเก็บมา เห็นบนขวดเขียนไว้ว่า กรดโฟลิก

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว “เธอทานยานี้ทำไม”

หลินหนานตอบอย่างระมัดระวัง “ว่ากันว่าการรับประทานยานี้ในระหว่างตั้งครรภ์สามารถป้องกันความบกพร่องของท่อประสาทในทารกในครรภ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ”

โจวฉือเซินใบหน้าของเขาจมลงอย่างกะทันหัน ถือขวดไว้ในมือ ทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยความหนาวเย็น

ตั้งครรภ์ เธอกับจี้หวยเจี้ยนพัฒนามาถึงระดับนี้แล้วเหรอ

ผ่านไปสามปี หร่วนซิงหว่านวางแผนจะแต่งเข้าตระกูลจี้ด้วยวิธีเดียวกันนี้เหรอ

...........

ระหว่างทาง หร่วนซิงหว่านหดหู่มาก กลับถึงบ้านเปิดประตูออก

“ที่รักคุณกลับมาแล้วเหรอ surprise”

ดอกไม้โปรยลงมากลางอากาศ สิ่งที่ตามมาคือชายคนหนึ่งถือดอกกุหลาบในมือ

หร่วนซิงหว่าน “.............”

หลี่อ๋าง “.............”

ทั้งสองคนเขินกันเล็กน้อย สักพักหลี่อ๋างถึงยิ้มแห้งๆ เก็บดอกกุหลาบในมือไว้อย่างเงียบ ๆ “ขอโทษนะ ฉันนึกว่าเป็นซานซาน”

หร่วนซิงหว่านกล่าว “ช่วงนี้ที่สำนักพิมพ์นิตยสารยุ่งมาก ซานซานเธอคงจะกลับดึกหน่อย”

“เหรอ......ต้องโทษฉัน ฉันตั้งใจจะ surpriseเธอหนึ่งเรื่อง”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันจะไม่บอกเธอ ถ้าเธอเห็นคุณเตรียม surpriseให้เธอ เธอคงจะดีใจมาก เช่นนั้นฉันขอตัวก่อนนะ ไม่รบกวนพวกคุณดีกว่า”

หลี่อ๋างพูดออกมาสองประโยคว่า “ถ้าเช่นนั้นก็ช่างมันเถอะ ถ้าซานซานรู้ก็คงจะด่าฉัน”

“ก็ฉันไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่นี่ ฉันก็ทำเพื่ออยากsurpriseคุณไง ถ้ารู้ก็คงไม่ทำแบบนี้แล้ว โอเคที่รัก ฉันผิดเอง อย่าโกรธเลยนะ”

เพ้ยซานซานหันมาแล้วกอดเขา “ฉันก็ไม่ได้โทษคุณ แค่เป็นห่วงเธอต้องอยู่ข้างนอกคนเดียว”

“เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ จะเป็นห่วงอะไรอีก อย่าพูดถึงเธอเลย ไม่เจอกันตั้งนาน คุณไม่คิดถึงฉันเลยเหรอ” หลี่อ๋างเริ่มขยับมือขยับเท้าจากด้านหลังของเธอ

“ฉันกำลังอยากจะถามคุณ ไหนคุณบอกว่าอย่างน้อยสองปีไม่ใช่เหรอ ทำไมยังไม่ถึงหนึ่งปีเลยก็............”

ได้ยินมาว่า หลี่อ๋างสีหน้าดูวูบวาบเล็กน้อย ยิ้มแล้วกอดเข้าไป “ก็ฉันคิดถึงคุณมาก เสนอตั้งหลายรอบบริษัทถึงได้ยอมให้ฉันกลับมา คุณไม่รู้ฉันอยู่ข้างนอกคนเดียวต้องลำบากมากแค่ไหน”

ในห้องรับแขกไม่ได้เปิดไฟ เต็มไปด้วยเทียนsurpriseของเขา เพราะเหตุนี้จึงทำให้เพ้ยซานซานมองไม่เห็นสีหน้าที่ไม่ปกติของเขา แค่พูดอย่างอ่อนโยนว่า “โอเคๆ ฉันรู้ว่าคุณเหนื่อยมาก ต่อจากนี้ฉันจะรักคุณให้มากๆ”

หลี่อ๋างจูบปากเธอ กล่าวอย่างกระหาย “อย่ารออีกเลย ตอนนี้เลยนะ”

ในห้องรับแขก มีเพียงแสงเทียนเท่านั้นที่พลิ้วไหว

.............

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านถึงโรงแรม อาบน้ำแล้วนอนลงบนเตียง ดูยอดเงินของตัวเอง เหลือค่าเช่าและเงินที่จำเป็นสำหรับชีวิตประจำวัน ที่เหลือก็โอนไปให้โจวฉือเซินทั้งหมด

และลบโพสต์ที่ด่าว่าโจวฉือเซินทั้งหมดที่สวี่วานเห็นออก ด่าไปสักพักแล้วมีประโยชน์อะไร สุดท้ายก็ถูกเขาบีบไว้ในกำมือ

ก่อนนอน หร่วนซิงหว่านเทน้ำร้อนหนึ่งแก้ว ตั้งใจจะกินกรดโฟลิกค้นหาทั้งกระเป๋าแล้ว แต่ก็หาไม่เจอ

นั่งอยู่บนเตียง รู้สึกปวดเมื่อย

วันนี้เธอไปตั้งหลายที่ จนไม่รู้ว่าของหายที่ไหนหายเมื่อไหร่

ที่สำคัญคือ เธอยังไปที่ห้องทำงานของโจวฉือเซินด้วย

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านใจเย็นลงสักพัก ตัดสินใจที่จะลองอย่างระมัดระวังสักครั้ง

เธอเปิดหมายเลขโทรศัพท์ของโจวฉือเซินจากบัญชีดำ ใช่โทรศัพท์ของโรงแรมโทรไป ดังอยู่หลายครั้งทางโน้นถึงรับสาย

“ประธานโจว.......ฉันเอง”