สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 39

บทที่ 39 ฉันไม่เอาอะไรก็ได้

“พูด” เย็นชา และเรียบๆ

หร่วนซิงหว่านจับหูฟังไว้ เลียริมฝีปากก่อนจะเปิดปากพูดอย่างระมัดระวัง “ฉันเพิ่งจะรู้ว่า...........ยากระเพาะของฉันหายไป ไม่รู้ว่าตกอยู่ที่ห้องทำงานของคุณหรือเปล่า............”

“ไม่มี”

หลังจากที่โจวฉือเซินพูดจบ ยังไม่ทันรอเธอเปิดปากพูด และวางสายไปแบบไม่ลังเล

หร่วนซิงหว่าน “...........”

ไม่มีก็ไม่มีสิ ทำไมต้องดุขนาดนั้นด้วย ไอ้ผู้ชายสารเลว

หร่วนซิงหว่านนอนอยู่บนเตียง ถึงแม้ว่าเธอจะตั้งใจบอกว่ากรดโฟลิกเป็นยากระเพาะ แต่ถ้ามันตกอยู่ที่นั้นจริงๆ ด้วยสรรพคุณของกรดโฟลิก ผู้ชายสารเลวคนนั้นต้องเยาะเย้ยความคิดเพ้อฝันของเธออีกแน่ๆ

แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ หร่วนซิงหว่าน ก็ยังไม่วางใจอยู่ดี ตอนกลางคืนก็หลับไม่สนิท วันรุ่งขึ้นก็ตื่นแต่เช้า ไปถามที่ร้านกาแฟและร้านอาหารที่ไปเมื่อวาน ต่างก็บอกว่าไม่เจอ

ก็ได้แต่หวังว่าจะตกอยู่ข้างทาง

ช่วงเย็น หร่วนซิงหว่าน ก็ไม่ก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ นัดไปดูบ้านหลายหลัง หวังว่าวันนี้จะเจอที่ที่เหมาะสมที่สุดพร้อมทำสัญญาและย้ายออกมา

.............

โจวซื่อกรุ๊ป

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารกองหนึ่ง มองสัญญากู้ยืมและกรดโฟลิกที่วางอยู่ข้างๆด้วยใบหน้าที่เย็นชา หัวเราะอย่างเยือกเย็น

ยังบอกว่าเป็นยากระเพาะ

โจวฉือเซิน เม้มปากบางของเขาเล็กน้อย เป็นเวลานานกว่าจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ค้นหาเบอร์โทรที่หร่วนซิงหว่านโทรหาเขาเมื่อวาน แล้วโทรกลับไป

เขาอยากเห็นสีหน้าหร่วนซิงหว่านตอนที่รับกรดโฟลิกขวดนี้คืนต่อหน้าเขา และอยากฟังว่าเธอยังจะหาเหตุผลอะไรใหม่ๆอีก

ฝั่งตรงข้ามรับสาย เสียงอันอ่อนโยนของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น “สวัสดีค่ะ โรงแรมหยุนตุ้นค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยไหมคะ”

โจวฉือเซินขมวดคิ้วเล็กน้อย โรงแรม

เธอพักบ้านเพื่อนไม่ใช่เหรอ แล้วไปทำอะไรที่โรงแรม

คิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง สีหน้าของโจวฉือเซินเย็นชาทันที ดวงตาของเขาเหมือนมีน้ำค้างแข็งบางๆปกคลุม

วางสายโทรศัพท์ ลุกขึ้นแล้วก้าวออกจากห้องทำงานด้วยขาที่เรียวยาว

เดินไปถึงหน้าประตูก็วนกลับมา หยิบกรดโฟลิกบนโต๊ะใส่ในกระเป๋าเสื้อ

หลินหนานเห็นเขาออกมา รีบตามไปทันที ”ประธานโจว...........”

โจวฉือเซินน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “ไปเซิ่งกวาง”

“รับทราบ”

ขับรถไปได้ครึ่งทาง หลินหนานรับสายสายหนึ่ง สีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย “ประธานโจว คนของตระกูลจี้ไปบ้านใหญ่แล้ว ได้ยินมาว่าไปคุยกันเรื่องงานแต่งของคุณชายจี้และคุณหนูอานอาน”

บนใบหน้าอันเย็นชาของโจวฉือเซินมองไม่ออกว่าเขากำลังรู้สึกอะไร ผ่านไปสองสามวินาทีแล้วพูดขึ้นว่า “ กลับ ”

รถโรลส์-รอยซ์เปลี่ยนทิศทาง มุ่งตรงไปยังบ้านใหญ่ตระกูลโจว

……

ครั้งนี้ที่มาตระกูลโจวนอกจากจะมีพ่อแม่ของจี้หวยเจี้ยนและจี้หรันแล้ว ยังมีหลินจืออี้ด้วย

ตระกูลหลินและตระกูลโจวคบกันมาหลายชั่วคน หลินจืออี้อ่อนโยนสงบและมีความรู้ โจงเสียนชอบเธอมาโดยตลอด

หลังจากทักทายผู้ใหญ่แล้ว หลินจืออี้รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้เธออยู่ไม่เหมาะสม จึงกล่าวว่า “คุณลุง คุณป้า ครั้งนี้ฉันซื้อแผ่นเสียงเพลงคลาสสิกมาจากต่างประเทศหลายแผ่นเลย พี่จู้นเหนียนต้องชอบแน่ๆ ฉันไปหยิบมาให้เขา”

โจงเสียนอมยิ้มแล้วพูดว่า ”ไปเถอะ เขาอยู่ในสวนดอกไม้ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว เขาเห็นคุณน่าจะดีใจแน่ๆ”

ความจริงนี่เป็นเรื่องของโจวอานอานและจี้หวยเจี้ยน ตามหลักแล้วโจวอานอานเป็นแค่ลูกของน้องสาวของโจงเสียน ถึงแม้ว่าจะเปลี่ยนนามสกุลเป็นโจว เธอก็ไม่นับว่าเป็นคนในตระกูลโจวอย่างแท้จริง การแต่งงานของเธอควรได้รับการตัดสินใจจากพ่อแม่ของเธอด้วย

โจวอานอานกัดฟัน กระทืบเท้าแล้วพูดว่า “สรุปแล้วพี่หวยเจี้ยนกับเธอไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ฉันจะแต่งงานกับเขา”

จี้หรันพูดขึ้นในขณะนั้น “ถึงแม้ว่าอานอานจะเป็นน้องสาวของประธานโจว แต่เรื่องงานแต่งพ่อแม่จะเป็นคนตัดสินใจ เหมือนว่า ประธานโจวจะยุ่งเกินไปแล้ว”

โจวฉือเซินยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา น้ำเสียงยิ่งเย็นชา “ฉันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้น เรื่องงานแต่งของโจวอานอานก็ไม่เกี่ยวกับฉัน แต่หลังแต่งงาน หุ้นทั้งหมดในนามของเธอก็จะกลับคืนสู่โจวซื่อกรุ๊ป”

เมื่อพูดคำนี้ออกมา ทั้งห้องรับแขกก็กลับสู่ความเงียบสงัดอีกครั้ง

โจวฉือเซินพูดได้ชัดเจนมาก ถ้าพวกเขาจะใช้การแต่งงานครั้งนี้ เป็นเครื่องมือที่จะทำให้ตระกูลจี้มีบทบาทในโจวซื่อกรุ๊ปมากขึ้น เช่นนั้นความหวังของพวกเขาก็คงจะดับสลาย

และนี่หมายความว่าโจวซื่อกรุ๊ปจะไม่ร่วมมือใดๆกับตระกูลจี้ การสมรสเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจครั้งนี้ สุดท้ายจัดไปก็ว่างเปล่า

สีหน้าของโจงเสียนดูแย่เล็กน้อย “คุณทำแบบนี้มันจะมากไปแล้ว”

เหตุผลที่โจวอานอานเปลี่ยนนามสกุล เพราะเป็นคำขอของโจงเสียน เพื่อที่จะมีหุ้นของโจวซื่อกรุ๊ป

แต่โจวฉือเซินทำเช่นนี้ก็เป็นการทำลายแผนทุกอย่างของเธอ

ตระกูลจี้ก็เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงเช่นกัน ถึงแม้ว่าการสมรสกับตระกูลโจวจะเป็นประโยชน์กับพวกเขามาก แต่คำพูดของโจวฉือเซิน มันรุนแรงเกินไป และพวกเขาไม่สามารถรับมันได้

พ่อจี้ยืนขึ้นและกล่าวว่า “นี่เป็นเรื่องในตระกูลของพวกคุณ พวกเราไม่สะดวกร่วมด้วย ขอตัวก่อน”

โจวอานอานกังวลมาก และรีบรั้งไว้ “ลุงจี้พี่ชายของฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ป้าจี้คุณช่วยพูดกับลุงจี้หน่อย ฉัน.........”

แม่จี้สลัดมือเธอออก “อานอานรอให้พวกคุณปรึกษากันให้เรียบร้อยก่อน แล้วพวกเราค่อยมาคุยกันเรื่องต่อไปจะดีกว่า”

จี้หรันก็ตามออกไป

ทันใดนั้น ในของรับแขกก็เหลือแต่พวกเขาไม่กี่คน

โจวอานอานโกรธมากแต่ไม่กล้าพูด ทำได้เพียงรีบพูดขึ้น “พี่ชาย ฉันไม่เอาอะไรเลยก็ได้ ฉันขอแค่ได้อยู่กับพี่หวยเจี้ยนเท่านั้น........”

ท่านใหญ่โจวพูด “อานอานหุบปาก”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย