สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 39

บทที่ 39 ฉันไม่เอาอะไรก็ได้

“พูด” เย็นชา และเรียบๆ

หร่วนซิงหว่านจับหูฟังไว้ เลียริมฝีปากก่อนจะเปิดปากพูดอย่างระมัดระวัง “ฉันเพิ่งจะรู้ว่า...........ยากระเพาะของฉันหายไป ไม่รู้ว่าตกอยู่ที่ห้องทำงานของคุณหรือเปล่า............”

“ไม่มี”

หลังจากที่โจวฉือเซินพูดจบ ยังไม่ทันรอเธอเปิดปากพูด และวางสายไปแบบไม่ลังเล

หร่วนซิงหว่าน “...........”

ไม่มีก็ไม่มีสิ ทำไมต้องดุขนาดนั้นด้วย ไอ้ผู้ชายสารเลว

หร่วนซิงหว่านนอนอยู่บนเตียง ถึงแม้ว่าเธอจะตั้งใจบอกว่ากรดโฟลิกเป็นยากระเพาะ แต่ถ้ามันตกอยู่ที่นั้นจริงๆ ด้วยสรรพคุณของกรดโฟลิก ผู้ชายสารเลวคนนั้นต้องเยาะเย้ยความคิดเพ้อฝันของเธออีกแน่ๆ

แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ หร่วนซิงหว่าน ก็ยังไม่วางใจอยู่ดี ตอนกลางคืนก็หลับไม่สนิท วันรุ่งขึ้นก็ตื่นแต่เช้า ไปถามที่ร้านกาแฟและร้านอาหารที่ไปเมื่อวาน ต่างก็บอกว่าไม่เจอ

ก็ได้แต่หวังว่าจะตกอยู่ข้างทาง

ช่วงเย็น หร่วนซิงหว่าน ก็ไม่ก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ นัดไปดูบ้านหลายหลัง หวังว่าวันนี้จะเจอที่ที่เหมาะสมที่สุดพร้อมทำสัญญาและย้ายออกมา

.............

โจวซื่อกรุ๊ป

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารกองหนึ่ง มองสัญญากู้ยืมและกรดโฟลิกที่วางอยู่ข้างๆด้วยใบหน้าที่เย็นชา หัวเราะอย่างเยือกเย็น

ยังบอกว่าเป็นยากระเพาะ

โจวฉือเซิน เม้มปากบางของเขาเล็กน้อย เป็นเวลานานกว่าจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ค้นหาเบอร์โทรที่หร่วนซิงหว่านโทรหาเขาเมื่อวาน แล้วโทรกลับไป

เขาอยากเห็นสีหน้าหร่วนซิงหว่านตอนที่รับกรดโฟลิกขวดนี้คืนต่อหน้าเขา และอยากฟังว่าเธอยังจะหาเหตุผลอะไรใหม่ๆอีก

ฝั่งตรงข้ามรับสาย เสียงอันอ่อนโยนของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น “สวัสดีค่ะ โรงแรมหยุนตุ้นค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยไหมคะ”

โจวฉือเซินขมวดคิ้วเล็กน้อย โรงแรม

เธอพักบ้านเพื่อนไม่ใช่เหรอ แล้วไปทำอะไรที่โรงแรม

คิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง สีหน้าของโจวฉือเซินเย็นชาทันที ดวงตาของเขาเหมือนมีน้ำค้างแข็งบางๆปกคลุม

วางสายโทรศัพท์ ลุกขึ้นแล้วก้าวออกจากห้องทำงานด้วยขาที่เรียวยาว

เดินไปถึงหน้าประตูก็วนกลับมา หยิบกรดโฟลิกบนโต๊ะใส่ในกระเป๋าเสื้อ

หลินหนานเห็นเขาออกมา รีบตามไปทันที ”ประธานโจว...........”

โจวฉือเซินน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “ไปเซิ่งกวาง”

“รับทราบ”

ขับรถไปได้ครึ่งทาง หลินหนานรับสายสายหนึ่ง สีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย “ประธานโจว คนของตระกูลจี้ไปบ้านใหญ่แล้ว ได้ยินมาว่าไปคุยกันเรื่องงานแต่งของคุณชายจี้และคุณหนูอานอาน”

บนใบหน้าอันเย็นชาของโจวฉือเซินมองไม่ออกว่าเขากำลังรู้สึกอะไร ผ่านไปสองสามวินาทีแล้วพูดขึ้นว่า “ กลับ ”

รถโรลส์-รอยซ์เปลี่ยนทิศทาง มุ่งตรงไปยังบ้านใหญ่ตระกูลโจว

……

ครั้งนี้ที่มาตระกูลโจวนอกจากจะมีพ่อแม่ของจี้หวยเจี้ยนและจี้หรันแล้ว ยังมีหลินจืออี้ด้วย

ตระกูลหลินและตระกูลโจวคบกันมาหลายชั่วคน หลินจืออี้อ่อนโยนสงบและมีความรู้ โจงเสียนชอบเธอมาโดยตลอด

หลังจากทักทายผู้ใหญ่แล้ว หลินจืออี้รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้เธออยู่ไม่เหมาะสม จึงกล่าวว่า “คุณลุง คุณป้า ครั้งนี้ฉันซื้อแผ่นเสียงเพลงคลาสสิกมาจากต่างประเทศหลายแผ่นเลย พี่จู้นเหนียนต้องชอบแน่ๆ ฉันไปหยิบมาให้เขา”

โจงเสียนอมยิ้มแล้วพูดว่า ”ไปเถอะ เขาอยู่ในสวนดอกไม้ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว เขาเห็นคุณน่าจะดีใจแน่ๆ”

ความจริงนี่เป็นเรื่องของโจวอานอานและจี้หวยเจี้ยน ตามหลักแล้วโจวอานอานเป็นแค่ลูกของน้องสาวของโจงเสียน ถึงแม้ว่าจะเปลี่ยนนามสกุลเป็นโจว เธอก็ไม่นับว่าเป็นคนในตระกูลโจวอย่างแท้จริง การแต่งงานของเธอควรได้รับการตัดสินใจจากพ่อแม่ของเธอด้วย