สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 40

บทที่ 40 ใครก็อย่ามาคิดควบคุมฉัน

โจวฉือเซินไม่เอาลูก มองดูจะสูญเสียชิปไปต่อหน้าต่อตาของเขา แต่ยังดีที่มีตระกูลจี้เนื้อชิ้นใหญ่นี้วางอยู่ตรงหน้า

เขาจะยอมพลาดโอกาสครั้งนี้ที่ส่งมาถึงหน้าประตูได้อย่างไร

“น้าเขย”

โจงเสียนจับมือของเธอ ปลอบเธอว่า “อานอาน เธออย่าเพิ่งกังวลไป ปัญหาย่อมมีวิธีการแก้ไข”

ท่านใหญ่โจวก็รู้นิสัยของโจวฉือเซิน สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือจัดการงานแต่งงานของตระกูลโจวและตระกูลจี้ให้เรียบร้อย ทำได้เพียงใช้วิธีการเจรจากับเขา “ฉือเซินยังไงแล้วอานอานก็เป็นน้องสาวของคุณนะ คุณทำแบบนี้ เอาเธอไปไว้ตรงไหน และหน้าตาของตระกูลโจวล่ะ ไปไว้ตรงไหน”

โจวฉือเซินพูดเบาๆ “ฉันไม่มีน้องสาว คุณเองก็รู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ”

ท่านใหญ่โจวโกรธ “คุณกำลังพูดบ้าอะไรอยู่”

โจงเสียนพูดในเวลาที่เหมาะสม “ฉือเซินพวกเราไม่ได้เป็นหนี้คุณ คุณเกิดมาเป็นทาญาติของโจวซื่อกรุ๊ป อะไรที่ควรให้คุณก็ให้คุณแล้ว ตอนนี้ ฉันแค่อยากให้อานอานแต่งเข้าตระกูลจี้แบบเป็นทางการ คำขอร้องแค่นี้ คุณก็ไม่เห็นด้วยเหรอ”

โจวฉือเซินสีหน้าไม่เปลี่ยน เปิดปากพูดแบบช้าๆ “จี้หวยเจี้ยน ไม่ได้ชอบเธอ เอาที่ไหนมาเป็นทางการ”

“เรื่องของความรู้สึกสามารถค่อยๆสร้างได้ ตอนนั้นที่พ่อของคุณให้แต่งงานกับหร่วนซิงหว่าน คุณก็ไม่เห็นด้วยไม่ใช่เหรอ”

โจวฉือเซินสีหน้าเย็นชาเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร

ไม่รู้เลยว่าหร่วนซิงหว่านชอบอะไรในตัวจี้หวยเจี้ยน เขาอยู่กับเธอไปด้วย และอีกด้านเขาก็คุยเรื่องงานแต่งกับผู้หญิงอีกคนไปด้วย เธอชอบที่จะถูกทำร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ

ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายต่างหยิ่งผยองใส่กันไม่มีใครยอมถอย ก็มีเสียงอ่อนโยนของชายคนหนึ่งที่ดังมาจากหน้าประตู “เหมือนฉันจะมาสายไป คุยกันจบหรือยัง”

โจวอานอาน บ่นอย่างเสียใจว่า “พี่ชายไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของฉัน”

โจวจู้นเหนียนนั่งอยู่บนวีลแชร์ คนที่เข็นวีลแชร์อยู่ด้านหลังของเขาคือหลินจืออี้

เมื่อรู้ข่าว โจวจู้นเหนียนแปลกใจเล็กน้อย สักพักก็หัวเราะขึ้นมา “อานอานที่พี่ชายของคุณไม่เห็นด้วยเขาก็มีเหตุผลของเขาเป็นธรรมดา คุณอย่าสร้างความลำบากใจให้กับเขาเลย ลำพังเขาจัดการเรื่องบริษัทก็เครียดมากพอแล้ว”

“แต่ว่าฉัน........”

“อานอาน เรื่องของการแต่งงานต้องยินยอมทั้งสองฝ่ายถึงจะถูก”

โจงเสียนเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อขยับปาก สุดท้ายก็ไม่ได้เปิดปากพูด

เพราะคำพูดชุดนี้ของเขาทำให้ท่านใหญ่โจวไม่พอใจเล็กน้อย “จู้นเหนียน คุณก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้บังคับคุณ แต่คุณก็ต้องคิดเรื่องแต่งงานได้แล้ว”

รอยยิ้มของโจวจู้นเหนียนยังคงอ่อนโยน พูดอย่างช้าๆ “ฉันเป็นแค่คนพิการที่ทำอะไรไม่ได้คนหนึ่ง ใครจะยอมแต่งงานกับฉัน”

สีหน้าของท่านใหญ่โจวแข็งทื่อไปชั่วขณะ ไม่ได้พูดอะไร

โจงเสียนยืนขึ้น อารมณ์ตื่นเต้นเล็กน้อย “ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคนที่แย่งทุกอย่างไปจากคุณ”

“พอได้แล้ว” ท่านใหญ่โจวสีหน้าดูไม่ดีเลย “กำลังคุยกันเรื่องงานแต่งของอานอานอยู่ พูดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”

โจงเสียนหัวเราะแห้ง หันหลังแล้วเดินขึ้นชั้นบนไป

ท่านใหญ่โจวก็ไปที่ห้องหนังสือ

โจวอานอานกระทืบเท้า ทั้งกังวลทั้งโกรธ แล้ววิ่งออกไป

แยกกันอย่างไม่มีความสุข

ดวงตาของโจวฉือเซินมีความประชดประชันเล็กน้อย และสีหน้าเย็นชามากๆ