สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 376

เวินเฉี่ยนมองแผ่นหลังของเขา แล้วรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาในใจ

เธอไปหาจ้าวเชียนเชียนแล้ว คนถัดมาที่กำลังมองดูเล็บที่เพิ่งทำขึ้นมาใหม่ของตัวเอง "วางใจเถอะ ฉันได้เตรียมการไว้แล้ว เมื่อการแข่งขันจบลง เงินก็จะโอนให้เขา ส่วนเธอ......"

จ้าวเชียนเชียนมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า "หากเขาต้องการคุณ คุณก็ไปสิ ไม่แน่ว่าอาจจะแบ่งปันประสบการณ์กับคุณก็ได้ เพราะตอนนี้พวกคุณสองคนนั้นได้อยู่บนเรือลำเดียวกันแล้วนี่ หากคุณไม่ยอม เขาก็จะไม่บังคับคุณ"

เมื่อเวินเฉี่ยนได้ยินคำพูดของจ้าวเชียนเชียน ความหมายรู้สึกเหมือนกับว่าเสร็จนาฆ่าโคถึก จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ "คุณจ้าว ฉันกับคุณต่างหากที่อยู่บนเรือลำเดียวกัน"

จ้าวเชียนเชียนยิ้มเจื่อนๆ "กับใครก็เหมือนกัน ขอเพียงพวกเรามีเป้าหมายเดียวกันก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไม ตอนนี้ทุกอย่างได้มาถึงจุดจุดนี้แล้ว หรือว่าคุณคิดอยากจะกลับคำ?"

"ฉันไม่ได้คิดเช่นนั้น ฉันแค่..."

จ้าวเชียนเชียนไม่ได้อดทนมากนัก และรู้สึกรำคาญเล็กน้อย "พอแล้ว ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ เดี๋ยวฉันจะหาคนไปบอกเขา แล้วก็บอกว่าคุณไม่ไป ช่างยุ่งยากจริงๆ"

เวินเฉี่ยนสูดหายใจเข้าลึกๆ และไม่อาจจะสามารถทะเลาะกับเธอต่อหน้าได้ จึงได้แต่พูดว่า "เช่นนั้นก็ขอบคุณคุณจ้าวแล้ว"

จ้าวเชียนเชียนส่งเสียงเอื่อยเฉื่อย เงยหน้ามองประตูห้องรับรอง เพื่อส่งสัญญาณให้เธอได้ออกไป

หลังจากเดินออกจากห้องรับรอง เวินเฉี่ยนก็ยืนอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เดินไปที่ทางเดิน

แม้ว่าหลี่เฟิงคนนั้น จะมีชื่อเสียงเล็กน้อย แต่ชื่อเสียงไม่ค่อยจะดีนัก การช่วยคนอื่นปลอมแปลงไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว นอกจากนี้เขายังมีชื่อเสียงในเรื่องของการเที่ยวผู้หญิง เป็นวิธีการที่แย่มาก

เวินเฉี่ยนยืนอยู่ตรงทางเดิน แล้วกดโทรไปที่เซ่หรง แต่ปลายสายกลับแสดงสถานะปิดเครื่อง

เธออดขมวดคิ้วไม่ได้ คิดอยู่นาน จึงโทรไปที่บ้านอีกครั้ง ก็ยังไม่มีใครรับสาย

เวินเฉี่ยนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาในใจ พวกเขากำลังทำอะไรอยู่?

ตอนพูดนั้นพูดดีจริงๆ ทำไมพอเวลามีเรื่องอะไร กลับก็ไม่มีใครอยู่เลย

......

หร่วนซิงหว่านอยู่ในห้องน้ำสิบนาที จนกระทั่งมีคนมา เธอถึงจากไป

เดินไปไม่กี่ก้าว เธอได้มองเห็นชายคนหนึ่งยืมสูบบุหรี่ที่ระเบียง

โจวฉือเซินสบเข้ากับสายตาของเธอ คิ้วยกขึ้นเล็กน้อย และปัดเขม่าเบาๆ พูดเสียงทุ้มต่ำ "ผมยังคิดว่าคุณเป็นลมอยู่ข้างในแล้ว"

"...... ไม่ใช่ว่าคุณมีธุระมาไม่ได้เหรอ?"

"มีอะไรสำคัญกว่าคุณล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านยกมือขึ้นลูบคิ้ว และเดินเข้าไปหาเขา

โจวฉือเซินบดก้นบุหรี่ที่เหลือในมือลงครึ่งหนึ่ง "ตื่นเต้นมากเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านไม่ยอมรับ "คุณดูออกจากที่ไหน?"

"สีหน้าท่าทางได้ทรยศคุณแล้วน่ะที่รัก" โจวฉือเซินดีดหน้าผากเธอ "คิ้วขมวดจนจะสามารถจับแมลงวันได้แล้ว"

หร่วนซิงหว่านเอื้อมมือไปสัมผัส แต่ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มต่ำของชายหนุ่ม

ถูกเล่นแล้วไง

หร่วนซิงหว่านชกไปที่หน้าอกของเขา แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า "เวลาไหนแล้วนายยังมาล้อฉันเล่นอยู่อีก?"

ริมฝีปากของโจวฉือเซินยกขึ้น "แค่ไม่อยากให้คุณประหม่ามากเท่านั้นเอง"