สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 389

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่ในห้องรับรองเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมง ในระหว่างนั้นเธอก็ไถโทรศัพท์อ่านข่าวไปด้วย

มันยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มีหลายคนที่อ้างว่าตัวเองเป็นดีไซน์เนอร์ออกมาต่อต้าน และต้องการทราบถึงคำอธิบายที่ยุติธรรม

เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้มีคนคอยบงการอยู่ข้างหลัง จงใจทำให้เรื่องมันใหญ่ขึ้น

หร่วนซิงหว่านอ่านจนเจ็บตา เธอจึงปิดโทรศัพท์

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากหน้าประตู หร่วนซิงหว่านรีบลุกขึ้น ทว่าคนที่เข้ามา กลับเป็นหลินหนาน

หลินหนานพูด "คุณหร่วนครับ ตอนนี้ท่านประธานเรียกประชุมคณะกรรมการฉุกเฉินแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเสร็จสิ้น หรือไม่คุณหร่วนกลับไปก่อนดีกว่าไหมครับ......"

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ยิน เธอเงียบไปสักพัก ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ค่ะ"

ถ้าเธออยู่ที่นี่ต่อไป คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่ดี

หลินหนานไปส่งหร่วนซิงหว่านที่ชั้นล่าง และรีบกลับขึ้นไป

หร่วนซิงหว่านหันกลับไปมองยังอาคารที่สว่างไสว เธอขมวดคิ้วมุ่น ทันใดก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่ในรถ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา เมื่อเจอเบอร์มือถือของเสิ่นจื่อซีที่เธอเคยบันทึกไว้ จึงรีบต่อสายหาเขา เมื่อโทรติดแล้ว เธอจึงพูดว่า "มีเวลาว่างไหมคะ ฉันอยากคุยกับคุณ"

เสิ่นจื่อซีอยู่บนถนนพอดี "ได้สิครับ เจอกันที่ไหน?"

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านถามเขาว่าอยู่ที่ไหน เธอจึงเลือกร้านกาแฟที่มาเจอกันได้ครึ่งทาง

สิบนาทีต่อมา หร่วนซิงหว่านและเสิ่นจื่อซีก็ลงมาจากรถยนต์เกือบจะพร้อมกัน

เมื่อเสิ่นจื่อซีเห็นเธอ เขาจึงเลิกคิ้วขึ้น ถึงแม้หร่วนซิงหว่านจะไม่พูดอะไร แต่เขาก็รู้ว่าเธอมาหาเขามีจุดประสงค์อะไร

เมื่อนั่งอยู่ในร้านกาแฟ เสิ่นจื่อซีจึงพูด "ผมเห็นข่าวแล้ว คุณต้องการจะฟ้องคนที่พูดหมิ่นประมาทคุณใช่ไหมครับ? แต่ตอนนี้เรื่องมันใหญ่โตมาก ทำอย่างนี้อาจจะไม่ช่วยอะไร"

หร่วนซิงหว่านส่ายศีรษะ "ฉันอยากจะถามคุณค่ะ เรื่องฟ้องร้องหลินจืออี้เป็นยังไงบ้าง?"

เสิ่นจื่อซีชะงักไปนิด เขาไม่คิดว่าเธอจะถาม นิ่งไปนิด ก่อนจะตอบ "ผมกำลังกดดันหลินจื้อหย่วนอยู่ แต่คุณไม่ต้องกังวล มากสุดไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ ผมก็จะ......"

"คืนนี้"

เสิ่นจื่อซีคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าเขาได้ยินผิดหรือเปล่า ก่อนจะถามย้ำ "อะไรนะครับ?"

หร่วนซิงหว่านพูดเบาๆ "คืนนี้ส่งจดหมายทนายความถึงหลินจืออี้ในนามของหยางกุ้ยเฟิน เนื้อหาอื่นคลุมเครือได้นิดหน่อย แต่ต้องชี้ให้เห็นว่า หยางกุ้ยเฟินได้รับคำสั่งจากเธอให้ไปหาฉันที่สตูดิโอเพื่อสร้างความวุ่นวาย และเธอได้ทำอะไรกับน้องชายฉันไว้บ้าง น้องชายของฉันเป็นแค่นักเรียนเท่านั้น"

เสิ่นจื่อซีเข้าใจในทันทีว่าเธอหมายถึงอะไร เมื่อไม่นานมานี้เดิมทีหลินซื่อได้ก่อเรื่องมากมายเนื่องจากปัญหาของโครงการ และตอนนี้ ถ้าหากชี้ให้เห็นว่าหลินจืออี้ใช้กลอุบายที่มีลับลมคมในเหล่านี้ กระทั่งพยายามทำลายนักศึกษาคนหนึ่งด้วยวิธีการที่สกปรกละก็ คาดว่าการวิพากษ์วิจารณ์จะไม่เล็กเลยทีเดียว "คุณคิดจะใช้เรื่องนี้หันเหความสนใจ?"

หร่วนซิงพยักหน้า "นี่เป็นแค่ด้านหนึ่ง หนึ่งสัปดาห์นานเกินไป หลินจื้อหย่วนมีเวลามากพอที่จะเตรียมการ มีแค่วิธีนี้เท่านั้นที่พอจะทำให้เขารับมือไม่ทัน"

"แต่ถ้าคุณจะทำอย่างนี้ หลินจื้อหย่วนต้องรู้แน่ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณ"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "ตั้งแต่วันแรก ฉันก็เป็นหนามที่คอยทิ่มตำตาของเขา ถึงแม้ฉันจะไม่ทำเรื่องเหล่านี้ เขาก็คงไม่เมตตากับฉันหรอกค่ะ"

เสิ่นจื่อซีคิดว่าที่เธอพูดก็มีเหตุมีผล หากกำลังต่อสู้กับจิ้งจอกเฒ่าอย่างหลินจื้อหย่วน ถ้ามัวแต่ห่วงหน้าพะวงหลัง กลัวจะทำให้เขาไม่พอใจ ยังไงก็สู้ไม่ได้อยู่แล้ว แพ้อยู่ดี