สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 390

ช่วงห้าทุ่มครึ่งตอนกลางคืน เมื่อการถกเถียงเรื่องเกี่ยวกับการแข่งขันดีไซน์เนอร์เวทีใหญ่บนอินเทอร์เน็ตเป็นไปอย่างเร่าร้อน และเมื่อจดหมายทนายความออกมาเผยแพร่ สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือ จดหมายนี้ได้ถูกส่งไปหาคุณหลินจืออี้ คุณหนูแห่งหลินซื่อกรุ๊ป

ช่วงแรกๆ การค้นหาที่ร้อนแรงนี้ถูกระงับไว้ แต่เมื่อเกือบจะถึงเที่ยงคืน ไม่รู้ว่าทำไม ในส่วนของความคิดเห็น จู่ๆก็มีคนมาพูดว่า เขารู้เรื่องนี้ดี นักศึกษามหาวิทยาลัยที่กล่าวถึงในจดหมายของทนายความเป็นจอหงวนของจังหวัดปีที่แล้ว

หลังจากความคิดเห็นนี้ถูกโพสต์ไป นักเรียนหลายคนก็เริ่มให้ความสนใจกับเรื่องนี้ ต่างพากันก่นด่าหลินจืออี้ว่าสติฟั่นเฟือน ไม่คิดเลยว่าจะใช้วิธีสกปรกจัดการกับอีแค่เด็กนักเรียนคนหนึ่ง

มีคนไม่น้อยร้องเรียนส่งเรื่องให้สื่อของทางรัฐบาล ไม่ปล่อยผ่านกับเรื่องนี้โดยเด็ดขาด

แม้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว แต่กระทู้ถกเถียงเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นไปอย่างร้อนแรงไม่แผ่วเลย กระทั่งถูกลบไปจากช่องการค้นหาสองสามครั้ง เป็นผลให้คนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นถูกดึงดูดเข้ามา พยายามอย่างมากในการค้นหาคำนี้

"ตายแล้ว นี่คือความน่าเกลียดของระบบทุนนิยมเลยนะ การค้นหาที่ร้อนแรงถูกลบไป เมื่อเทียบกับการแข่งขันดีไซน์เนอร์แล้ว เห็นได้ชัดว่าหลินซื่อนั่นใจฝ่อเกิน"

"คอมเม้นต์ข้างบนพูดถูก เรื่องใหญ่ขนาดนี้ โจวซื่อยังไม่ลบการค้นหาเลย ค่อนข้างใจกว้างเลยนะ หรือว่าพวกเราด่าผิดกัน?"

"บอกจริงนะ ฉันเพิ่งจะรู้ พวกคุณคงไม่รู้ว่าพวกตัวที่ร้ายกาจที่สุดคือกลุ่มดีไซน์เนอร์กากๆ ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน คนมีชื่อเสียงจริงๆ ที่เข้าร่วมการแข่งขันดีไซเนอร์ครั้งนี้เขาไม่พูดอะไรกันหรอก มีแต่พวกคนที่คุณสมบัติไมผ่านเข้าแข่งขันด้วยซ้ำที่พูดไร้สาระ พูดไม่มีมูลกันอยู่ได้"

"ฉันก็คิดนะ ว่าคนกลุ่มนั้นที่เพิ่งด่าเขา ก็ด่ากันแรงเกินไปแล้ว ฉันก็ไม่กล้าพูด ถ้าการแข่งขันมีปัญหาจริง พวกเหล่าดีไซน์เนอร์ก็ไม่ใช่คนโง่ จนขนาดกล้ำกลืนอดทนมันนี่? บางกลุ่มที่เกลียดคนรวยนี่ก็โรคจิตเกิ๊น พ่นคำด่ากันอยู่ได้"

"พูดตามมโนธรรมเลยนะ ฉันชอบผลงานของRuanมาก ตอนแรกซีรีย์ ‘รักแรก’ ของเธอดังมาก สินค้าขายหมดทุกชิ้นเลย ฉันชอบมาก"

"ฉันเป็นพนักงานที่เซิ่งกวางค่ะ ฉันจะมาพูดความจริง ในตอนแรกประธานโจวถึงกับวางแผนที่จะสนับสนุนRuan โดยตรงเลย และทรัพยากรด้านแฟชั่นชั้นนำทั้งหมดนั่นก็ถูกจัดเตรียมไว้ให้เธอแล้วด้วย แต่Ruanกลับปฏิเสธโดยไม่คิดสักนิดเลยค่ะ ที่ว่าประธานโจวจัดการแข่งขันนี่ขึ้นมาเพื่อสนับสนุนRuanละก็ ฉันว่ามันไม่มีเหตุผล"

"ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ ฉันก็คิดว่าประธานโจวไม่ใช่คนอย่างนั้นนะ ถ้าเขาอยากจะให้อะไรRuanละก็ ก็คงจะให้ไปตรงๆเลย ไม่ใช่ต้องมาอ้อมค้อมอย่างนี้ คิดว่าคนอื่นเขาว่างมากเหรอ"

นอกจากคำพูดเหล่านี้ที่จับประเด็นได้ ก็ยังคงมีเสียงคัดค้านมากมาย แต่สถานการณ์และความคิดเห็นของสาธารณชนดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเทียบทางฝั่งของหลินจืออี้ กล่องคอมเม้นต์เกือบจะถูกถล่มยับ

"หลินซื่อเพิ่งเจอเรื่องใหญ่มาเมื่อไม่นานนี้เอง ความทรงจำของชาวอินเทอร์เน็ตกลายเป็นศูนย์ หยุดเถอะ นึกไม่ถึงว่าจะลงมือกับเด็กมหาลัยนะ เอาแต่ใจไปไหม"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉันละไม่แปลกใจเลยที่หลินจืออี้ทำแบบนี้ เรื่องคราวก่อนก็ฉาวขนาดนั้น มีคนตาย แต่กลับเพียงแค่ผลักผู้บริหารระดับสูงออกมา เรื่องที่ไม่จบก็ดันจบลงได้ หลินซื่อมันเน่าถึงแก่น จะไปหวังอะไรกับไอ้คนพวกนี้กันละ"

"โอ้แม่เจ้า เพิ่งมาเห็นการค้นหานี่ จอหงวนของจังหวัดคือเด็กโรงเรียนฉันเอง ใช้คำว่าเด็กเนิร์ดไม่ได้นะ เขาเป็นเทพแห่งการเรียน และอีกอย่างเขาก็หล่อมากด้วย!!!"

"ขอแทรกธีม มีรูปไหมคะ?"

ไม่นาน ก็ได้มีคนโพสต์รูปใบหน้าของหร่วนเฉินในชั้นเรียน

"แม่เจ้า!!! หลินจืออี้ให้ตายเถอะ!!! จะมาทำร้ายสามีในอนาคตของฉันเหรอยะ!!! โอ๊ยยยย!!! ฉันโกรธแล้วนะ!!!"

"เทพบุตรมาก เรียกว่าสามีก็ไม่เกินไปใช่ไหม ฉันจะเรียกสามีแล้วนะ พวกหล่อนอย่ามาแย่ง!"

"สองคนข้างบน???"

"พระเจ้า ฉันเจ็บปวดนะ น้องชายเป็นตัวแทนของตัวละครที่หล่อแต่น่าสงสารใช่ไหม ซวยมากที่มาเจอกับหลินจืออี้!"