สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 401

อีกด้านหนึ่ง

เมื่อโจวฉือเซินเปิดประตูออกมา ข้างในได้มีเพียงหร่วนเฉินคนเดียวที่กำลังมองเจ้าตัวเล็ก หลี่เสวี่ยไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว

เขาเหลือบมองไปที่รถเข็นเด็ก แล้วพูดเบาๆ ว่า "หลับแล้วเหรอ?"

หร่วนเฉินพยักหน้า "เพิ่งนอนได้สักพัก"

โจวฉือเซินพูด "รอจนหลี่เสวี่ยกลับมา แล้วนายกลับไปที่มหาลัยซะ"

หร่วนเฉิน "โอ้"

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเขา สายตาของเขาจับจ้องไปที่เจ้าตัวเล็กที่หลับใหล

หลังจากนั้นไม่นาน เขาจึงได้พูดว่า "เมื่อไหร่คุณจะบอกพี่สาวของผม?"

"เมื่อเวลานั้นมาถึงนายก็จะรู้เอง"

หร่วนเฉินขมวดคิ้ว คล้ายอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในเวลานี้ หลี่เสวี่ยก็เปิดประตูกลับมาพอดี

หลี่เสวี่ยพยักหน้า "ประธานโจว"

จากนั้นพยักหน้าทักทายหร่วนเฉินเล็กน้อย

โจวฉือเซินลุกขึ้น และกำลังจะจากไป จู่ๆ ได้ถูกหลี่เสวี่ยเรียกตัวไว้

เขาหันไปรอบๆ และส่งสัญญาณให้เธอพูดต่อ

หลี่เสวี่ยลังเลอยู่พักใหญ่ก่อนจะพูดขึ้น "ประธานโจว คุณน้าสวี่เธอ จะกลับมาเมื่อไหร่?"

"ตอนบ่าย อย่างช้าคงถึงหกโมงเย็น" โจวฉือเซินหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ "มีเรื่องอะไรเหรอ?"

หลี่เสวี่ยรีบโบกมือ "ไม่ๆ ฉันแค่ถามเฉยๆ ฉันกลัวว่าบางครั้งที่จะออกไปซื้อผักอะไรพวกนั้น แล้วไม่มีใครดูแลเด็ก มันไม่สะดวก......"

โจวฉือเซินพูด "ถ้ามีอะไรให้ช่วย ก็โทรเรียกพวกเขาส่งมาให้"

ตามจริงตอนที่หลี่เสวี่ยเพิ่งถามประโยคนี้ ก็ได้ประหม่ามาก นานมากแล้วประธานโจวเคยมีคำสั่ง หากไม่มีเรื่องจำเป็นก็พยายามอย่าออกไปข้างนอก ที่บ้านขาดเหลืออะไร ก็ให้คนข้างนอกมาส่งได้

หลี่เสวี่ยได้ทำตามวิธีที่เขาบอกตั้งแต่แรก ที่ไม่ค่อยออกไป แต่......จนกระทั่งเขาได้พบกับหยางเจิ้น เลยอยากจะหาข้ออ้างที่จะออกไป จากทุกๆ สามวัน จนถึงตอนนี้เป็นทุกวันหนึ่งครั้ง

เมื่อเห็นว่าประธานโจวไม่ได้พูดอะไร หลี่เสวี่ยจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ได้ค่ะ"

โจวฉือเซินมองไปที่หร่วนเฉิน "ไปกันเถอะ"

หลังจากลงไปข้างล่าง หร่วนเฉินถามว่า "คนคนนี้คุณไปหามาจากไหน? เชื่อถือได้ไหม? ที่ให้เธอดูแลเด็กเพียงลำพัง จะเป็นไปได้......"

โจวฉือเซินถามกลับอย่างเฉยเมยว่า "คนเดียว?"

ไม่รอให้หร่วนเฉินพูดอะไร เขาก็กวาดตามองไปรอบๆ แล้วพูดต่อว่า "ทั้งนอกและในมีคนอยู่ทุกที่ เพียงแต่ไม่เห็นเท่านั้น เธอมีหน้าที่ดูแลเจ้าเด็กบ้าเท่านั้น เรื่องอื่น คนข้างนอกคงจะจัดการให้เรียบร้อยได้"

หร่วนเฉิน "......"

เจ้าเด็กบ้า?

มีคนอย่างเขาที่พูดกับลูกชายตัวเองด้วยเหรอ

โจวฉือเซินมองดูเวลา แล้วพูดอย่างหงุดหงิดว่า "รีบขึ้นรถเร็ว จะส่งนายไปที่โรงเรียน ฉันยังมีธุระต้องทำอีก"

หร่วนเฉินพูดว่า "ไม่ต้องให้พี่ไปส่ง ผมยังมีธุระ จะไม่ไปโรงเรียน"

พูดจบ หร่วนเฉินได้หันหลังเดินจากไป

โจวฉือเซินขึ้นรถทันที น้ำเสียงฟังไม่ออกเลยว่าอยู่ในอารมณ์ไหน "ให้นายตรวจสอบว่าช่วงนี้หลี่เสวี่ยกำลังทำอะไร ตรวจสอบเป็นอย่างไรบ้างแล้วล่ะ"