สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 410

ที่สตูดิโอ

เมื่อเห็นหลี่เฟิงจากไป เพ้ยซานซานก็เดินตามเข้าไปในห้องทำงาน ขมวดคิ้วถาม "เมื่อกี้ ใช่หมาตัวที่กัดกันกับเวินเฉี่ยนใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าช้าๆ

"ไม่ใช่" เพ้ยซานซานดึงเก้าอี้มานั่งข้างๆ เธอ "เขามาหาเธอทำไม? ดูจากท่าทางแล้ว อีกทั้งดูท่าแล้ว เห็นภูมิใจจนเหมือนตัวอะไรอย่างไรอย่างนั้น และถ้าไม่รู้คงคิดว่าเขาไม่ได้ถูกวงการนักออกแบบถอดถอนชื่อ แต่ได้ถูกใส่กรอบแขวนไว้บนผนังแทนอะไรแบบนั้น"

หร่วนซิงหว่านกล่าว "เขาน่าจะเห็นว่าฉันเตรียมจะจัดการกับเวินเฉี่ยน แล้วค่อยเข้ามาผสมโรงมั้ง"

เพ้ยซานซานอดอุทานออกมาไม่ได้ "ถึงฉันจะรู้สึกว่าเวินเฉี่ยนคนคนนั้นไม่ว่าจะเป็นอะไรก็สมควรแล้ว แต่หลี่เฟิงก็ไม่ใช่ของดีอะไร ยังไงก็ตามพอฉันนึกถึงหน้าเขา ก็รู้สึกขนลุกไปหมด น่าขยะแขยงมาก"

หลังจากคิดอยู่ชั่วครู่ เพ้ยซานซานก็ถามต่อว่า "จริงสิ วันนี้เธอไปเจอหลุยส์ แล้วเรื่องของกรรมการสองคนนั้น พวกเขาคิดจะทำยังไงกันล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านเอนหลังพิงเก้าอี้ และพูดช้าๆ ว่า "ตอนนี้ไม่มีหลักฐานอะไรเลย คงทำได้แค่นี้แหละ"

"อ๋า? นั่นไม่ใช่จะง่ายต่อพวกเขาเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "วางใจเถอะ พวกเขาทำอะไรลงไป ก็คงหนีความจริงไม่พ้นหรอก ไม่ช้าก็เร็วความจริงก็จะปรากฏขึ้นมา"

เพ้ยซานซานพยักหน้าเห็นด้วย "ก็ใช่ สมเหตุสมผลดี"

หร่วนซิงหว่านบิดขี้เกียจ "เอาล่ะ เริ่มทำงานกันเถอะ"

"งั้นฉันขอตัวก่อนนะ เธอมีอะไรก็เรียกฉันนะ"

"ได้"

หลังจากที่เพ้ยซานซานจากไป หร่วนซิงหว่านกำลังจะเริ่มวาดรูป โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่น

เธอหยิบมันขึ้นมาดู และพบว่ามันเป็นข้อความขยะ

หร่วนซิงหว่านวางโทรศัพท์ลง และกดที่ระหว่างคิ้ว

สองชั่วโมงต่อมา ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะดังขึ้น หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้น "เข้ามา"

เพ้ยซานซานผลักประตูออก ถือกล่องเครื่องประดับหลายกล่องไว้ในมือ แล้ววางลงบนโต๊ะพลางพูด "ซิงซิง นี่เป็นเครื่องประดับที่ได้ถูกส่งไปผลิตที่โรงงานตัวแทนเมื่อครั้งก่อน ทั้งหมดทำเสร็จแล้ว ดูสิว่ามีปัญหาอะไรหรือไม่ ถ้าไม่มี ฉันจะติดต่อลูกค้าให้มารับสินค้าเลย"

หร่วนซิงหว่านได้ยินดังนั้น ก็วางปากกาลง แล้วเปิดกล่องเครื่องประดับทีละกล่อง หลังจากตรวจสอบดูแล้วพูดว่า "ไม่มีปัญหา เรียกลูกค้ามารับเลยก็ได้"

"ได้"

ขณะที่เพ้ยซานซานกำลังจะออกไป สาวน้อยในร้านก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับกล่องอีกกล่องหนึ่ง "พี่ซานซาน ในรถยังมีหนึ่งกล่องค่ะ"

เพ้ยซานซานตบหัวตัวเองเบาๆ "โอ้ๆ ใช่ๆ เกือบทำหายแล้วซิ"

เธอรับกล่องเครื่องประดับจากมือของเด็กสาว และส่งให้หร่วนซิงหว่าน "เธอดูนี่อีกที"

หร่วนซิงหว่านเปิดกล่อง และมองไปที่สร้อยคอข้างใน มีความรู้สึกตกใจเล็กน้อย

เพ้ยซานซานเห็นดังนั้น ก็ถามเบาๆ "ซิงซิงเป็นอะไร มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"

"ไม่เป็นไร" หร่วนซิงหว่านยิ้มและส่ายหัว "นี่เป็นงานชิ้นก่อนของฉัน ครั้งสุดท้ายที่ฉันส่งไปโรงงานตัวแทนเพื่อทำการผลิต"

เพ้ยซานซานมองสร้อยในกล่อง ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงถามหยั่งเชิงว่า "นี่ใช่สร้อยคอที่เธอเตรียมไว้สำหรับงานเลี้ยงการกุศลเส้นนั้นหรือเปล่า อันที่ภายหลังได้หายไปนั้น?"

หร่วนซิงหว่านกล่าวว่า "ทำตามฐานเก่าของอันนั่นแหละ และในการแข่งขันครั้งนี้ ได้เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย"

เพ้ยซานซานเอ่ยปากเข้าใจทันที "ไม่แปลกใจเลย ฉันก็ว่าแล้ว แต่ว่าอันนี้ของเธอมันก็ดูดีมาก และแรงบันดาลใจคือมาจากนาฬิกาพกเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก และพยักหน้าเบาๆ

เมื่อเพ้ยซานซานเห็นดังนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่พูดว่า "ซิงซิง คืนนี้ไปกินข้าวด้วยกันสิ"

"หา?"

"นี่ไม่ใช่การที่เธอกลับมารับชัยชนะการแข่งขันหรอกเหรอ ยังมีเรื่องหลินจืออี้ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงด้วย เวินเฉี่ยนกับหลี่เฟิงกัดกันอย่างกับหมา และการเซ็นสัญญากับแบรนด์พิเศษ เรื่องที่น่ายินดีแบบนี้ มาฉลองด้วยกันไหม?"

หร่วนซิงหว่านคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ได้ มีใครบ้าง"

เพ้ยซานซานกะพริบตาปริบๆ ให้เธออย่างมีเลศนัย "วางใจเถอะ เรียกประธานโจวของพวกเธอมาด้วย"