สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 420

อีกฝั่งนึง จ้าวเชียนเชียนก็ถูกพ่อของตัวเองลากไปยังที่ที่ปลอดสายตาผู้คน เธอสะบัดมือของเขาออกยังไม่พอใจนัก: " พ่อ พ่อรั้งหนูไว้ทำไม!พ่อก็เห็นนี่ว่านังผู้หญิงชั่วนั่นจงใจจะสร้างความวุ่นวาย "

พ่อของจ้าวเชียนเชียนจึงขมวดคิ้ว: " ถ้าลูกรู้อยู่แล้วว่าเธอจงใจจะหาเรื่อง แล้วทำไมลูกถึงยังไม่เก็บอาการเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังพูดจาไม่รู้จักฟ้าสูงดินต่ำ? "

จ้าวเชียนเชียนเอามือกอดอก และพูดโดยไม่สนใจ: " หนูไม่รู้จากฟ้าต่ำดินสูงตรงไหน ที่หนูพูดก็คือความจริง ก็มันเป็นแบบนั้นนี่ ก็แค่ให้พวกเขาจัดการเรื่องเล็กๆ เรื่องนึงแล้วเท่านั้นเอง กล้าดียังไงถึงได้คิดว่าตัวเองมีสิทธิ์จะมาร่วมงานวันเกิดของฉัน? "

" เชียนเชียน ลูกนี่.... "

" พอแล้วพ่อ " จ้าวเชียนเชียนพูดปัดด้วยความรำคาญ " ก็อย่าพูดเรื่องพวกนี้กับหนูในวันนี้ หนูแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว "

พ่อของจ้าวเชียนเชียนก็ถอนหายใจออกมา: " ก็ได้ พ่อจะไม่พูดอะไรกับลูกไปมากกว่านี้อีกแล้ว แต่ก็มีเรื่องหนึ่ง อย่าไปยั่วโมโหหรือหาเรื่องหร่วนซิงหว่านคนนั้นเลย แล้วก็อยู่ให้ห่างประธานโจวหน่อยเถอะ ไม่ต้องไปมีเรื่องขัดแย้งอะไรกับพวกเขาเด็ดขาด "

จ้าวเชียนเชียนตอบ: " มีอะไรน่ากลัวเหรอ เมื่อคืนโจวฉือเซินไม่ได้เป็นคนแสดงความเคารพเราก่อนหรือไง มันต้องเป็นเพราะว่ามีช่วงหนึ่งที่เราเคยขัดขาเขาอยู่ไม่น้อย เขาคงจะต่อกรไม่ได้แล้วล่ะ ตอนนี้เขาก็ควรจะขอให้พวกเราช่วย "

" เชียนเชียนเอ๊ย ถ้าลูกเข้าใจกฎเกี่ยวกับการทำธุรกิจสักนิดละก็ ลูกคงไม่พูดอะไรแบบนี้ออกมา ในเมืองหนานเฉิง ตระกูลโจวนั้นสำคัญมาก ท่านใหญ่โจวมีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆ อย่างอยู่หลายปี แล้วตอนนี้เป็นยังไงล่ะ ตอนนี้เขาพยายามรวบรวมคนไม่น้อยเพื่อที่จะต่อกรกับโจวฉือเซิน แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงหรือสั่นคลอนตำแหน่งของเขาในโจวซื่อกรุ๊ปได้เลยสักน้อย "

จ้าวเชียนเชียนพูดต่อ: " พ่อคะ พ่อคงจะคิดมากเกินไปแล้วล่ะ ไม่ว่าโจวฉือเซินจะพูดอะไรออกมาอีก ยังไงซะเขาก็คือลูกแท้ๆ ของท่านใหญ่โจว เขาจะรวบรวมคนนอกขึ้นมา แล้วต่อกรกับเขาจริงได้ยังไง ก็คงเป็นข่าวลือที่เล่าๆ กันมานั่นแหละค่ะ "

พ่อของจ้าวเชียนเชียนส่ายหัวด้วยความเอือมระอา : " ก็ได้ ถือว่าเป็นข่าวลือ ถ้างั้นหลินซื่อกรุ๊ปล่ะ แม้แต่หลินซื่อกรุ๊ปเอง ก็ไม่กล้าเป็นศัตรูกับเขา ลูกคิดว่าเป็นเพราะเราที่อยู่ตรงกลางกระดิกมือเท้านิดหน่อย เขาจะต้องวิ่งมาขอร้องเราเลยเหรอ? "

" หลินซื่อกรุ๊ปแล้วยังไง เดิมทีหลินซื่อกรุ๊ปก็ยุ่งเหยิงอยู่แล้ว ตอนนี้ขนาดปกป้องตัวเองยังทำไม่ได้เลย แล้วกับโจวฉือเซินจะทำยังไง จะเอาอะไรไปสู้กับเขา "

ในตอนนี้พ่อของจ้าวเชียนเชียนก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี บางทีถ้าเขาไม่ช่วยลูกของตัวเองตั้งแต่ก่อเรื่อง กรรมการสองคนนั้นแต่แรก ก็คงไม่ทำให้นิสัยของเธอนับวันยิ่งจองหองถือตัว จนไม่สนใจใครแบบนี้

สุดท้ายพ่อของจ้าวเชียนเชียนก็ยื่นคำขาด: " ไม่ว่าจะพูดยังไง ลูกก็อย่าทำเหมือนครั้งก่อนอีกเด็ดขาด เรื่องพวกนั้นผ่านไปแล้วก็ช่างมัน หลังจากนี้อย่าให้พ่อเห็นอีก ถ้าลูกยังหาเรื่องหร่วนซิงหว่านอีกละก็ พ่อจะอายัดบัตรทั้งหมดของลูกซะ! "

จ้าวเชียนเชียนไม่พอใจเตรียมที่จะโต้แย้ง พ่อของเธอก็หันตัวแล้วเดินจากไป โดยไม่ให้โอกาสให้เธอได้ปฏิเสธเลยสักครั้ง

จ้าวเชียนเชียนยังคงยืนอยู่ที่เดิมและกระทืบเท้าอย่างหนักหน่วง รวมเถอะจดบัญชีของหร่วนซิงหว่านไว้ในหัวอย่างขึ้นใจ

.......

วันนี้ที่หร่วนซิงหว่านมางานวันเกิดของจ้าวเชียนเชียน ก็เพื่อส่งของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับเธอ

ในที่สุดของขวัญจะถูกส่งไปแล้ว และทำให้อีกฝ่ายโมโหจนแทบตาย เธอก็ควรจะไปจากที่นี่ได้แล้ว

โจวฉือเซินรั้งเธอเอาไว้: " รอก่อน "

หร่วนซิงหว่านไม่ค่อยเข้าใจ: " รออะไร? "

โจวฉือเซินพูดเนิบๆ : " ละครฉากเด็ดยังไม่ทันได้เริ่มเลยนะ "

" คุณทำอะไรอีกล่ะ "

" เปล่านี่ " โจวฉือเซินเหลือบตามองเธอ จากนั้นมุมปากก็ฉีกยิ้ม " ผมไม่ได้บอกเหรอ ว่าผมมาดูละครน่ะ "

หร่วนซิงหว่านเลิกคิ้ว แต่ก็ไม่ได้รีบไปไหน