สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 423

ผ่านไปสิบนาที โจวฉือเซินถึงจะวางโทรศัพท์

เขาเดินมาหา ก่อนจะยืนข้างหร่วนซิงหว่าน นิ้วเรียวคีบปอยผมเธอขึ้นมา ก่อนจะถามเสียงต่ำว่า "ทำไมไม่เป่าให้แห้ง?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ผมยาวเกิน น่ารำคาญจะตาย แห้งด้วยตัวเองได้น่า"

"รอนี่"

โจวฉือเซินชักมือกลับ ก่อนจะหมุนกายเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ไม่นานนัก เขาก็ออกมาพร้อมกับไดร์เป่าผม และไปยืนอยู่ข้างหลังเธอ ก่อนจะปรับความเร็วลมและอุณหภูมิให้อยู่ในระดับกลาง แล้วเป่าผมของเธอเบาๆ "ครั้งหน้าจำไว้นะว่าต้องเป่าผมให้แห้ง ผมยาวเกินไปก็ไปตัดออกนิดหน่อย"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอไม่รู้จะพูดอะไรเลยสักพัก

ไดร์เป่าผมทำงานเงียบมาก แทบไม่มีเสียงรบกวนเลย

หร่วนซิงหว่านพูด "ประธานโจว"

"หืม?"

"เรื่องของแม่ที่ให้กำเนิดจ้าวเชียนเชียน ตอนนี้พูดได้หรือยัง?"

โจวฉือเซินยกยิ้มมุมปาก "ไม่อยากรู้ไม่ใช่เหรอ"

หร่วนซิงหว่านกัดฟัน ก่อนจะหันไปจ้องเขา

ไอ้ผู้ชายคนนี้ ได้เปรียบแล้วยังจะไม่เห็นใจคนอื่นอีก?

รอยยิ้มในดวงตาของโจวฉือเซินฉายแววล้ำลึกขึ้น เมื่อเห็นว่าเป่าจนเกือบจะแห้งดีแล้ว เขาจึงวางไดร์เป่าผมลงไว้ข้างๆ

"เอาละ ผมแค่ล้อเล่นน่า"

หร่วนซิงหว่านพูด "เกิดอะไรขึ้น?"

โจวฉือเซินที่นั่งข้างๆ ก่อนจะพูดอย่างสงบ "แม่ที่ให้กำเนิดจ้าวเชียนเชียน เมื่อเธอออกจากตระกูลจ้าวไปแล้ว ก็ได้แต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง และมีลูกชายด้วยกัน1คน ก่อนหน้านี้ ลูกชายของเธอถูกจับในข้อหาทะเลาะวิวาท เธอต้องการเงินจำนวนมากอย่างเร่งด่วนเพื่อมาจัดการเรื่องนี้"

เมื่อตอนที่ได้ยินโจวฉือเซินพูดอย่างนั้นก่อนหน้านี้ หร่วนซิงหว่านก็เดาได้ว่ามารดาผู้ให้กำเนิดของจ้าวเชียนเชียนมาหาเพื่อเงิน

โจวฉือเซินพูดต่อ "อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเธอก็ไม่ได้มีความเป็นอยู่ที่ดีนัก หลังจากถูกส่งตัวออกไป เธอก็ได้พยายามทุกวิถีทางอยู่หลายครั้งทีเดียวเพื่อเรียกความสนใจจากตระกูลจ้าว วางแผนที่จะกอบโกยเงินมาให้ได้มากกว่านี้ ถึงแม้จิตใจของคุณหญิงจ้าวจะไม่ค่อยปกติ แต่ในเรื่องจัดการกับสิ่งเหล่านี้แล้วนั้น กลับค่อนข้างที่จะเรียบร้อยสมบูรณ์"

"หลังจากนั้นไม่กี่ครั้ง แม่ที่ให้กำเนิดจ้าวเชียนเชียนก็ยอมแพ้ เหตุผลที่เธอมาวุ่นวายงานวันเกิดของจ้าวเชียนเชียนในครั้งนี้ ก็เพราะเธอรู้ว่าคุณหญิงจ้าวเสียชีวิตเมื่อสองสามปีที่แล้ว"

หลังจากฟัง หร่วนซิงหว่านเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "แล้วเธอรู้ข่าวได้ยังไงคะ"

โจวฉือเซินวางมือบนไหล่ของเธอ ก่อนจะพูดอย่างสงบ "อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้"

หร่วนซิงหว่านไม่เชื่อ "เรื่องบังเอิญจริงเหรอคะ?"

โจวฉือเซินสบดวงตาที่ฉายแววสงสัยของเธอ หัวเราะไร้เสียงก่อนจะพูดว่า "ไม่เกี่ยวอะไรกับผมจริงๆ นะ ตอนที่จ้าวเชียนเชียนเกิด ผมยังไม่ได้เข้าไปในตระกูลโจวเลย ก็เหมือนกับที่คุณพูด เรื่องเก่านี่เป็นความลับที่ต้องปกปิด คนรู้น้อย และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสืบหาเจอ"

หร่วนซิงหว่านพ่นลมหายใจตอบรับ และไม่ถามอะไรอีก

เกี่ยวกับเรื่องนี้ โจวฉือเซินไม่จำเป็นต้องปิดบังเธอเลย

ในเมื่อเขาบอกว่าไม่ได้ทำ ก็คือไม่

แต่มันดูไม่สมจริงเกินไป ที่จะอธิบายเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญ

หร่วนซิงหว่านยื่นมือออกไปดึงมือของเขาโดยไม่รู้ตัว "คุณจะไปไหน?"

"อาบน้ำ" โจวฉือเซินโน้มตัวลง อีกมือหนึ่งวางบนที่วางแขนด้านหลังเธอ ดวงตาสีนิลของเขาจับจ้องไปที่เธอ ก่อนที่น้ำเสียงแหบพร่าจะเปล่งออกมา "อย่ารีบสิที่รัก"

เธอรีบปล่อยเขา "ใคร......ใครรีบ ฉันยังพูดไม่ทันจบเลยนะ"

โจวฉือเซินกดยิ้มลึก ก่อนจะลูบศีรษะของเธอ "ให้ผมออกมาก่อน ค่อยพูด"

หลังจากชะงักไปชั่วครู่ เขาก็เสริมมาอีกหนึ่งประโยค "ผมรีบ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ทันทีที่โจวฉือเซินเข้าห้องน้ำไป โทรศัพท์มือถือของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้น เป็นเพ้ยซานซานที่โทรมา

เมื่อรับสาย เพ้ยซานซานก็พูดว่า "ตายแล้ว สนุกเสียจริง เธออธิบายกับฉันให้ละเอียดกว่านี้สิ"

หร่วนซิงหว่านเล่าเรื่องคืนนี้อย่างละเอียดให้เพ้ยซานซานฟังอีกครั้งผ่านทางโทรศัพท์