สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 458

เมื่อถึงชั้นล่างของบริษัทแล้ว หร่วนซิงหว่านก็พูดขึ้นว่า: " ส่งถึงตรงนี้ก็ได้แล้วล่ะ รถฉันจอดอยู่ริมถนนตรงโน้น "

เฉิงเว่ยยิ้มให้: " โอเค ส่วนเรื่องซานซาน ผมจะลองเชิงDanielดู แต่ยังไงเมื่อกี้คุณก็กระตุ้นเขาไปแล้วเปราะนึง น่าจะมีผลใช้ได้อยู่ "

หร่วนซิงหว่านที่ยิ้มที่มุมปาก: " ฉันก็หวังอย่างนั้น แต่ถึงยังไงฉันก็ยังหวังว่าซานซานจะหาคนที่ดีกับเธอไปตลอดชีวิต "

เฉิงเว่ยตอบ: " ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว "

" งั้นฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย "

" ลาก่อน "

เฉิงเว่ยมองตามหลังหร่วนซิงหว่าน จนกระทั่งเธอหายลับไปแล้ว จึงจะดึงสายตากลับแล้วหันตัวขึ้นตึกไป

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านออกมาจากบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง ก็ขับรถกลับไปยังบ้านหลังเก่าของหร่วนจุนหลังนั้น

เธอใช้กุญแจเปิดประตู และหันไปพูดกับผ้าม่านตรงระเบียงที่ถูกลมพัดแล้วขยับไปมาเบาๆ ว่า: " ฉันเอง "

ผ่านไปไม่กี่วิ เซ่หรงที่อยู่นอกระเบียงก็เดินกลับเข้าไปข้างใน

หร่วนซิงหว่านเอ่ย: " คุณวางใจเถอะ ตอนนี้ที่นี่นอกจากฉันแล้วก็ไม่มีใครมา คุณอยู่ในนี้ได้อย่างสบายใจเลยนะ "

เซ่หรงตอบ: " ขอบคุณนะ "

หร่วนซิงหว่านหยิบถุงยาชนิดต่างๆ ที่ซื้อได้ระหว่างทาง: " ครั้งที่แล้วฉันเห็นว่าคุณเป็นแผลแล้วยังเลือดไหลอีก คุณจัดการมันให้เรียบร้อยเสียล่ะ แล้วไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกนะ เพราะเอาจริงๆ เราต่างก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ "

"เจอตัวหร่วนจุนหรือยัง "

" หาเจอแล้วล่ะ " หร่วนซิงหว่านชะงักไปครู่หนึ่ง ก็หัวเราะแล้วพูดว่า " แต่จากปากของเขา ฉันถามอะไรก็ไม่ได้ความเลย "

เซ่หรงตอบ: " ให้ผมช่วยไหม "

หร่วนซิงหว่านส่ายหัว: " ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว "

ขณะพูด เธอก็หยิบบัตรใบหนึ่งขึ้นมา: " ในนี้มีเงินอยู่สามล้าน ก่อนหน้านี้ฉันเคยตอบรับคุณไว้ก่อนแล้ว ไหนจะพักนี้ที่ให้คุณทำอะไรหลายๆ เรื่อง ฉันเคยบอกโจวฉือเซินไปแล้ว เขากำลังจัดการตระกูลโจวทางโน้นอยู่ ไม่นานคนของเขาก็คงแยกย้ายกันแล้ว เพราะถึงเวลานั้นคุณก็ไม่ต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ และออกไปอย่างเปิดเผย "

เมื่อได้ยินดังนั้น เซ่หรงก็ขมวดคิ้ว: " คุณไม่เกลียดผมเหรอ "

" ฉันเคยพูดไปตั้งนานแล้ว ว่าหนี้ของเรานั้นถูกเคลียร์จนหมดแล้ว ตอนนี้แค่เอามันมานับมาชดให้ชัดเจนเฉยๆ " หร่วนซิงหว่านสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ " คุณอาจจะไม่รู้ว่าหลายวันก่อนที่คุณช่วยเอาของออกมาจากบ้านตระกูลหลิน สำหรับฉันมันสำคัญแค่ไหน สิ่งพวกนี้ก็ควรค่าที่จะตอบแทนคุณ "

เซ่หรงจ้องไปยังบัตรเครดิตที่อยู่บนโต๊ะ และไม่ได้พูดอะไรต่อ

หร่วนซิงหว่านพูด: " ฉันขอตัวก่อนนะคะ คุณก็อยู่ที่นี่อย่างวางใจเถอะ รอให้ตระกูลโจวจัดการอะไรให้เรียบร้อยก่อน หลังจากนั้นคุณค่อยโทรหาฉันก็แล้วกัน "

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านออกไปแล้ว เซ่หรงที่นั่งอยู่บนโซฟาก็เลิกเสื้อขึ้นมา บริเวณท้องมีแผลฉกรรจ์พร้อมรอยเลือดกำลังไหลซึมออกมา เขาหยิบยาและผ้าก๊อซที่หร่วนซิงหว่านเพิ่งจะซื้อมาให้ จัดการทาลงไปบนแผล

หลังจากจัดการทำแผลทั้งตัวเรียบร้อยแล้ว เซ่หรงก็จัดเก็บขยะเสร็จ เขาก็เริ่มที่จะกวาดตามองบ้านหลังนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

หร่วนจุนติดการพนันเป็นวิสัย เดิมทีก็ชอบกู้เงินดอกสูงตั้งแต่ไหนแต่ไร แม้กระทั่งขายลูกสาวตัวเองเรื่องพรรค์นี้ก็ยังทำ แต่เขาไม่เคยแม้แต่จะเอาบ้านหลังนี้ไปจำนำหรือค้ำประกันเลย มันเป็นเพราะอะไรกัน?

ถึงแม้ที่นี่จะขายไม่ได้ราคาเท่าไหร่ แต่เงินหลายแสนก็ไม่น่าจะใช่ปัญหาอะไร

สำหรับคนอย่างหร่วนจุนประเภทนั้น การพนันจนสิ้นเนื้อประดาตัว ก็เป็นเรื่องปกติ

แต่อย่างที่เห็น เขาไม่เคยแม้แต่จะมีความคิดแตะต้องบ้านหลังนี้เลยสักครั้ง

มันน่าแปลกเกินไปแล้ว

เซ่หรงอยู่ที่นี่ยังไงก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ก็เลยเริ่มสำรวจแต่ละมุมในบ้านหลังนี้อย่างละเอียดอีกที

.......

ในระหว่างทางกลับนั้น หร่วนซิงหว่านดูเวลาก็เห็นว่าค่อนข้างดึก จึงโทรหาเพ้ยซานซานแล้วบอกว่าวันนี้เธอไม่เข้าไปที่ทำงานแล้ว

มันนึกขึ้นได้ว่าตู้เย็นที่คอนโดไม่ค่อยมีของ เลยอยากจะไปห้างเพื่อซื้ออะไรสักหน่อย

แต่หร่วนซิงหว่านนึกไม่ถึงเลยว่า ตัวเธอจะมาเจอหลี่เสวี่ยในห้างแห่งนี้

หร่วนซิงหว่านเจอหลี่เสวี่ย ก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังซื้อปลาอยู่

เมื่อหลี่เสวี่ยเห็นเธอ ก็เบิกตาโต และเปล่งเสียงออกมาเบาๆ : " คุณ.....คุณหร่วน "