สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 478

หร่วนซิงหว่านส่ายศีรษะ "ในเมื่อเขารู้ก่อนฉัน แต่กลับไม่พูดอะไรเลย เขาก็คงมีเหตุผลของเขาเอง"

"นี่คือคุณให้อภัยให้เขา?"

"เขาไม่ได้ทำอะไรให้ฉันเสียใจ ยังไม่ถึงขั้นให้อภัยหรอกค่ะ"

ยิ่งไปกว่านั้น เธอค่อนข้างที่จะรู้สึกโชคดี โชคดีที่พวกเขายังไม่ไปถึงขั้นสุดท้าย

ไม่อย่างนั้น เธอนึกไม่ออกเลยว่า สถานการณ์จะเป็นอย่างไรถ้าเสี่ยวเฉินรู้

ตอนนั้น ไม่ว่าใคร ต่างก็รู้สึกวางตัวไม่ถูก

ราวกับดูออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ โจวฉือเซินขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดเสียงต่ำ "คุณเพียงแค่ต้องชัดเจนกับความคิดของตัวเอง ไม่ต้องคำนึงถึงใคร"

หร่วนซิงหว่านพูดซ้ำอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย "เสี่ยวเฉินเป็นน้องชายของฉัน และเป็นหนึ่งเดียวใน......"

"หร่วนซิงหว่าน ไม่ว่าจะเป็นหนึ่งเดียว หรือว่าหนึ่งใน คุณต้องรู้ว่า คุณต้องเลือกตัวเองก่อน แล้วค่อยเลือกคนอื่น แม้คุณจะใช้ชีวิตเพื่อตัวเองบ้างบางครั้ง ก็ไม่มีอะไรที่ผิดปกติหรอกนะ"

หร่วนซิงหว่านอ้าปาก ราวกับจะโต้แย้ง ไม่รอให้เธอพูด โจวฉือเซินก็พูดขึ้นมาอีก "รู้ไหมว่าทำไมความกดดันของคุณถึงหนักมาก เพราะว่าคุณมักจะไปดูแลความรู้สึกของคนอื่นน่ะสิ แล้วยังคิดมาก ก็เลยมีชีวิตที่เหนื่อยขนาดนี้"

"ฉันไม่ได้ไปดูแลความรู้สึกของคนอื่นนะคะ ฉันก็แค่ไม่อยากให้เสี่ยวเฉิน......"

"เขา20ปีแล้วนะ เป็นผู้ใหญ่นานแล้ว ถ้าหากแม้แต่เรื่องนี้เขายังทนไม่ได้ละก็ คุณคิดว่าการเสียสละที่คุณทำเพื่อเขายังคงมีความหมายไหม?"

เป็นเวลานาน กว่าที่หร่วนซิงหว่านจะพูดต่อ "นี่คือความคิดของฉัน ไม่มีใครสำคัญไปกว่าเสี่ยวเฉิน ถ้าให้ฉันเลือกใครสักคนละก็ ฉันเลือกเขา"

โจวฉือเซินเลิกคิ้วเล็กน้อย "ผมก็ไม่ใช่?"

หร่วนซิงหว่านมองตาเขา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ทำไมคุณถึงต้องหาเรื่องให้ตัวเองอับอายขายขี้หน้าด้วยคะ"

โจวฉือเซิน "......"

เขาปิดไฟ "นอนเถอะ"

หร่วนซิงหว่านกะพริบตาในความมืด "คุณโกรธอีกแล้ว?"

น้ำเสียงของโจวฉือเซินไม่ปรากฏร่องรอยอารมณ์ "เปล่า"

"แล้วใครใช้ให้คุณถามคำถามนี้ละคะ ก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว อีกอย่าง คูณบอกเองว่าให้ฉันเลือกตัวเองก่อน งั้นฉันก็เลยเลือกฟังหัวใจของตัวเองสิ"

โจวฉือเซินหัวเราะเยาะเสียงเบา "เหอะ"

เมื่อเห็นเขาเป็นอย่างนี้ มุมปากของหร่วนซิงหว่านก็ยกขึ้น อารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัด

เธอไม่ปฏิเสธเรื่องที่ป้าจางต้องตามเธอ และพูดว่า "พรุ่งนี้ฉันจะไปซื้อของ ป้าจางจะมาถึงเมื่อไหร่คะ?"

"คุณตื่น เธอก็ถึงแล้ว"

"อ๋อ"

น้ำเสียงไอ้หมอนี่เหมือนกินลูกระเบิด

ไม่รู้ว่าสองวันนี้เธอนอนมากไปหรือเปล่า หรือว่าช่วงนี้อารมณ์ดีขึ้นอย่างก้าวกระโดด หร่วนซิงหว่านเลยนอนไม่หลับ และข้างๆก็มีคนหัวร้อนนอนอยู่หนึ่งคน เธอเลยยิ่งอดไม่ได้ที่จะไปยั่วยุเขาสักหน่อย

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงเบา "ประธานโจว"

โจวฉือเซินไม่สนใจเธอ

หร่วนซิงหว่านขยับอยู่ในอ้อมกอดเขา ก่อนจะเอามือไปจิ้มเอว "นอนแล้ว?"

คนข้างกายยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

หร่วนซิงหว่านพูดอีก "ช่างเถอะ"

มือของเธอที่อยู่ในอากาศถูกจับเอาไว้ พลันเสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นในทันที "ช่างอะไร"

"ไม่มีอะไรค่ะ ฉันนอนไม่หลับ เดิมทีอยากคุยเล่นกับคุณ แต่ดูท่าคุณคงจะง่วง รีบนอนเถอะ ดึก......"