สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 479

เป็นเวลานานแล้วที่หร่วนซิงหว่านไม่ได้มาห้างสรรพสินค้า แต่ตลอดมาเธอก็ไม่เคยขาดเสื้อผ้า โจวฉือเซินจะให้คนมาเปลี่ยนเสื้อผ้าในตู้อยู่เป็นระยะๆ ซึ่งทั้งหมดเป็นของใหม่ของฤดูกาลนั้นๆ

ดังนั้นแล้วเธอจึงไม่ค่อยซื้อของให้ตัวเองมากนัก นอกจากสิ่งที่เห็นแล้วชอบเป็นพิเศษ ส่วนมากเธอจะซื้อให้ผู้ชายมากกว่า

เพ้ยซานซานอดไม่ได้ที่จะจุ๊ปาก เมื่อเห็นฉากนี้ "เธอจงใจมายั่วฉันใช่ไหม"

เมื่อได้ยิน หร่วนซิงหว่านจึงหัวเราะ "จริงสิ อีกครึ่งเดือนก็จะวันเกิดเธอแล้วนี่ อยากได้อะไรละ ฉันซื้อให้"

"ฉันอยากได้แฟน"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอพูดอย่างจริงจัง "ถือว่าฉันไม่เคยพูดแล้วกัน"

เพ้ยซานซานนั่งอยู่บนโซฟา มองดูคู่รักที่จับมือกันข้างนอก อดที่จะทอดถอนใจไม่ได้ "เธอว่า ทำไมคนอื่นเขาถึงรักกันได้ง่ายขนาดนั้นกันนะ ฉันนี่เหมือนกับทำให้กามเทพเยว่เหล่าไม่พอใจเลย นอกจากผู้ชายห่วยแตกแล้วก็ไม่เคยพบเจอผู้ชายปกติเลย"

เพ้ยซานซานพูดอีก "ไม่รู้แม่ฉันคิดยังไงช่วงนี้ถึงโทรให้ฉันไปดูตัวตลอดเลย"

หร่วนซิงหว่านชะงัก "ดูตัว?"

"ใช่สิ บอกว่าเขาเป็นลูกชายของเพื่อนร่วมชั้น ทำงานรัฐวิสาหกิจ การงานมั่นคง เป็นคนเรียบง่าย พ่อแม่ก็เห็นหน้าค่าตากันมาก่อน แน่นอนว่าไม่ได้เป็นผู้ชายสารเลวเหมือนหลี่อ๋างแน่"

"งั้นก็ไปเจอไหมละ"

เพ้ยซานซานภอนหายใจ "ฉันไม่อยากไป แต่แม่ฉันพูดแล้วว่า ถ้าฉันไม่ไป คราวหลังก็ไม่ต้องกลับมาบ้าน"

เงียบไปสักพัก เพ้ยซานซานก็พูดต่อ "แต่จะว่าไปแล้ว คนอย่างนี้ก็เหมาะกับการแต่งงานจริงๆเลย ใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขมั่นคง แต่ฉันก็แค่......ฉันไม่อยากแต่งงานเหมือนหาเพื่อนมาใช้ชีวิตร่วมกัน การแต่งงานที่ไร้ความรัก ฉันหารูมเมทจะดีกว่าไหม"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ "คุณน้าก็แค่เป็นห่วงเธอ พูดกับเธอดีๆอีกครั้งเถอะ"

"ฉันไม่อยากพูดแล้ว ฟังแม่พร่ำเสียจนปวดหัว สรุปแล้ว วันหยุดนี้ฉันจะไปเจอเขาก่อน จากนั้นค่อยหาเหตุผลปฏิเสธ ก็ถือว่าเป็นการไว้หน้าแม่ของฉัน"

"อย่างนี้ก็ได้"

เดินซื้องของกันได้สักพัก โทรศัพท์มือถือของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้น เมื่อเธอเห็นว่าDanielโทรมา จึงเดินไปด้านข้างเพื่อรับสาย

ไม่นาน เสียงของDanielก็ลอยมา "คุณหร่วน ผลชันสูตรออกมาแล้วครับ"

หร่วนซิงหว่านอดไม่ได้ที่จะกำโทรศัพท์แน่น "ว่ายังไงคะ "

"ผมยังไม่รู้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงชัดนัก เลยต้องรบกวนคุณหร่วนให้มาด้วย หลังจากถึงแล้ว แพทย์นิติเวชจะบอกกับเรา" Danielพูด "คุณหร่วนอยู่ไหนครับ ผมจะไปรับ"

หร่วนซิงหว่านพูด "คุณส่งที่อยู่มาให้ฉันเถอะค่ะ ฉันอยู่ข้างนอก ไปด้วยตัวเองได้ค่ะ"

Danielตอบรับเมื่อได้ยิน "ครับ"

หลังจากวางสายได้ไม่นาน Danielก็ส่งที่อยู่มา

หร่วนซิงหว่านเก็บโทรศัพท์ ก่อนจะตรงไปทางเพ้ยซานซาน "ซานซาน ฉันมีธุระนิดหน่อย ต้องไปอีกที่หนึ่ง"

เพ้ยซานซานกำลังดื่มชานม เธอถามว่า "อะไรเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก "ผลชันสูตรของแม่ฉันออกมาแล้วละ"

เพ้ยซานซานรีบลุกขึ้น "งั้นฉันไปเป็นเพื่อน"

"อ่า......Danielก็อยู่นะ เธอจะไปไหม"

เพ้ยซานซานเงียบไปนิด ก่อนจะยิ้มแห้ง "ไปสิ ฉันไปเป็นเพื่อนเธอ ไม่ได้ตั้งใจไปเจอเขานี่ ไม่สนเขาก็โอเคแล้ว"

เพ้ยซานซานอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้มาก และเธอก็กลัวว่าหร่วนซิงหว่านจะเป็นลมไปเหมือนครั้งที่แล้วด้วย

เมื่อเห็นเธอตัดสินใจอย่างแน่ชัด หร่วนซิงหว่านก็ไม่ปฏิเสธ หลังจากขึ้นรถกับเพ้ยซานซานแล้ว เธอก็บอกที่อยู่ที่Danielส่งมาให้กับคนขับรถไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็หยุดตรงหน้าประตู

หร่วนซิงหว่านพูด "ป้าจางคะ รอฉันอยู่ตรงนี้นะคะ เสร็จแล้วฉันจะออกมา"