สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 480

เนื่องจากเฉิงเว่ยและDanielเองก็อยู่ที่นั่นด้วย กระบวนการทั้งหมดจึงดำเนินไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาได้หาหลุมศพมาไว้ล่วงหน้าแล้ว

หลังจากเผาแล้ว ขี้เถ้าก็ได้ถูกเจ้าหน้าที่ส่งไปยังหลุมฝังศพ

ระหว่างทาง หร่วนซิงหว่านได้โทรหาหร่วนเฉิน หลังจากเธอส่งที่อยู่ของหลุมฝังศพให้เขาแล้ว เธอก็เอนตัวพิงหน้าต่าง มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ

เพ้ยซานซานกระซิบ "ซิงซิง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านยิ้มให้เธอ "สบายใจได้ ฉันไม่เป็นอะไร ชินแล้วล่ะ"

เพ้ยซานซานลอบถอนหายใจ ก่อนจะตบบ่าเธออย่างปลอบโยน ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไปดี

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ รถก็ค่อยๆจอดรถ

หร่วนซิงหว่านดึงสติกลับมา สูดลมหายใจเข้า เมื่อเธอจะเอื้อมมือออกไปเปิดประตู พลันประตูรถกลับถูกเปิดออกจากข้างนอก

เธอเชยตามองอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะมองไปยังผู้ชายข้างนอกอย่างแปลกใจ "คุณมาได้ยังไง"

โจวฉือเซินก้มตัวลง และจับมือของเธอที่ลอยอยู่บนอากาศ "เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ผมจะไม่มาได้ยังไง"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก ลงจากรถ

เมื่อเธอได้รับโทรศัพท์ของDaniel เธอก็ได้ส่งข้อความหาโจวฉือเซินระหว่างทางไปศูนย์วินิจฉัย

เขาไม่ได้ตอบกลับมา เธอนึกว่าเขากำลังประชุมอยู่ ไม่คิดว่าเขาจะมานี่

หลังจากลงจากรถแล้ว หร่วนซิงหว่านเห็นว่าท่านจิ้นก็มา เขายืนค้ำไม่เท้าอยู่ไม่ไกลด้วยสีหน้าหนักอึ้ง

Danielน่าจะบอกเขาแล้ว

หร่วนซิงหว่านมองซ้ายขวา ไม่มีใครอื่นอีก

โจวฉือเซินรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร เพียงแค่โอบไหล่เธอ "ไปเถอะ"

บนท้องฟ้า ฝนเริ่มตกลงมาทีละน้อย

หร่วนซิงหว่านยืนอยู่หน้าหลุมศพ หลุบขนตาลงเล็กน้อย

โจวฉือเซินถือร่ม ยืนอยู่ข้างกายเธอ

ผ่านไปครู่หนึ่ง หร่วนเฉินก็มา

เขาไม่ได้ก้าวมาข้างหน้า เพียงแค่ยืนเงียบๆอยู่ไม่ไกล ใบหน้าที่เย็นชาของเขาถูกซ่อนอยู่ในสภาพอากาศที่มีหมอกหนา ดูอารมณ์ไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร

คนที่มามีจำนวนมาก แต่ในระหว่างพิธีฝัง ไม่มีใครพูดอะไรสักคน

หลังจากเสร็จสิ้นพิธีแล้ว ท่านจิ้นก็ถอนหายใจ "ผ่านไปนานหลายปี ในที่สุดเสี่ยวม่านก็ได้พักผ่อนเสียที"

น้ำเสียงของโจวฉือเซินลอยมา "อาจจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ"

ท่านจิ้นมองไปยังเขาพลางขมวดคิ้ว "หมายความว่าอะไร?"

"หลังเหตุการณ์ระเบิดในปีนั้น เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ในเวลาที่นานขนาดนั้นทำไมเธอถึงไม่ขอความช่วยเหลือจากใคร ทำไมต้องแต่งงานกับหร่วนจุน แล้วทำไมถึงถูกหร่วนจุนฆ่าอีก มีคำถามมากมายที่ยังไม่ได้รับคำตอบ"

ท่านจิ้นค้ำไม้เท้า คิ้วขมวดกันเป็นปม ตอบอะไรไม่ได้เช่นกัน

โจวฉือเซินพูดต่อ "คำถามเหล่านี้ มีเพียงแค่หร่วนจุนที่รู้"

Danielพูด "แต่เราก็ใช้ทุกวิธีแล้ว ถึงแม้จะพูด แต่ก็เต็มไปด้วยคำโกหก ไม่มีความจริงสักประโยค"

โจวฉือเซินพูด "นั่นเพราะเขารู้ ว่าตัวเองยังมีประโยชน์ พวกคุณคงไม่ฆ่าเขาง่ายๆ"

"คุณมีวิธีอะไรให้เขาคายความจริงออกมาไหม"

"ไม่มี"

ทุกคน "......"

หร่วนซิงหว่านดึงแขนเสื้อเขา ส่งสัญญาณให้เขาหยุดพูด

โจวฉือเซินจับมือเธอ ก่อนจะพูดอย่างสงบ "ผมแค่อยากจะเตือนทุกคน เรื่องมันไม่ได้ง่ายนัก อย่าประมาทเร็วเกินไป"

เฉิงเว่ยเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูด "พายุทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะหลินจื้ออาน ตอนนี้เขาซ่อนตัวอยู่ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้า สักวันก็ต้องหาเขาเจอ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ประธานโจวจะสื่อคือ......"