สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 481

ก่อนหน้านั้น ความสนใจของโจวฉือเซินอยู่ที่หลินจื้ออาน

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ20ปีที่แล้วก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาต่อหน้า มีจุดน่าสงสัยมากมายในการระเบิดครั้งนั้น

ในเมื่อแม่ของหร่วนซิงหว่านหนีออกมาแล้ว และหลินจื้ออานมีอาการโคม่าอยู่ในโรงพยาบาลสามเดือน เธอก็มีโอกาสไปหาท่านจิ้น รวมทั้งคนที่เธอรู้จักทั้งหมด แต่เธอไม่ทำอย่างนั้น กลับพาลูกสาวอายุไม่กี่ปีไปด้วย และแต่งงานกับผู้ชายเสเพล

บางทีหร่วนจุนตอนนั้นอาจจะยังไม่ได้เสเพล แต่ที่เธอตัดสินใจทำแบบนั้น มันก็ไม่ถูกต้อง

เว้นเสียแต่ว่าเธอกลัวถูกคนพบ หรือบางที เธออาจทำตามใจตัวเองไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นความไปไปได้แบบไหน หลินจื้ออานที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลก็ไม่สามารถทำได้

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่หลินจื้ออานรู้ก็คือ พวกเขาได้ตายไปกับเหตุการณ์ระเบิดแล้ว

หร่วนซิงหว่านพูดหยั่งเชิง "ในปีเดียวกัน?"

โจวฉือเซินส่งเสียงตอบรับ "อุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนนั้นของโจวจู้นเหนียน ทั้งคนขับรถของตระกูลโจว และคนขับที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ เขาเป็นคนเดียวที่รอดชีวิต แต่เขาก็สูญเสียขาและไม่สามารถเดินได้ตลอดชีวิต"

"แล้ว......อุบัติเหตุนั่นเกิดขึ้นได้ยังไง?"

"คนขับเมาน่ะ"

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ยิน จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "อุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ร้ายแรงส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตถึง 2 คนและบาดเจ็บ 1 คน ความเร็วของรถทั้ง2คันน่าจะเร็วมาก อีกฝ่ายเมาก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่คนขับรถของตระกูลโจว แต่ตอนนั้นบนรถก็ยังมีโจวจู้นเหนียนมาด้วย ทำไมเขาถึงต้องขับเร็วขนาดนั้นด้วย"

โจวฉือเซินยิ้ม "ฉลาดมาก"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอพูด "บอกฉันมาดีๆ"

ไอ้นี่มันจริงจังไม่ถึงสามวินาทีสินะ

โจวฉือเซินพูดต่อ "ปัญหาอยู่ตรงนี้ ตามรอยที่เกิดเหตุหลังเกิดอุบัติเหตุแล้ว ไม่พบร่องรอยเบรคของรถ"

"ก็คือ รถสองคันชนกันโดยตรง?" หร่วนซิงหว่านนิ่งไปสักพัก ก่อนพูดต่อ "แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ค่อนข้างชัดเจนว่า นาย......ท่านใหญ่โจว ไม่ตรวจสอบเหรอ"

"ตรวจสอบแล้ว แต่ไม่เจออะไร คนขับรถคนนั้นทำงานในตระกูลโจวมาหลายปี ไม่มีพ่อแม่ ภรรยาหรือว่าลูกเลย เขาไม่มีแรงจูงใจให้ทำด้วย คนขับที่ก่อเหตุเขาได้รับการเลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าแผนก เพิ่งกลับมาจากการฉลองที่มีการดื่มเหล้ากัน ดังนั้นก็เพียงสรุปเรื่องทั้งหมด ได้แค่ว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น"

หร่วนซิงหว่านยังคงขมวดคิ้ว "ฟังแล้ว เหมือนทั้งสองคนนี้ไม่มีแรงจูงใจ แต่เหมือนกับว่า......"

มันมีตรงไหนที่แปลกนะ

โจวฉือเซินพูด "ตอนผมตรวจสอบเรื่องนี้เมื่อสองสามปีก่อน ก็ไม่เข้าใจมาก แต่ตอนนี้ ผมมีความก้าวหน้านิดหน่อย"

"อะไรคะ?"

"ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน ที่ตระกูลโจวและตระกูลหลินจะเกิดเรื่องติดต่อกัน" โจวฉือเซินเคาะนิ้วลงบนพวงมาลัยเบาๆ เขาพูดอย่างสงบว่า "ถ้ามีคนอื่นอยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ ทุกอย่างก็ดูสมเหตุสมผล ส่วนคนขับรถสองคนนั้น ต้องมีปัญญาอะไรสักอย่างที่เรายังหาไม่เจอแน่"

เดิมทีหร่วนซิงหว่านคิดว่า เมื่อใบหน้าที่แท้จริงของหลินจื้ออานเผยออกมา เรื่องทุกอย่างจะจบลง

ไม่คิดว่า นี่มันจะเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น

ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของโจวฉือเซินก็ดังขึ้น เขาจอดรถข้างทาง ก่อนจะรับสาย "ว่ามา"

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร โจวฉือเซินถึงกับขมวดคิ้ว ขบกรามแน่น

เมื่อหร่วนซิงหว่านเห็นสถานการณ์ ก็อดที่จะตึงเครียดขึ้นมาไม่ได้ รอให้เขาวางสาย ก่อนจะพูดกระซิบ "ยังไงคะ?"

น้ำเสียงของโจวฉือเซินเย็นชา "หร่วนจุนตายแล้ว"

หร่วนซิงหว่านตกตะลึง และดูเหมือนจะไม่มีการตอบสนองใดๆ ไปชั่วขณะหนึ่ง

......

เมื่อยืนอยู่หน้าศพของหร่วนจุน และมองไปยังใบหน้าสีม่วงและแขนขาที่แข็งทื่อของเขา

หร่วนซิงหว่านก็ตระหนักได้ทันที ว่าครั้งนี้หร่วนจุนตายจริง

เจ้าหน้าที่เรือนจำพูด "ตอนที่เราพบเขา เขาได้เสียชีวิตมาระยะหนึ่งแล้วครับ การตัดสินเบื้องต้นเป็นการฆ่าตัวตาย ข้อมูลเฉพาะจะทราบได้หลังจากตรวจสอบทางนิติเวชแล้วเท่านั้น"

หร่วนซิงหว่านหลับตา รู้สึกไม่มีแรง

เดิมทีเธอต้องการลองดูว่าสามารถเอาข้อมูลที่เป็นประโยชน์ออกมาจากปากของเขาได้ไหม แต่ตอนนี้ เหมือนว่าจะถามอะไรไม่ได้อีกแล้ว

โจวฉือเซินโอบเธอจากด้านหลังและพูดเบาๆ ว่า "ดูเหมือนว่าคนอย่างเขา ความตายมีความหมายมากกว่ามีชีวิตเสียอีก"