สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 48

พอพูดจบ ก็วางสายอย่างรวดเร็ว

หร่วนซิงหว่านเปิดปากของเธอในขณะที่ดูโทรศัพท์ที่หน้าจอมืดลงไปแล้ว และทันใดนั้นก็รู้สึกหมดหนทางอีกครั้ง

ตอนนี้เธอไม่ได้กลัวหลี่อ๋างจะขอซานซานแต่งงาน ตามนิสัยของเขาแล้ว เมื่อก่อนหน้านี้ที่ซานซานได้บอกเป็นนัยๆ มันก็ชัดเจนมากแล้ว แต่เขาก็แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจและผลักไสไป เขาต้องการที่จะคบกับซานซานต่อไป และยังต้องการสานสัมพันธ์กับมือที่สามนั้นต่อด้วย

เพียงแต่เธอยังไม่รู้จะบอกซานซานเกี่ยวกับเรื่องที่หลี่อ๋างนอกใจได้อย่างไร

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เพ้ยซานซานก็ส่งข้อความอย่างผิดหวังมาว่า [ฉันเดาผิด เขาไม่ได้ขอฉัน แต่แค่ให้กระเป๋าฉัน]

หร่วนซิงหว่านคิดถึงกระเป๋าสองใบที่หลี่อ๋างซื้อในร้านวันนี้ และจู่ๆ ก็โกรธขึ้นมา

เธอพิมพ์ข้อความไปหลายคำ และก็ลบออกอีกครั้ง

โดยไม่รู้ว่าลบไปกี่ครั้งแล้ว

ไม่นาน ข้อความของเพ้ยซานซานก็ส่งกลับมาอีกครั้ง [ดูเหมือนว่าฉันจะรีบร้อนไปหน่อย เฮ้อ ปล่อยให้เรื่องแบบนี้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า หลี่อ๋างบอกว่าจะพาฉันกลับบ้านกับเขาในเดือนหน้าช่วงวันหยุด ฉันคิดว่าคงจะปรึกษาเรื่องการแต่งงาน แล้วอีกอย่าง ช่วงนี้ฉันดูชุดแต่งงานไปสองสามชุดที่ชอบมากๆ ฉันจะส่งให้เธอดู]

หลังจากนั้น รูปถ่ายชุดแต่งงานสองสามภาพก็ส่งมาที่เธอ

[ซิงซิง เธอคิดว่าอันไหนสวย]

คำที่พิมพ์เมื่อก่อนหน้านี้ของหร่วนซิงหว่านถูกลบอีกครั้ง [ฉันคิดว่าก็สวยทั้งหมดเลยนะ]

เพ้ยซานซาน [เมื่อถึงวันนั้นเธอต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฉันด้วยนะ เธอต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลกแน่ๆ!]

หร่วนซิงหว่านยิ้ม [บ้าเหรอ คนที่แต่งงานแล้วเป็นเพื่อนเจ้าสาวไม่ได้]

และยิ่งไปกว่านั้น การแต่งงานของเธอก็ไม่ค่อยดีอีกด้วย

เพ้ยซานซาน [แบบนั้นเขาเรียกว่าแต่งงานที่ไหนกัน ผู้ชายอย่างโจวฉือเซินน่ะ มีดีอยู่ข้างตัวแต่กลับมองไม่เห็น]