สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 49

ที่แท้ทายาทเศรษฐีเคยแต่งงานมาแล้ว คราวนี้ภรรยาของทายาทเศรษฐีออกมาพูดถึงสวี่วาน เธอลงรูปถ่ายของทั้งสองที่ไปทานอาหารเย็นกอดและจูบอย่างใกล้ชิด

ผู้หญิงคนนั้นลอบกัดสวี่วานและบังคับให้เธอออกจากวงการบันเทิง เธอซื้อบัญชีจำนวนมากเพื่อให้ตำหนิเธอและว่าเธอ

เนื่องจากเรื่องนี้ สวี่วานจึงอยู่อย่างเงียบๆ มาเป็นเวลานาน

สุดท้าย สวี่วานกล่าวว่า [ความเศร้าเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ฉันเชื่อว่าเธอไม่เต็มใจที่จะอยู่ในความมืดมากกว่าที่จะเศร้า]

หร่วนซิงหว่าน [ฉันรู้ ฉันจะหาเวลาที่เหมาะสมเพื่อบอกเธอ]

หร่วนซิงหว่านวางสายโทรศัพท์ และเข้าห้องน้ำ ใช้น้ำเย็นตบๆ ที่ใบหน้าเพื่อให้ตัวเองตื่น

เธอต้องออกแบบออกมาให้ได้ภายในเวลาสามวัน เธอจะจมอยู่อย่างนี้ไม่ได้แล้ว

หร่วนซิงหว่านใช้เวลาเพียงสองวันครึ่งในการออกแบบภาพร่าง แล้วส่งไปให้โจวจู้นเหนียน โดยเหลือเวลาอีกครึ่งวันสำหรับการแก้ไข

ใครจะไปรู้ว่าพอส่งไปแล้ว โจวจู้นเหนียนรีบตอบไปว่า [แบบนี้โอเคแล้ว เหนื่อยเลยนะ ผมจะให้คนนำไปดำเนินการ]

หร่วนซิงหว่าน [โอเคค่ะ ฉันจะส่งรูปที่เสร็จแล้วให้คุณ]

หลังจากที่เธอส่งภาพเสร็จ สองนาทีต่อมา ข้อความของโจวจู้นเหนียนก็ส่งกลับมา [ถ้าผมอยากเชิญคุณไปงานวันเกิดคุณแม่ของผม คุณคงไม่มาใช่ไหม?]

หร่วนซิงหว่านตกใจเมื่อดูข้อความ

โจวจู้นเหนียน [ผมคิดว่าถ้านักออกแบบเครื่องประดับสามารถมาอธิบายความหมายของเครื่องประดับนี้ให้คุณแม่ฟังได้ด้วยตนเอง เธอคงจะมีความสุขมากกว่านี้ แต่ผมก็เข้าใจคุณเช่นกัน ผมจะไม่ลำบากใจคุณ]

หร่วนซิงหว่าน [ฉันคงไม่ได้ไปงานเลี้ยงวันเกิด ฝากอวยพรวันเกิดคุณหญิงโจวด้วยนะคะ]

วันรุ่งขึ้น หร่วนซิงหว่านไปที่เซิ่งกวางเพื่อรายงานการทำงานกับหลินซือ

ทันทีที่เธอมาถึง เพ้ยซานซานก็ดึงเธอออกมาอีกทาง "ซิงซิง คืนนี้เธอมีเวลาไหม?"

"มี มีอะไรรึเปล่า?"

"หลี่อ๋างกลับมาได้สักพักแล้ว เขาบอกว่านานๆ ทีจะมีเวลาว่าง ก็เลยอยากชวนเพื่อนๆ มาสังสรรค์กัน ก่อนหน้านี้ฉันเห็นว่าเธองานยุ่ง เลยไม่ได้ชวนเธอ งั้นคืนนี้เธอมีเวลาก็ไปด้วยกันนะ" ขณะที่พูด เพ้ยซานซานก็บ่นอีกครั้ง "ครั้งนี้เขาชวนเพื่อนมาหลายคน และส่วนมากฉันก็ไม่รู้จัก ถ้าเธอมาคงดี"

เมื่อเห็นท่าทางเศร้าๆ ของเพ้ยซานซาน ก็เป็นเรื่องยากสำหรับหร่วนซิงหว่านที่จะปฏิเสธ เธอก็ต้องการใช้ประโยชน์จากโอกาสในคืนนี้เพื่อทำให้เรื่องนี้ชัดเจนขึ้น

หลังจากนั้นไม่นาน หร่วนซิงหว่านก็พยักหน้าเบาๆ "โอเค ฉันจะไปด้วย"

รอยยิ้มบนใบหน้าของเพ้ยซานซานกลับคืนมาในทันที และเธอก็กอดเธอแน่น "เยี่ยมมาก เธอไปหาบรรณาธิการหลินเถอะ ฉันจะไปถ่ายงานต่อ"

เมื่อหร่วนซิงหว่านมาถึงสำนักงานของหลินซือ ข้างในนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว

หลินซือกล่าวว่า "Ruan คุณมาพอดีเลย ฉันจะแนะนำคุณสักหน่อย นี่คือนักออกแบบคนใหม่ของเซิ่งกวางเวินเฉี่ยน"

เวินเฉี่ยนยืนขึ้น ยิ้มและยื่นมือไปทางหร่วนซิงหว่านโดยไม่รอให้หลินซือพูดต่อ "สวัสดีคุณRuan ฉันชื่นชมชื่อเสียงนี้มานานแล้ว"

หร่วนซิงหว่านรู้จักเธอดี เธอได้รางวัลอันดับสองในการแข่งขันนักออกแบบหน้าใหม่เมื่อสามปีที่แล้ว และเป็นคนที่ไปเรียนต่อที่ปารีสแทนเธอ

หร่วนซิงหว่านยื่นมือออกมาอย่างสุภาพ "สวัสดีค่ะ"

หลังจากกล่าวสวัสดี หลินซือก็พูดว่า "Ruan คุณก็รับผิดชอบชุด 'รักแรก' ต่อนะ รวมถึงการออกแบบส่วนตัวด้วย ส่วนเวินเฉี่ยนคุณรับผิดชอบชุดใหม่......"

"บรรณาธิการหลิน" เวินเฉี่ยนพูดขัดจังหวะหลินซือ "ฉันมีข้อเสนอ"

หลินซือหยุดชะงัก "คุณพูด"

"เกี่ยวกับการออกแบบส่วนตัว ฉันก็อยากมีส่วนร่วมด้วย" จากนั้นก็ยิ้มให้หร่วนซิงหว่าน "Ruanอย่าเข้าใจฉันผิดนะคะ ฉันไม่ได้คิดจะแย่งงานของคุณ แต่ตอนที่ฉันอยู่ต่างประเทศ ส่วนมากฉันจะรับพวกการออกแบบส่วนตัวระดับสูงน่ะค่ะ เพราะอย่างนั้นคงจะรู้ดีถึงสไตล์ของผู้หญิงเหล่านั้น"

"คือว่า......"

เวินเฉี่ยนกล่าวอีกครั้ง "พอถึงตอนนั้น เราสองคนสามารถออกแบบออกมาคนละอันได้ และของใครเป็นคนถูกเลือก งานก็เป็นของคนนั้น"

หร่วนซิงหว่านยิ้มเบาๆ "โอเคค่ะ"