สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 495

ยืนอยู่นอกประตู หร่วนซิงหว่านวางมือที่จับประตู แล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ เคาะประตูแล้วเข้าไป

Danielนั่งอยู่ตรงนั้น และทักทายเธอเหมือนเมื่อก่อน "คุณหร่วน"

หร่วนซิงหว่านยิ้มเล็กน้อย ตอบรับ แล้วมองไปที่คนข้างๆเขา แล้วพูดเบา ๆ ว่า "คุณWilliam"

เมื่อเห็นเช่นนี้Danielรีบพูดขึ้นว่า "ฉันพบคุณWilliam อยู่นอกประตู เขาบังเอิญมีธุระมาหาคุณ ก็เลยมาด้วยกัน"

หร่วนซิงหว่านดึงริมฝีปากล่าง แล้วนั่งลงตรงข้ามพวกเขา "คุณWilliam มาหาฉันมีธุระอะไรหรอ"

William ก็ไม่วกวน พูดโดยตรงว่า "ฉันได้ยินมาว่า คุณหร่วนวางแผนจะรับช่วงหลินซื่อ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบา ๆ "ใช่"

"ฉันกับหลินซื่อมีความสัมพันธ์แบบหุ้นส่วนมาตลอด ไม่มีใครรู้ดีกว่าฉันว่าสถานการณ์ของหลินซื่อตอนนี้เป็นอย่างไร บอกได้ว่าก็เพิ่งชื่อของหลินซื่อค้ำไว้ ภายในโกลาหลวุ่นวาย ถ้าใครแตะต้องก็จะมีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้ง ดังนั้นเรื่องนี้คุณหร่วนควรพิจารณาใหม่อีกครั้ง"

หร่วนซิงหว่านกล่าว "ฉันได้พิจารณาอย่างชัดเจนแล้ว ท่านก็ยังบอกด้วยว่า ขณะนี้ก็พึ่งชื่อหลินซื่อช่วยค้ำไว้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหลินซื้อมีอิทธิพลต่อคนอื่น ๆมากแค่ไหน ล่าสุดข่าวที่เกี่ยวกับหลินซื่อ มีข่าวไหนบ้างที่ไม่โยงผู้บริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย"

หยุดชั่วคราว หร่วนซิงหว่านก็เม้มริมฝีปาก ก่อนจะพูดต่อ "เรื่องมันถึงจุดนี้แล้ว ไม่ได้อยู่ที่ว่าหลินซื่อจะสามารถต้านทานปัญหาคนเดียวได้หรือไม่ แต่ถ้าต้องการที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ หลินซื่อก็มีเพียงทางเดียว"

William ขมวดคิ้วอย่างไร้ร่องรอย และไม่ได้พูดสักพัก

เมื่อเห็นเช่นนี้ Danielก็พูดขึ้นในเวลาที่เหมาะสมว่า "คุณหร่วน ตอนนี้เป็นเพราะว่าหลินซื่อมีความเกี่ยวข้องกับหลายคนจริงๆ แต่พวกเราก็พยายามหาวิธีอยู่ เชื่อว่าอีกไม่นาน ปัญหาเหล่านี้ก็จะคลี่คลายได้ในเร็วๆ นี้"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ฉันรอได้ แต่บริษัทที่ปิดกิจการและพนักงานรอได้ไหม"

"แต่นั่นก็........"

"ฉันรู้ว่าพวกคุณหวังดีกับฉัน ในช่วงที่ผ่านมาฉันก็อยู่ภายใต้การคุ้มครองของทุกคนเช่นกัน แต่มีบางเรื่องที่ต้องมีคนไปทำ และตอนนี้ฉันเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้ว ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องหนี"

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงของWilliamก็ดังขึ้น เบาจนไม่ได้ยินอะไรเลย "ตอนนี้หลินซื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เปล่าประโยชน์ การปล่อยให้เขาหายไปอย่างเงียบ ๆ เป็นวิธีที่ดีที่สุด สำนักงานใหญ่complexได้ตัดสินใจย้ายไปที่เมืองหนานเฉิงแล้ว สำหรับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้complexจะให้การชดเชยที่ดีที่สุด และพวกเขายังมีโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่ ผลกระทบที่หลินซื่อนำมาเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น จะสามารถครอบคลุมในไม่ช้า"

หร่วนซิงหว่านกล่าว "ฉันไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับธุรกิจ แต่ฉันรู้ว่า ไม่ว่าจะเป็นบริษัทที่จะล้มละลายหรือเกือบล้มละลาย ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรเช่นกัน ได้แต่รอคนงานในไซต์ก่อสร้าง ทุกคนต้องการความหวังของชีวิต แต่ไม่ใช่คำมั่นสัญญาที่ว่างเปล่าสำหรับอนาคตที่ไม่สามารถมองเห็นได้"

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านพูดจบ ในห้องรับรองเงียบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มตกลงพื้น

Danielเอามือข้างหนึ่งแตะริมฝีปากแล้วไอ รู้จักกันมานานขนาดนี้ พฤติกรรมของหร่วนซิงหว่านก็ดีมาตลอด สามารถพูดคุยได้ทุกเรื่อง แม้ว่าบางครั้งจะสงสัยว่าเขามีจุดประสงค์อื่นที่ซ่อนเร้น ก็จะไม่พูดจารุนแรงเช่นนี้

แต่คราวนี้ เธอไม่แสดงความเมตตาเลยจริงๆ

ขณะที่เขากำลังคิดว่าจะพูดอะไรดี เพื่อบรรเทาสถานการณ์ที่อึดอัดนี้ ก็มีเสียงเคาะประตูห้องรับรองดังขึ้น

เพ้ยซานซานถือถาด และยกน้ำเข้ามาสองแก้ว

เมื่อเธอมองดูบรรยากาศตรงหน้า ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

ทำไมรู้สึกว่ามันหดหู่เล็กน้อย

รอเธอวางแก้วน้ำเรียบร้อยและกำลังจะออกไป Danielก็จับข้อมือของเธอไว้ "คุณก็นั่งคุยด้วยกันสิ?"

เพ้ยซานซาน "......"

คนคนนี้ป่วยหรอ!

เธอวิ่งก็ยังคิดว่าจะช้าเกินไปแล้ว

แต่ตอนนี้มีคนนอกอยู่ด้วย เธอก็ตื่นเต้น "คุย.....จะคุยอะไร?"

"เรื่องที่คุณหร่วนจะไปหลินซื่อ คุณเกลี้ยกล่อมเธอหน่อย"

ทันทีที่Danielพูดจบ หร่วนซิงหว่านก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ไม่จำเป็น ฉันตัดสินใจแล้ว และจะไม่เปลี่ยนอีก"