สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 51

หร่วนซิงหว่านกลับมาที่ห้อง ตอนที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไป ก็มีเสียงอ่อนโยนดังขึ้นมาจากข้างหลัง “ซิงหว่าน?”

มือที่จับลูกบิดของเธอหยุดชะงัก ผ่านไปไม่กี่วิเธอถึงได้หันหน้ากลับมา

จี้หวยเจี้ยนคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเธอจริงๆ จึงเดินเข้าไปหาแล้วพูดว่า “ซิงหว่าน มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมก็นึกว่าจำคนผิด”

หร่วนซิงหว่านทักทายเขาเหมือนเพื่อนปกติทั่วไป “ฉัน......มาปาร์ตี้กับเพื่อนๆที่นี่ แล้วคุณล่ะ?”

โจวอานอานโผล่มาที่นี่ราวกับหมาบ้า เธอก็พอจะเดาออกว่าจี้หวยเจี้ยนก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน

“ผมก็มากับเพื่อนเหมือนกัน ว่าแต่พวกคุณใกล้เลิกหรือยัง ถ้าใกล้แล้ว เรา.......”

จี้หวยเจี้ยนเพิ่งพูดได้ถึงครึ่ง ประตูด้านหลังก็ถูกเปิดออกมาเสียก่อน

เมื่อหลี่อ๋างเห็นจี้หวยเจี้ยน ก็ชะงักนิ่งไปจากนั้นถึงได้มีปฏิกิริยากลับมา “ จี้หวยเจี้ยนหรือเปล่า?”

จี้หวยเจี้ยนเก็บสายตากลับมา แล้วพยักหน้าให้เขาอย่างมีมารยาท

หลี่อ๋างกับเพ้ยซานซานคบกันตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย พวกเขาจึงได้เจอกันสองสามครั้ง แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นสนิทอะไร

“ว้าว นี่เราไม่ได้เจอกันมากี่ปีแล้วเนี่ย” หลี่อ๋างวางมือลงบนไหล่ของเขา “บังเอิญจังเลย มาๆๆ มานั่งด้วยกัน”

หร่วนซิงหว่านกำลังจะเอ่ยปฏิเสธแทนเขา แต่จี้หวยเจี้ยนกลับยิ้มให้เธอหนึ่งที แล้วเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับหลี่อ๋าง

ภายในห้อง หลี่อ๋างเอ่ยแนะนำบุคคลข้างกายให้กับเพื่อนรู้จัก “ทุกคนมาทำความรู้จักกันหน่อย นี่คือเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของฉันเอง แถมยังเป็นเดือนมหาลัยรุ่นของเราด้วย”

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นก็ทยอยเข้ามาชนแก้วกับเขา

แต่ว่าจู่ๆ ก็มีใครบางคนมองมาที่จี้หวยเจี้ยน แล้วเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจว่า “ใช่คุณชายจี้จากจี้ซื่อกรุ๊ปหรือเปล่า?”

จี้หวยเจี้ยนผงกหัวเล็กน้อย “สวัสดี”

เมื่อเสียงของเขาถูกเปล่งออกมา ความประหลาดใจโดยมีหลี่อ๋างเป็นจุดศูนย์กลางก็เริ่มแพร่กระจายไปทั่ว

เขารู้แค่ว่าฐานะทางบ้านของจี้หวยเจี้ยนค่อนข้างดี แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะถึงขั้นนี้.......

คนที่เอ่ยถามเมื่อสักครู่พูดขึ้นมาอีกว่า “หลายปีที่ผ่านมาคุณชายจี้อยู่ต่างประเทศมาตลอด ผมเคยเจอคุณไกลๆตอนไปงานงานหนึ่ง ตอนแรกนึกว่าจำคนผิด คิดไม่ถึงว่าคุณเป็นเพื่อนของหลี่อ๋างด้วย บังเอิญสุดๆ”

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา แววตาของทุกคนที่มองมาที่หลี่อ๋างก็เปลี่ยนไปเป็นอิจฉา

หลี่อ๋างเป็นแค่พนักงานออฟฟิศคนหนึ่ง แต่ได้เป็นถึงเพื่อนของคุณชายแห่งจี้ซื่อกรุ๊ป ไม่ช้าไม่นานเขาต้องได้ไต่เต้าขึ้นไปแน่ๆ

ทว่าในใจของหลี่อ๋างกลับเริ่มกังวล กลัวว่าจี้หวยเจี้ยนจะโพล่งออกมาตรงๆว่าไม่ได้สนิทกับเขา

จี้หวยเจี้ยนยิ้ม แล้วพูดว่า “รู้จักกันมาหลายปีแล้ว”

อีกด้านหนึ่ง เพ้ยซานซานเดินมาหยุดอยู่ข้างๆหร่วนซิงหว่าน เมื่อเห็นจี้หวยเจี้ยนที่กำลังถูกมุงราวกับดาวล้อมเดือน ก็พูดขึ้นมาอย่างสงสัยว่า “เขามาได้ยังไง?”

หร่วนซิงหว่านนวดหัวคิ้ว “บังเอิญเจอกันตรงหน้าประตูน่ะ หลี่อ๋างเลยเรียกเขาเข้ามา”

เพ้ยซานซานจิ๊ปาก “โชคดีที่จี้หวยเจี้ยนนิสัยดี ถ้าเป็น........”

เพ้ยซานซานพูดถึงแค่นี้ แต่คนทั้งคู่ก็มีชื่อหนึ่งผุดขึ้นมาในใจพร้อมกัน แค่คิดก็สั่นแล้ว

แทบจะจินตนาการภาพไม่ออกเลย

เพ้ยซานซานพูดพึมพำเสียงเบา “แกว่าเพื่อนร่วมงานคนนั้นของหลี่อ๋างมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ไม่ใช่แค่เรื่องที่หน้าประตูนะ เมื่อกี้ยังเข้ามาพูดอะไรกับฉันแปลกๆอีกด้วย”

หร่วนซิงหว่านดึงสติกลับมา นึกถึงจุดประสงค์ที่มาในวันนี้ เธอครุ่นคิดอยู่สักพักก็เอ่ยพูดว่า “ซานซาน ฉันรู้สึกว่าระหว่างเธอคนนั้นกับหลี่อ๋างดูแปลกๆนะ........”

“ฉันรู้จักหลี่อ๋างดีน่า ต่อให้เขาจะใจกล้าแค่ไหนก็ไม่กล้ามีชู้หรอก อีกอย่างอีกฝ่ายยังเป็นผู้หญิงประเภทสวยใสแต่ไร้สมอง ถ้าเธอฉลาดสักนิด ฉันคงระแวงไปแล้ว”