สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 61

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เซ่หรงอยากได้ก็คือเงิน ไม่ใช่ชีวิตของหร่วนจุน

เมื่อเสียงโห่ร้องที่อยู่ข้างหลังค่อยๆ ลดลงเขาจึงให้ลูกน้องหยุด

หลังจากที่เซ่หรงเหลือบมองหร่วนจุนที่กำลังจะตายจึงได้ละสายตาแล้วมองไปที่หร่วนซิงหว่าน "ไม่คิดว่าคุณจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าจะปล่อยเขาไว้แบบนี้ อย่างน้อยเขาก็เป็นเขาเป็นพ่อของพวกคุณ"

หร่วนซิงหว่านคอแห้งและฝืดเล็กน้อยหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็กล่าวว่า"ถ้าในสายตาเขายังคงมีฉันและน้องชายของฉันอยู่ วันนี้ก็คงจะไม่ทำเรื่องแบบนี้ได้"

เซ่หรงไม่ได้พูดอะไรมันยากที่จะไม่เห็นด้วย

เขาพูดว่า "แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อไป?"

หร่วนซิงหว่านสูดลมหายใจเข้า "คุณเอาเงินห้าเหมื่นหยวนนี้ไป ส่วนที่เหลือไม่ว่าคุณจะให้เขาทำงานเพื่อคืนคุณหรือจะด้วยวิธีอื่น ก็เป็นเรื่องระหว่างพวกคุณ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน"

หลังจากที่ตัดขาดกันอย่างเด็ดขาดแล้ว เจ้าหนี้ทั้งหลายของหร่วนจุนถึงได้รู้ว่า เงินที่เขาค้างชำระพวกเขา ไม่มีประโยชน์ที่จะหาเธอ

เซ่หรงครุ่นคิดสักครู่แล้วมองไปที่หร่วนเฉินที่ไม่เคยพูดอะไรตั้งแต่แรก "แล้วคุณล่ะ?คุณก็ไม่สนใจเหรอ?"

สีหน้าของหร่วนเฉินเย็นชา "เขาทำเองก็ต้องรับผิดชอบเอง ฉันไม่สนใจแล้ว"

ขณะพูด เขาก็จับมือของหร่วนซิงหว่าน "พวกเราไปกันเถอะ"

เห็นพวกเขาออกจากห้องส่วนตัวลูกน้องคนหนึ่งถามขึ้นว่า "เจ้านายจะปล่อยพวกเขาไปแบบนี้หรอแล้วเงินของพวกเราล่ะจะทำอย่างไร?"

เซ่หรงหันหน้ามา มองหร่วนจุนที่นอนอยู่บนพื้น "ตรงนั้นยังมีอีกคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ"

หร่วนจุนเคยโดนทวงหนี้มาก่อน และไม่รู้ว่าได้เงินสองล้านมาจากไหนในเมื่อเขามีช่องทางแบบนี้ ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้เงินมา

เซ่หรงย่อตัวลงและพูดกับหร่วนจุนว่า "ฉันจะให้เวลาคุณอีกสองสามวันแต่คุณต้องคิดให้ดีอัตราดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้นทุกวันและคุณก็ไม่ต้องคิดที่จะหนีฉันจะให้คนคอยติดตามคุณตลอดเวลา ถ้าคุณมีการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่ได้เงินคืนมาอยู่แล้วเมื่อถึงเวลานั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่ไว้ชีวิตคุณแล้วกัน"

หลังจากเดินออกจากประตูหร่วนซิงหว่านก็รู้สึกว่าขาอ่อนแรงเล็กน้อยถ้าหร่วนเฉินไม่จับเธอไว้เธออาจจะล้มลงกับพื้นโดยตรง

หลังจากผ่านไปเป็นเวลานานหร่วนซิงหว่านจึงพูดขึ้นด้วยเสียงที่แหบแห้ง "เสี่ยวเฉินฉันไม่ควรทำเช่นนี้ใช่ไหม?ถึงอย่างไรเขาก็........."

หร่วนเฉินกล่าวว่า"ไหนคุณบอกว่าถ้าเขายังห่วงใยพวกเราก็จะไม่เป็นเหมือนตอนนี้ ในเมื่อพวกเขาไม่มีขีดจำกัดล่างแล้วทำไมพวกเราจะทำไม่ได้"

หร่วนซิงหว่านเงียบไม่พูดอะไร

แม้ว่าเธอจะชินชากับการกระทำของหร่วนจุนมานานแล้วแต่เมื่อเห็นถูกคนกลุ่มหนึ่งทุบตีจนเลือดไหล ก็อดรู้สึกเจ็บปวดในใจไม่ได้

หร่วนเฉินกล่าวอีกครั้งว่า "ไม่ต้องกังวลเขาจะไม่เป็นไรคุณก็ให้เงินพวกเขาไปแล้วไม่ใช่เหรอ"

แม้ว่าห้าเหมื่นหยวนจะไม่ถือว่ามากนักแต่อย่างน้อยก็ถือได้ว่าเป็นเงินช่วยรักษาชีวิตของหร่วนจุนได้

"ก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น"

สองสามวันนี้เธอมีการสอบถามเกี่ยวกับเซ่หรง ที่สำคัญคือเขาต้องการปล่อยเงินกู้ที่มีดอกเบี้ยสูงแล้วตามทวงหนี้เขาเป็นคนฉลาดและรอบคอบเขาจะไม่มีทางทำธุรกิจที่ไม่คุ้มค่าโดยใช้อารมณ์แล้วฆ่าคนโดยไม่ได้เงินมา

หลังจากส่งหร่วนซิงหว่านกลับบ้านแล้วหร่วนเฉินก็หยิบบัตรออกจากกระเป๋าหนึ่งใบแล้วยื่นให้เธอ

หร่วนซิงหว่านตกตะลึงและไม่ได้รับมา "นี่คืออะไร?"

ในบัตรใบนี้มีเงินอยู่บ้าง ปกติฉันก็ไม่ค่อยได้ใช้คุณเก็บไว้สิ"