สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 7

บทที่7 หลังจากนี้ผมเลี้ยงพี่

“ฉันรู้ว่านายสงสัยจุดมุ่งหมายของฉัน ฉันก็พูดไปแล้วว่าฉันเขียนหนังสือรับรองให้ได้ ตอนที่หย่านายจะเรียกทนายกับช่างภาพมาร่วมตลอดทั้งกระบวนการเลยก็ได้ พิสูจน์ว่าฉันริเริ่มที่จะหย่า และไม่ได้จะแบล็คเมล์นาย”

โจวฉือเซินเม้มริมฝีปากบาง ไม่พูดจา

“หรือว่านายกลัวฉันเอาเรื่องหย่าไปใส่ร้ายนายกับตระกูลโจวต่อหน้าสื่อ? อันนี้นายก็วางใจได้ ฉันสาบาน ฉันหร่วนซิงหว่านถ้าคิดที่จะหาผลประโยชน์จากการหย่ากับนายแม้เพียงน้อยนิด ฉันจะไม่ตายดี”

ผ่านไปสักพักโจวฉือเซินถึงพูดขึ้น “เธอคิดว่าเธอพูดแบบนี้ ฉันก็จะเชื่อเหรอ”

หร่วนซิงหว่านหมดอารมณ์โดยสิ้นเชิง “งั้นนายจะเอายังไงกันแน่? หรือว่านายอยากจะมีเมียไว้ในบ้าน มีเมียน้อยอยู่ข้างนอกเหรอ? โจวฉือเซิน ต่อให้ฉันตาย ก็ไม่เลี้ยงลูกให้คนอื่นเด็ดขาด”

โจวฉือเซินมองตาสองข้างของเธอ ก็ยิ้มเยาะ

ต่อให้เขาไม่พูดอะไร หร่วนซิงหว่านก็รู้ความหมายของเขา

ก็แค่กำลังยิ้มเยาะที่วิธีการของเธอกับซูซือเวยมันเป็นแบบเดียวกัน เธอจะไปมีคุณสมบัติอะไรไปว่าคนอื่น

ในตอนที่หร่วนซิงหว่านกำลังคิดจะต่อสู้ครั้งสุดท้าย โจวฉือเซินก็ส่งเสียงนิ่งเฉย “พรุ่งนี้ฉันไปทำธุระต่างประเทศ กลับมาค่อยคุย”

หร่วนซิงหว่านโค้งรอยยิ้มขึ้นทันที “ไม่เป็นไรไม่เป็นไร ไม่ว่าจะนานแค่ไหนฉันก็รอนาย งั้นหลังจากนายกลับมาแล้วบอกฉันหน่อยนะ”

มองดูหญิงสาวที่อารมณ์แตกต่างอย่างสิ้นเชิง ความเยาะเย้ยในดวงตาของโจวฉือเซินก็หนักยิ่งขึ้น หันตัวขึ้นชั้นบน

ช่างไม่รู้อะไรเลยจริงๆ

กำหนดเวลาหนึ่งสัปดาห์มาถึงอย่างรวดเร็ว หร่วนซิงหว่านส่งภาพออกแบบให้หลินซือ คืนนั้นหลินซือก็ให้คำตอบเธอ ทางฝั่งเจ้านายอนุมัติแล้ว ให้เธอมาเซ็นสัญญาพรุ่งนี้

หร่วนซิงหว่านเห็นคำตอบ ก็โล่งใจในที่สุด

เธอกลัวจริงๆว่าสิ่งที่ออกแบบออกมาพวกเขาจะไม่พอใจ

แต่เดิมทางฝั่งเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปก็กำลังผลักดันโปรเจ็คนี้ ซีรี่ส์แรกได้ถูกกำหนดไว้นานแล้ว ขาดก็แค่นักออกแบบ

ตอนนี้เซ็นสัญญากับหร่วนซิงหว่านแล้ว แน่นอนว่าหวังให้มีความคืบหน้ายิ่งเร็วยิ่งดี อีกหนึ่งเดือนก็จะเป็นวันครบรอบของเซิ่งกวางพอดี ทางด้านนิตยสารวางแผนใช้โอกาสวันครบรอบนี้ จัดงานแถลงข่าว ประกาศกับสื่อมวลชนทั้งหมด ถึงการเปิดตัวแบรนด์เครื่องประดับของตัวเองอย่างเป็นทางการ

นอกจากสร้อยคอที่หร่วนซิงหว่านออกแบบในครั้งนี้แล้ว อีกสองรายการหลักคือสร้อยข้อมือและแหวน

หลังจากออกแบบภาพร่างแล้ว ก็รอให้ทางนิตยสารอนุมัติ และขัดเงารายละเอียด สุดท้ายก็ทำผลิตภัณฑ์ออกมา

อันที่จริงระยะเวลาหนึ่งเดือน ไม่นานเลย

กระทั่งเรียกได้ว่าเร่งรัดมาก

เพื่อไม่ให้งานแถลงข่าวครั้งนี้พังไม่เป็นท่า หร่วนซิงหว่านไม่กล้าที่จะพักผ่อนเลยแม้แต่น้อย ทุกวันนอกจากวาดรูปอยู่ในบ้านแล้ว ยังต้องออกไปเลือกวัสดุเครื่องประดับ

เธอจะต้องออกแบบผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปด้วยตัวเอง รอหลังงานแถลงข่าว ค่อยส่งมอบให้โรงงานเอเจนซี่แปรรูป นำออกจำหน่าย

ดังนั้นจึงยุ่งมาก แม้แต่เรื่องหย่าที่นัดกับโจวฉือเซินไว้ก็ลืมแล้ว

และไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาจากไปทำธุระต่างประเทศเมื่อไหร่

สรุปคือ เขาไม่เคยติดต่อเธอเลย

ในตอนที่หร่วนซิงหว่านพึ่งจะวางปากกลม เตรียมที่จะพักผ่อนสักหน่อย มือถือบนโต๊ะก็สั่น

เธอหันหน้าไป คนที่โทรเข้ามาคือหร่วนจุน

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว รอมือถือดังขึ้นครั้งที่สองถึงรับสาย

“เสี่ยวหว่านเอ้ย น้องชายแกปีหน้าก็จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ครูบอกว่าจำเป็นต้องเรียนพิเศษ ฉันขาดเงินนิดหน่อย แกเอามาให้ฉันที”