หลังจากพักผ่อนหนึ่งวัน อาการไข้หวัดของหร่วนซิงหว่านก็ดีขึ้นมาก
แต่ก็เพราะวันก่อนที่นอนเยอะเกินไป ทำให้เธอตื่นตอนเกือบแปดโมง
ตอนที่หร่วนซิงหว่านลงมาข้างล่าง สวี่เยว่กำลังเตรียมอาหารเช้า เธอคงจะคิดไม่ถึงว่าหร่วนซิงหว่านจะตื่นเช้าแบบนี้:"เสี่ยวหร่วน เธอรอก่อนนะ อีกเดี๋ยวอาหารถึงจะเสร็จ"
"ไม่เป็นไรค่ะน้าสวี่ ฉันไม่หิว ออกไปเดินหน่อยดีกว่า"
"เธอกะเวลาด้วย กลับมาก็ได้แล้ว"
"ค่ะ"
ช่วงนี้อากาศค่อยๆ เย็นลง แม้ว่าจะมีแสงแดดส่องผ่านเมฆ แต่ก็ไม่ได้อุ่นมาก
ใบไม้สีเหลืองทองที่ทอดตัวอยู่บนสะพานแสดงถึงการมาถึงของฤดูใบไม้ร่วง
หร่วนซิงหว่านเดินช้าๆ อยู่พักหนึ่ง และเพิ่งกลับมาที่ประตู เมื่อเธอกำลังจะเข้าไปก็ถูกดึงออกจากด้านหลังอย่างกะทันหัน
เธอหันไป:"น้าฉิน?"
น้าฉินแอบมองเข้าไปในบ้านทำท่าทางเงียบๆ กับหร่วนซิงหว่านแล้วดึงเธอเข้าไปในบ้าน
หร่วนซิงหว่านเห็นดังนั้นจึงถามด้วยความไม่เข้าใจ:"น้าฉิน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะ?"
น้าฉินปิดประตูแล้วพูด:"เสี่ยวหร่วน น้าอยากจะถามหนูว่า หนูคิดว่าประธานโจวคนนี้เป็นคนยังไงเหรอ?"
เป็นยังไง? ถ้าจะคุยกันเรื่องนี้เธอก็ไม่ง่วงแล้ว
หากจะพูดว่าตาบ้านั่นไม่ดียังไง เธอพูดได้สามวันสามคืนก็ยังไม่หมด
หร่วนซิงหว่านคิดแล้วจึงพูดขึ้น:"น้าฉิน ทำไมถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาคะ?"
น้าฉินพูด:"เขาเป็นลูกชายของน้าสวี่ เรื่องนี้ เธอรู้ใช่ไหม?"
หร่วนซิงหว่านพยักหน้า
"เธอไม่รู้สึกเหรอว่าเรื่องนี้มันช่างบังเอิญเกินไป? ที่นี่กำลังจะถูกทุบทิ้ง น้าสวี่ของเธอจู่ๆ ก็มีลูกชายโผล่มา แถมลูกชายของเขายังเป็นเด็กเนรคุณไม่เคยมาเยี่ยมเธอตั้งยี่สิบปี"
"เอ่อ..."
"เมื่อคืนฉันวิจัยมาทั้งคืน ก็พบว่าช่วงนี้มีพวกต้มตุ๋นแบบใหม่ที่ชอบเข้าหาผู้หญิงแก่ที่อยู่ตัวคนเดียว แล้วก็แกล้งหลอกเพื่อหวังทรัพย์สิน"
หร่วนซิงหว่าน:"?"
น้าฉินในหัวของคุณนี่คิดไปกันใหญ่แล้วสินะ?
น้าฉินเป็นกังวลมาก:"ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่า ยี่สิบปีไม่เคยติดต่อ พอเห็นว่าจะต้องย้ายออกและได้เงินชดเชย จู่ๆ ก็มีลูกชายตัวใหญ่ขนาดนี้โผล่มา ดูยังไงๆ ไม่ใช่เลยนะ"
"เดี๋ยวก่อนค่ะ... น้าฉิน คุณน้าลืมไปหรือเปล่าคะว่า โจวฉือ...ประธานโจวเขามีสถานะเป็นนักพัฒนา? เขาคงจะไม่มาหลอกเพียงแค่อยากได้เงินค่าชดเชยจากน้าสวี่หรอกค่ะ"
น้าฉินตกตะลึงและตบหน้าผากของเธอ:"เธอว่าฉันว่าฉันลืมไปหรือเปล่าว่าเรื่องเป็นแบบนี้ แต่เธอลองนึกดูสิที่จู่ๆ น้าสวี่ของเธอก็มีลูกชายตัวโตโผล่มาแบบนี้ แต่ที่งงกว่านั้น ในเมื่อเขารวยขนาดนั้น อยากจะหาตัวน้าสวี่ของเธอให้เจอมันง่ายนิดเดียวไม่ใช่เหรอ ทำไมผ่านไปนานขนาดนี้แต่ไม่เคยปรากฏตัวเลย?"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หร่วนซิงหว่านเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน
เธอไม่เคยถามเรื่องของพวกเขาในช่วงเวลานั้น แต่เมื่อบวกเข้ากับเรื่องที่โจวจู้นเหนียนเคยเล่าให้เธอฟังก่อนหน้านั้น บวกกับท่าทีของโจวฉือเซิน เธอแอบรู้สึกได้ว่าการถูกส่งตัวให้ตระกูลโจวในตอนนั้นเหมือนโจวฉือเซินจะไม่เต็มใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย
ไม่เชื่อใจคนอื่นเพราะคิดว่าตัวเองเก่ง แต่ก็เอาตัวเองไม่เคยจะรอด ก็มั่นหน้าให้คนรอบตัวเดือดร้อนต่อไปค่ะซิงซิง...
ใครที่อ่านเรื่องนี้อยู่ไปอ่านต่อให้จบได้ ในชื่อเรื่อง สามีเก่า....มาขอแต่งงานอีกแล้ว นะคะเป็นเรื่องดียวกันค่ะ...
รออัพเดทตอนต่อไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบทีค่ะ...
รออ่านตอนไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบด้วยค่ะ...
เรื่องนี้สนุกค่ะ แต่ทำไมลงไม่จบเรื่องคะ ช่วยลงให้จบได้ไหมคะ รอติดตามอยู่นะ...