สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 99

เพ้ยซานซานที่ปลายสาย:"..."

หลังจากเงียบไปสิบวินาทีเธอก็พูดอย่างเป็นทางการว่า:"ประธานโจวสวัสดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อนใหม่ของหร่วนซิงหว่าน ชื่อจ้าวฉีค่ะ"

โจวฉือเซินพูดขึ้นเรียบๆ:"เหรอครับ"

"ฮะๆ ใช่ค่ะ ฉันมีความสุขมากที่ได้พบคุณโจวเป็นครั้งแรก ฉันจะไม่รบกวนพวกคุณค่ะ"

เมื่อพูด เธอวางสายโทรศัพท์ด้วยความเร็วสูงสุดในชีวิต

หลังจากที่เสียงโทรศัพท์ยุ่งๆ จบลง ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ

หร่วนซิงหว่านไม่เคยต้องการที่จะหายไปจากโลกนี้เท่านี้มาก่อน ดวงตาของชายคนนั้นมืดและลึก เย็นชาราวกับสระน้ำที่เงียบสงบ เธอค่อยๆ เพ่งมองและเลื่อนลงทีละน้อย ราวกับว่าเธอต้องการจะหนีจากเขาและเจาะช่องว่างระหว่างเก้าอี้เพื่อหนีไป

แต่ใครจะรู้ว่าพอเธอเกิดความคิดแบบนี้ โจวฉือเซินปิดแขนของเขาและเธอก็เกือบจะเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

หร่วนซิงหว่านหยุดและรีบนั่งกลับไปบนเก้าอีกนั้นแล้วมองที่นอกหน้าต่าง:"ฮะๆ ประธานโจว คุณดูที่นอกหน้า..."

"อธิบาย?"

ดวงตาของหร่วนซิงหว่านหันมาอย่างรวดเร็ว นี่มีอะไรจะต้องอธิบายอีกล่ะ?

จะบอกเขาได้ยังไงว่าพวกเธอแอบเรียกเขาลับหลังแบบนี้ตลอด

เรื่องบางเรื่องแค่ซาบซึ้งอยู่ในใจก็พอแล้ว ไม่ต้องให้คนอื่นพูดออกมา

หร่วนซิงหว่านคิดแล้วพูดอย่างเอาจริงเอาจัง:"ประธานโจว คุณไม่ได้เคาะประตู"

"เคาะแล้ว"

"..."

ครั้งนี้แย่แล้ว ไม่มีทางจะหาเรื่องเขาได้อีกแล้ว

ในระหว่างที่หร่วนซิงหว่านกำลังระดมสมองเพื่อคิดว่าจะตอบอย่างไรโจวฉือเซินก็ดึงมือของเขาและยืนขึ้นและพูดอย่างเรียบๆ:"นมจะเย็นแล้ว ดื่มก่อน"

หร่วนซิงหว่านรีบหยิบแก้วนมราวกับเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ช่วยชีวิตเธอ

แต่ใครจะรู้ว่าเธอยังไม่ทันจะทำอะไร โจวฉือเซินก็เดินไปนั่งบนโซฟา:"ดื่มเสร็จแล้วก็ค่อยๆ คิดหาเหตุผลด้วย"

หร่วนซิงหว่านถึงงกับสำลักนม

เธอความเร็วที่ช้าที่สุดเพื่อดื่มนมให้หมดแก้ว จากนั้นก็เลียริมฝีปากแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ:"ประธานโจว ขอโทษค่ะ ฉันผิดไปแล้ว"

โจวฉือเซินไม่ได้เงยหน้า:"ผิดเรื่องอะไร"

"ไม่ควรจะแอบด่าคุณ และที่สำคัญที่สุดคือยังให้คุณได้ยินอีก"

"เธอหมายความว่าถ้าฉันไม่ได้ยินก็ด่าได้?"

หร่วนซิงหว่านโบกมือ "ไม่ๆๆ แน่นอนว่าไม่ใช่ความหมายนั้น"

ทำไมผู้ชายสารเลวคนี้ถึงได้ใช้อำนาจกดขี่คนอื่นแบบนี้นะ ถึงเรื่องนี้เธอจะผิด แต่เขาก็พูดไม่ดีเกี่ยวกับเธอเยอะแยะโอเคไหม

โจวฉือเซินขี้เกียจจะสนใจเธอ เขาลุกขึ้นแล้วออกไป

เมื่อเห็นเขาไปไกลแล้ว หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าตัวเองกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

ครู่เดียว สายของเพ้ยซานซานก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอถามด้วยความสงสัย:"ซิงซิง เธอยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า?"

หร่วนซิงหว่าน:"..."

ตายเก้ารอดแล้วหนึ่ง

เพ้ยซานซานพูดอีก:"ไม่ใช่แล้ว เธอไม่ได้อยู่ที่หนานเฉิงไม่ใช่เหรอ ไอ้หมอนั่น...ประธานโจวทำไมถึงอยู่กับเธอได้?"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะเจื่อนๆ:"เรื่องนี้...เรื่องมันยาว"

"งั้นก็เล่ามาแบบรวบรัด"