สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 224

หลังจากกลับเข้ามาในห้องแล้ว หร่วนซิงหว่านก็หมดอารมณ์ที่จะนอนต่อ เธอจ้องเขม็งไปที่กำแพงสักพัก แล้วก็มองไปที่ระเบียง

แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงใดๆ อีกเลย

หรือว่าเมื่อกี้นี้เธอจะฟังผิดไปเองคนเดียวนะ?

กลางวันแสกๆ ขนาดนี้ มันจะแปลกเกินไปหรือเปล่า

แต่โจวฉือเซินคงไม่ถึงขั้นตามผู้บริหารโรงแรมมาเป็นกลุ่มเพื่อรวมหัวกันหลอกเธอคนเดียวหรอกมั้ง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เธอคงประเมินผู้ชายคนนั้นต่ำเกินเกณฑ์

หร่วนซิงหว่านใช้แรงสะบัดหัวไปมา จากนั้นก็เข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายด้วยน้ำอุ่น เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่ตึงเครียด

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ในขณะที่เธอกำลังจะไปเป่าผม จู่ๆ ก็มีเสียงกระดิ่งที่ถูกกดจากข้างนอกดังขึ้นมา

หร่วนซิงหว่านไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดแค่ว่าอาจจะเป็นเฉิงเว่ยที่มาเรียกเธอก่อนเวลา จึงปิดไดร์เป่าผมแล้วส่งเสียงตอบรับ จากนั้นก็รีบใส่เสื้อผ้าและวิ่งไปเปิดประตู

แต่เมื่อหร่วนซิงหว่านเปิดประตูออก ก็เห็นว่าเป็นผู้จัดการโรงแรมยืนอยู่ข้างนอก

แต่ด้านหลังของเขา มีใบหน้าที่ดูเย็นชาและเป็นคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธออย่างโจวฉือเซินยืนอยู่

ชายนิสัยแย่ยืนล้วงมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกง สายตาเย็นชานั้นมองไปยังตรงอื่นที่ไม่ใช่เธอ

ผู้จัดการยิ้มน้อยๆ แล้วพูดว่า: " คุณผู้หญิงครับ เมื่อกี้คุณพูดว่าโรงแรมมีเสียงผิดปกติ ขอผมดูหน่อยได้ไหมครับ "

หร่วนซิงหว่านฉีกยิ้มหนึ่งที: " ไม่ต้องแล้วค่ะ ฉันคงจะหูฝาดเอง..... "

โจวฉือเซินก็ค่อยๆหันมามอง และพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเย็นชา: " เมื่อเจอปัญหาก็ควรคิดเสียว่าจะแก้ไขยังไง ไม่ใช่เอาแต่หนี "

หร่วนซิงหว่าน: " ..... "

ผู้จัดการพูดต่อ: " คุณผู้หญิงครับ สะดวกให้เราเข้าไปดูไหมครับ หากเป็นปัญหาของโรงแรมจริงๆ ทางเรายินดีเปลี่ยนห้องให้คุณใหม่นะครับ "

หร่วนซิงหว่านคิดไปคิดมา แต่สุดท้ายก็พยักหน้าเบาๆ

หลังจากตรวจสอบดูแล้ว ถ้าคืนนี้เสียงมันดังขึ้นมาอีกแล้วล่ะก็ แสดงว่ามีคนจงใจปั่นประสาทแน่ๆ

หร่วนซิงหว่านถอยหลังไปหนึ่งก้าว ให้พวกเขาเข้ามา

ผู้จัดการเดินตรวจสอบรอบห้องไปหนึ่งรอบ และลองขอไปตรงกำแพง จากนั้นก็พูดว่า: " คุณผู้หญิงครับ ดูจากสภาพการณ์ปัจจุบันแล้ว ห้องก็ไม่มีปัญหาอะไร งั้นเอาแบบนี้ไหมครับ ผมจะทำการจัดหาห้องใหม่ให้คุณ ส่วนที่นี่ ดึกหน่อยเดี๋ยวผมจะให้พนักงานมาตรวจสอบอย่างละเอียดอีกที เพื่อเป็นการขออภัยในเรื่องนี้ ทางโรงแรมของเราจะให้รายการชมวิวยามค่ำคืนกับคุณหญิงหนึ่งท่านฟรีครับ "

เมื่อได้ยินดังนั้น หร่วนซิงหว่านก็ชำเลืองมองไปยังผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ จากนั้นก็ยิ้ม: " ขอบคุณนะคะ แต่ไม่ต้องหรอก แค่เปลี่ยนห้องให้ก็พอแล้วค่ะ "

" แต่นี่..... " เหมือนผู้จัดการมีแผนรับมืออย่างฉับไว ไม่รอช้าจึงพูดต่อ " แบบนี้ครับคุณผู้หญิง การที่เกิดปัญหา แน่นอนว่าต้องเป็นความรับผิดชอบของโรงแรมเรา การชดใช้คุณจึงเป็นเรื่องที่ควรทำครับ จุดมุ่งหมายของโรงแรมเราคือการทำให้ลูกค้าทุกท่านรู้สึกเหมือนเป็นแขกผู้มีเกียรติ ส่วนของขวัญที่ขอโทษจากทางโรงแรม คุณผู้หญิงควรจะรับไว้นะครับ "

หร่วนซิงหว่านเหมือนจะพูดอะไรต่อ โทรศัพท์ของโจวฉือเซินก็ดังขึ้น เขาจึงเดินไปรับอีกข้างหนึ่ง พร้อมเดินออกจากห้องไปด้วย: " มีอะไร "

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร แต่เขาก็ตอบไปเนิบๆ : " ให้คนขับรถรออยู่ชั้นล่าง เดี๋ยวอีกสิบนาทีค่อยออกเดินทาง "

หลังจากมองตามเขาที่ออกไปข้างนอก หร่วนซิงหว่านก็ดึงสายตากลับมา

ผู้จัดการยังคงตามตื๊อเธอไม่เลิก: " คุณผู้หญิงครับ คนลอง.... "

หร่วนซิงหว่านถามขึ้นว่า: " เขาจะไปแล้วหรือคะ "

" ใช่ครับ คืนนี้ประธานโจวจะกลับเมืองหนานเฉิงแล้ว "

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ผู้จัดการก็ถามอีกว่า: " คุณผู้หญิงคะ ชมวิวช่วงกลางคืนคือจุดเด่นของโรงแรมเราเลยนะครับ คุณ..... "

" โอเคค่ะ ตามนั้นก็ได้ ขอบคุณนะคะ "

ผู้จัดการไม่คิดว่าเธอจะตอบตกลงทันควัน แต่ยังคงยืนนิ่งอยู่พักใหญ่ หลังจากยืนตะลึงอยู่หลายวิ เขาก็รีบตอบกลับทันทีว่า : " โอเค หนึ่งทุ่มถึงสองทุ่มคือช่วงเวลาชมวิวยามค่ำคืนที่ดีที่สุด ตอนนี้เวลากำลังดี ผมให้คนส่งคุณไปนะครับ "

หร่วนซิงหว่านตอบ: " ไม่ต้องทำให้มันยุ่งยากขนาดนั้นหรอกค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักฉันไปเองก็ได้ "

เว้นช่วงไปสักพัก เธอก็พูดอีกว่า: " ฉันพาเพื่อนไปด้วยได้ไหมคะ "

ผู้จัดการมีท่าทีลังเล: " นี่...... "

" แต่ถ้าไม่ได้ก็ช่างมันเถอะค่ะ กลางคืนฉันกลัวว่ามันจะไม่ปลอดภัย หรือว่า.... "

" ไม่ครับไม่ๆๆ " ผู้จัดการเอามือปัดเหงื่อที่หน้าผาก ในใจรู้สึกซาบซึ้งที่ระดับความยากของงานนี้มันเกินมาตรฐานที่คิดไว้แล้ว " พาเพื่อนไปได้ครับ พาไปได้แน่นอน ทุกการตัดสินใจทำความต้องการของคุณผู้หญิงเป็นหลักเลยครับ "

หร่วนซิงหว่านยิ้มน้อยๆ แล้วตอบว่า: " ดีเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ "

ผู้จัดการถอนหายใจ: " งั้นตอนนี้ผมช่วยคุณผู้หญิงขนสัมภาระนะครับ พอดีว่าห้องใหม่ของคุณผู้หญิงอยู่ชั้นบน "

" ฉันขนเองได้ค่ะ "

ของของหร่วนซิงหว่านไม่ได้เยอะมาก เลยไม่ต้องจัดเก็บอะไร แค่ใส่ในกระเป๋าก็ออกไปได้เลย

เมื่อออกจากลิฟต์ ผู้จัดการก็พูดว่า: " คุณผู้หญิงเชิญทางนี้ครับ "

หลังจากเปิดประตูห้องเข้าไปแล้ว เมื่อหร่วนซิงหว่านเห็นสภาพแวดล้อมภายในห้อง ก็ยกมือขึ้นมาเกาคิ้วแกรกๆ

เธอพูด: " รบกวนคุณเปลี่ยนห้องใหม่ให้ฉันเถอะค่ะ พรุ่งนี้มันใหญ่เกินไปแล้ว "

จัดการตอบ: " ขอโทษด้วยครับคุณผู้หญิง พอดีโรงแรมของเราลูกค้าเต็มแล้ว จึงเหลือแค่ห้องนี้ห้องเดียวเท่านั้น เลยต้องขอรบกวนใจคุณผู้หญิงสักหน่อย "

"........ คุณอย่าพูดแบบนี้เลยค่ะ ไม่ได้รบกวนใจอะไรเลยสักนิดเดียวค่ะ "

ห้องใหญ่โตหรูหราขนาดห้องเพรสซิเดนสูทนี้ ยังตามมาคงจุคนได้สี่สิบถึงห้าสิบคนเลยแหละ เธอคงจะต้องอยู่ที่นี่ด้วยความหวัดกลัว

ผู้จัดการพูด: " พอดีโรงแรมยังมีเรื่องนิดหน่อย ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ หากมีคำสั่งอะไรเพิ่มเติมเชิญคุณติดต่อเคาน์เตอร์ได้เลยนะครับ "

หลังจากพูดจบแล้ว เหมือนกลัวว่าหร่วนซิงหว่านจะปฏิเสธอะไรขึ้น เลยรีบปิดประตูแล้วออกไปทันที

เธอก็ไม่ใช่คนที่จะชอบคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ทุกอย่างมันดูแปลกๆ ยังไงชอบกล

สำหรับทั้งหมดของเธอในตอนนี้ ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับโจวฉือเซินเลย แต่มันเป็นแค่อุบัติเหตุและความบังเอิญเท่านั้น

แต่ถ้าตอนชมวิวกลางคืนในคืนนี้เขาโผล่มาแล้วก็ เรื่องทั้งหมดก็เป็นตามที่เธอคิดเอาไว้อย่างนั้นแน่

ใช่นิสัยแย่คนนั้นคงไม่ยอมรามือง่ายๆ แน่ เพียงแต่เขาแค่เปลี่ยนวิธีการก็เท่านั้น

หลังจากวางของลงแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ลงไปชั้นล่าง

พอดีกับที่เธอเดินไปถึงระเบียงทางเดินพอดี ก็เห็นเฉิงเว่ยออกมาจากห้อง เพื่อจะได้รีบไปหาเธอ

หร่วนซิงหว่านก็เรียกเขาเบาๆ : " เฉิงเว่ย "

เฉิงเว่ยหันหน้ามาก็แปลกใจเล็กน้อย: " ซิงหว่าน ทำไมคุณถึงออกมาจากทางนั้นล่ะ? "

หร่วนซิงหว่านเราอย่างรวบรัด: " พอดีห้องนี้มีปัญหานิดหน่อยน่ะค่ะ โรงแรมได้เปลี่ยนห้องให้ฉันใหม่ "

เมื่อได้ยินแล้ว เฉิงเว่ยก็พยายามเก็บสีหน้า

ต้องเป็นอุบายที่โจวฉือเซินทำขึ้นแน่ๆ

เฉิงเว่ยก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ จึงยกแขนขึ้นมาแล้วยิ้มให้กับเธอ: " งานใกล้เริ่มแล้ว เราไปกันเถอะ "

หร่วนซิงหว่านลังเลอยู่ไม่กี่วิ ก็ยกมือขึ้นไปวางไว้ที่แขนช้าๆ

งานประชุมประจำปีจัดที่โถงของโรงแรม เมื่อเฉิงเว่ยและหร่วนซิงหว่านเข้ามาพร้อมกัน ก็ดึงดูดสายตาผู้คนไม่น้อย

หร่วนซิงหว่านใส่เดรสยาวสีดำ แต่งหน้าอย่างประณีต ทำให้เธอดูสวยและงดงามเป็นอย่างมาก สวยจนขนาดที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาได้

เธอกำลังเดินคล้องแขนเฉิงเว่ย ใบหน้าฉีกยิ้มบางๆ ผู้คนรู้สึกว่าทั้งสองดูเหมาะสมเสียยิ่งกว่าเหมาะสมซะอีก

ไกลออกไป ก็มีชายคนหนึ่งโพล่งออกมาว่า: " ผมนึกออกแล้วว่าเคยเจอเธอที่ไหน! "

คนที่ยืนอยู่ข้างเขาก็ถามต่อ: " ก่อนหน้านี้คุณหร่วนก็เป็นช่างออกแบบของเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ นายยังเคยเจอเธอที่ไหนล่ะ "

ชายหนุ่มก็ตอบว่า: " เหมือนจะเคยเจอที่งานเลี้ยงค็อกเทล แต่ที่ไหนผมก็จะไม่ค่อยได้แล้ว เหมือนเธอจะเป็น.....ภรรยาของประธานโจวแห่งโจวซื่อกรุ๊ป "

เมื่อพูดคำนั้นออกไปแล้ว ก็ต้องทำให้คนรอบข้างถึงกับตกตะลึง แล้วค่อยๆหันมามอง และพูดพร้อมเพรียงกันอย่างเหลือเชื่อว่า: " อะไรนะ? "