สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 225

ห้องภายในโรงแรมห้องหนึ่ง

ผู้จัดการรายงานว่า: " ประธานโจว คุณนายโจวตอบตกลงว่าจะไปชมวิวยามค่ำคืน แต่ว่า..... "

โจวฉือเซินที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ตอบเสียงเนือยๆ : " แต่อะไร "

ผู้จัดการพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก: " คุณนายโจวบอกจะพาเพื่อนไปด้วยหนึ่งคนครับ "

ดวงตาของโจวฉือเซินหรี่ลงผุดความอันตรายขึ้นมา นิ้วเรียวยาวเคาะลงบนที่วางแขนของเก้าอี้เบาๆ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

แต่ผ่านไปสักพักเขาก็พูดขึ้นว่า: " เธอจะไปกี่โมง "

" คุณนายโจวเข้าร่วมงานประชุมประจำปีของบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างแล้วครับ น่าจะรอให้งานจบก่อนถึงจะไป "

โจวฉือเซินยืดตัวขึ้น: " ตอนนี้ไปเตรียมการได้แล้ว ถ้าเฉิงเว่ยไปด้วย ให้หาวิธีรั้งเขาเอาไว้ "

......

งานประชุมประจำปีได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ผู้บริหารของบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างต่างขึ้นไปกล่าวคำปราศรัยต่างๆ คนสุดท้ายก็เฉิงเว่ย

หลังจากการกล่าวคำปราศรัยผ่านพ้นไปแล้ว ก็ถึงการจับรางวัล

หร่วนซิงหว่านดูเวลาก็หนึ่งทุ่มครึ่งพอดี

เธอหันหน้าไปหาแล้วพูดกับเฉิงเว่ยด้วยน้ำเสียงเชิงกระซิบว่า: " เฉิงเว่ย ฉันขอตัวไปก่อนนะคะ "

เฉิงเว่ยตกใจเล็กน้อย: " ไปไหนครับ? "

หร่วนซิงหว่านยิ้มน้อยๆ แล้วจึงตอบกลับไป: " พอดีมีธุระที่ต้องไปจัดการนิดหน่อยค่ะ "

เขาเงียบลงไม่กี่อึดใจก็ตอบว่า: "ให้ผมไปกับคุณนะครับ "

หร่วนซิงหว่านตอบ: " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันคนเดียวจัดการได้อยู่แล้ว "

ในเวลานี้ จังหวะพอดีกับที่ผู้จัดการเข้ามาหาเฉิงเว่ย แล้วบอกว่ามีหนึ่งรายการที่ต้องรีบเริ่มแล้ว

เฉิงเว่ยเป็นถึงหัวหน้าของบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง ในพิธีแบบนี้ แน่นอนว่าปลีกตัวออกไปไม่ได้อยู่แล้ว

หร่วนซิงหว่านพูด: " คุณไปทำงานเถอะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ "

เฉิงเว่ยทำอะไรไม่ได้ จึงทำได้แค่พยักหน้า: " ถ้างั้นคุณเสร็จธุระแล้วโทรหาผมนะครับ ผมจะไปรับคุณเอง "

" ค่ะ "

เมื่อออกมาจากถุงแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ตรงดิ่งไปยังชั้นหนึ่งของโรงแรมทันที

ภายนอกล็อบบี้ มีรถคันหนึ่งจอดรออยู่แล้ว

ชายผู้หนึ่งเดินเข้ามาแล้วถามว่า: " ใช่คุณหร่วนหรือเปล่าครับ? "

" ใช่ค่ะ ฉันเอง "

" ผมเป็นพนักงานของรีสอร์ตแห่งนี้ ตอนนี้ผมมีหน้าที่พาคุณไปยังจุดชมวิวยามค่ำคืนครับ "

หร่วนซิงหว่านยิ้มอ่อนๆ ให้: " ขอบคุณนะคะ "

หน้ารถขับมาถึงถนนกลางเขาแล้ว ก็ขับตรงไปเรื่อยๆ พอผ่านไปสิบนาที ภาพตรงหน้าก็ปรากฏเป็นคฤหาสน์ที่กว้างใหญ่ตั้งอยู่

แต่มันก็เป็นเพียงลักษณะของวิลล่าน้ำพุร้อนก็เท่านั้น

ภายในสวนดอกไม้ของคฤหาสน์ ยังมีอุปกรณ์ดูดาวมากมายวางอยู่ และก็มีเต็นท์เล็กๆ หลายหลัง

ถ้าอากาศดีแล้วก็ วิวที่ได้ดูคงจะสวยมากแน่ๆ

เมื่อลงจากรถแล้ว ชายหนุ่มก็พาหร่วนซิงหว่านไปยังหน้าคฤหาสน์: " คุณผู้หญิงครับ รบกวนคุณนั่งตรงนี้สักครู่นะครับ "

หร่วนซิงหว่านมองไปยังโต๊ะยาวที่ถูกจัดวางด้วยอาหารและไวน์แดงตรงหน้า แล้วพยักหน้าขอบคุณ

เมื่อชายหนุ่มเดินออกไปแล้ว หร่วนซิงหว่านที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะยาว ก็มองไปยังไวน์แดง ด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่จู่ๆ ที่ที่ห่างออกไปก็มีเสียงดังสนั่น เหมือนมีบางสิ่งกำลังลอยแล้วขึ้นไประเบิดบนฟ้า

หร่วนซิงหว่านหันกลับไปดู ก็เห็นว่าเป็นดอกไม้ไฟของรีสอร์ตที่กำลังสว่างไสวอยู่บนฟ้า

เธอไม่นึกว่าจะมีสิ่งนี้ปรากฏขึ้นมา จึงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

ดอกไม้ไฟหลายลูกผลิบานคล้ายดอกไม้อยู่บนฟ้าอย่างไม่หยุดยั้ง ทั้งอลังการและวิจิตรตระการตา

หลังจากที่ดอกไม้ไฟหยุดลงแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลัง

เธอรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้

ประจวบเหมาะกับที่เธอกำลังจะหันกลับไปดู และเตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ภาพตรงหน้าที่เห็นกลับเป็นผู้ชายคนเมื่อกี้ที่มาส่งเธอ

ชายหนุ่มไม่คิดว่าเธอจะหันมาโต้งๆ แบบนี้ ก็มีปฏิกิริยาตอบกลับมา เพราะถูกทำให้ตกใจจึง: " คุณหร่วน..... "

หร่วนซิงหว่านรู้สึกทำตัวไม่ถูกและอายจนทนไม่ไหว จึงหยิบไวน์แดงขึ้นมาดื่ม แล้วขำแห้งๆ : " มีอะไรหรือคะ? "

ชายคนนั้นหยิบกล่องของขวัญในมือส่งให้เธอ: " นี่คือของขวัญที่ทางโรงแรมมอบให้คุณหร่วนแทนคำขอโทษ จริงจัดเตรียมของขวัญให้คุณผู้หญิงเป็นพิเศษครับ "

หร่วนซิงหว่านนิ่งไป แล้วก็นึกขึ้นมาได้จึงถาม: " คือดอกไม้ไฟเมื่อกี้นี้.... "

" ดอกไม้ไฟคืนหนึ่งในรายการชมวิวทิวทัศน์ในยามค่ำคืนของโรงแรมเราครับ "

" อย่างนี้นี่เอง "

หร่วนซิงหว่านเกลียดตัวเองจนอยากจะหาดินมุดเข้าไปจริงๆ

ชายหนุ่มยังพูดต่อ: " คุณหร่วนสามารถพักผ่อนที่นี่ได้หนึ่งคืน พรุ่งนี้ตอนเช้าผมจะมารับ "

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้าเบาๆ : " ฉันอยู่ที่นี่สักพักเดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ "

" ถ้ายังงั้นผมไปรอคุณหร่วนที่รถนะครับ "

หลังจากพนักงานชายคนนั้นเดินจากไปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็เงยหน้ากระดกไวน์ในแก้วนั้นจนหมด

เธอรู้สึกว่าวันนี้ตั้งแต่เจอโจวฉือเซิน ก็สงบจิตสงบใจพินิจพิจารณาปัญหาไม่ได้เลย

และมักจะอดคิดไม่ได้ว่า เขากำลังรุกเธอหนักมาก เรื่องที่เกิดขึ้นรอบรอบตัวมันดูแปลกประหลาด เหมือนเป็นแผนการที่เขาวางเอาไว้แล้ว

แต่ตอนนี้ความจริงมันได้บอกเธอว่า ตั้งแต่ต้นจนจบเธอคงคิดมากเกินไป

ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นพวกนั้นจะดูไม่น่าเชื่อ แต่มันก็คงบังเอิญเกิดขึ้นกับเธอนั่นแหละ

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจออกมาเฮือกยาว แล้วเทไวน์แดงใส่แก้ว

ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้โจวฉือเซินก็มีผลกับเธอมากมายเลยทีเดียว ไม่งั้นตอนนี้ก็คงไม่มารู้สึกตงิดกับอะไรแบบนี้หรอก

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น แล้วเดินไปข้างหน้าระเบียงชมวิว แล้วค่อยๆ พิงไปที่ตัวระเบียง แล้วเหม่อมองไปยังแสงของดวงดาวที่อยู่ไกลสุดลูกหูลูกตา

ลมยามค่ำคืนพัดพามาพร้อมความหนาวเหน็บ และที่ตรงนี้ก็อยู่บนเขา ผ่านไปไม่นาน หร่วนซิงหว่านก็เริ่มจามบอกมา และก็รู้สึกว่ามือเท้าเริ่มเย็น

ประจวบเหมาะกับที่เธอกำลังจะเตรียมตัวกลับ ก็มีเงาของใครบางคนค่อยๆ เดินมาหยุดนิ่งอยู่ข้างเธอ และเป็นเสียงของชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาโดยไม่รีบร้อน: " ดูเหมือนว่าถ้าผมไม่ปรากฏตัว คุณคงจะผิดหวังน่าดูเลยเนอะ "

" ....... " หร่วนซิงหว่านตอบกลับ: " ประธานโจว คุณกลับไปเมืองหนานเฉิงแล้วไม่ใช่เหรอ? "

โจวฉือเซินหันหน้ามามองเธอ: " ถ้างั้นแสดงว่าคุณก็รู้อยู่แล้วว่าผมตั้งใจจะหลอกคุณ แต่คุณก็ยังจะมาที่นี่ "

" ฉัน...... "

หร่วนซิงหว่านเหมือนคำพูดจุกอก แล้วตอบคำถามนี้ไม่ได้

ก่อนหน้านี้เธอเตรียมที่จะมาเปิดเผยธาตุแท้ของชายนิสัยแย่คนนี้ และทำให้เขาหมดหนทางที่จะเถียงข้างๆ คูๆ ทำให้ต้องก้มหน้ามองพื้น แต่นึกไม่ถึงเลยว่า เธอในตอนนี้ ก็ไปไม่ถูกเช่นเดียวกัน

หร่วนซิงหว่านทำทีเป็นดึงเสื้อ: " อันที่จริง ประธานโจวก็ออกอุบายได้แยบยลเหมือนกัน ถ้าคุณไม่ออกมาแล้วล่ะก็ ฉันก็คงเชื่อไปแล้ว ฉันถามได้ไหมคะว่าอะไรที่ทำให้ประธานโจวเปลี่ยนความคิดได้ในทันตา? "

มือของโจวฉือเซินข้างหนึ่งล้วงไปในกระเป๋ากางเกง และก็ไม่รู้ว่าสายตาของเขาจรวดไปยังตรงไหนของลมเย็นที่พัดผ่าน แต่เหมือนเสียงคำตอบของเขาจะถูกลมหนาวพัดให้มันเบาบางลง " ตัดใจไม่ลงน่ะ "

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะดื่มเหล้าเข้าไปหรือเปล่า หรือว่าลมพัดจนทำให้สมองกลับไปแล้ว หร่วนซิงหว่านจึงถามว่า: " ตัดใจไม่ลงกับอะไรล่ะ? "

" ตัดใจไม่ลงที่จะเห็นคุณยืนอยู่ที่นี่คนเดียวน่ะสิ "

หร่วนซิงหว่านยิ้มโดยไม่ปริปากพูดอะไร

โจวฉือเซินยังพูดอีกว่า: " หร่วนซิงหว่าน ไม่ใช่ว่าคุณลืมไปแล้วนะว่าวันนี้วันอะไร? "

เมื่อเขาพูดถึงตรงนี้ หร่วนซิงหว่านก็ยิ่งไม่เข้าใจ: " วันอะไรล่ะ "

" วันครบรอบแต่งงานของเราไง "

หร่วนซิงหว่านโกรธขึ้นมาทันควัน: " ประธานโจว คุณช่วยหาข้ออ้างที่มันเป็นไปได้หน่อยได้ไหม วันครบรอบแต่งงานของเรามันคือครึ่งปีที่แล้วต่างหาก "

โจวฉือเซินเหลือบตาไปมองเธอ: " คุณยังจำได้อยู่เหรอ "

หร่วนซิงหว่านไม่ได้จำได้เพียงอย่างเดียว แต่จำวันได้ชัดเจนเลยต่างหาก เพราะวันครบรอบแต่งงานนะ แถมเธอขอหย่าเพื่อมอบให้เป็นของขวัญเซอร์ไพรส์โจวฉือเซินด้วย

ไม่รอให้หร่วนซิงหว่านเปิดปากพูด โจวฉือเซินก็พูดต่อว่า: " นี่คือของขวัญที่ผมเสริมให้คุณ เป็นของขวัญวันครบรอบแต่งงานอันแรกของเรา "

เมื่อเขาพูดจบแล้ว รอบข้างกลับเงียบสงัดลง

หร่วนซิงหว่านมองเขาด้วยความตะลึง วินาทีนั้น เหมือนใจของเธอกำลังหยุดเต้น