สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 24

บทที่ 24 เขายังคงลืมเรื่องนี้อยู่บ่อย ๆ

ข้ออ้างก็คือไม่ก็เป็นของขวัญที่บริษัทแจก ทุกคนต่างก็ได้รับ หรือว่าบริษัทคู่ค้าส่งมาให้เป็นต้น ล้วนเป็นข้ออ้างต่าง ๆ นานามากมายไม่เคยขาด

ข้างในรถโรลส์รอยซ์ อยู่ ๆ ก็เข้าสู่บรรยายแปลก ๆ และเงียบสงบขึ้นมาทันที

โจวฉือเซินลืมตาขึ้นมา ในดวงตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและเงียบเหงา

ผ่านมาตั้งหนึ่งเดือนกว่าแล้ว แต่เขาก็ยังคงลืมเรื่องนี้อยู่บ่อย ๆ

ความเคยชินที่ซึมลึกเข้าไปถึงกระดูก อยากที่จะเปลี่ยนทิ้งก็ยาก

แต่กลับเป็นหร่วนซิงหว่าน ที่ถอนตัวออกไปได้อย่างง่ายดาย

หลินหนานพูดขึ้นอีกว่า “ประธานโจว อาทิตย์หน้าเซิ่งกวางจะมีเดินแฟชั่นโชว์ ในฐานะที่เราเป็นผู้ร่วมทุน เราจะมอบของขวัญให้เป็นของขวัญแสดงความยินดีไหมครับ? แล้วก็ไม่ต้องให้ทั้งบริษัท หลัก ๆ ก็ส่งไปให้บรรณาธิการ ช่างภาพ…..และนักออกแบบอะไรพวกนี้?”

โจวฉือเซินเงียบไปไม่กี่วินาที อยู่ ๆ ก็เปิดปากพูดขึ้นว่า “แฟชั่นโชว์ครั้งนี้โจวซื่อกรุ๊ปเองก็มีนักแสดงเข้าร่วมด้วย ถ้าพูดตามหลักแล้วก็น่าจะมอบให้ได้”

ใจทั้งดวงของหลินหนานในที่สุดก็ถือได้ว่าสามารถวางลงไปในอกได้สักที แล้วก็เริ่มเปลืองแรงเตรียมของขวัญให้คนอื่นขึ้นมา

และแล้วสามวันให้หลัง คนของห้องทำงานผู้ช่วยในโจวซื่อกรุ๊ปก็มาถึงเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ป และแจกจ่ายมอบของขวัญออกไป

ตอนที่หลินซือได้รับของขวัญนั้นผ่านไปตั้งนานก็ตั้งสติกลับมาไม่ได้ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย? ทำไมอยู่ ๆ โจวฉือเซินถึงได้กลายเป็นมิตรขนาดนี้ได้?

ตอนที่ช่างภาพทั้งหลายได้รับของขวัญนั้นต่างก็มึนงงกันไป หรือว่านี่ก็คือขนมที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าตามคำร่ำลือเหรอ?

มีเพียงแต่นักออกแบบหร่วนซิงหว่านที่เซ็นสัญญากับเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปคนเดียวเท่านั้น ที่มีปฏิกิริยาเรียบเฉยตอนที่เห็นของขวัญที่ลำบากยากเย็นกว่าจะข้ามน้ำข้ามทะเลมาอยู่ตรงหน้าเธอได้

ในห้องน้ำชาที่อยู่ข้าง ๆ เธอ พวกพนักงานหลายคนกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสอยู่

“ฉันว่าแล้วไง! ฉันว่าแล้วไง! ช่วงนี้โจวซื่อกรุ๊ปเห็นดีเห็นงามกับสำนักพิมพ์ของเรามากเป็นพิเศษเลย จะต้องเป็นเพราะว่าช่วยซูซือเวยปูทางอยู่แน่เลย! ประธานโจวนี่ก็แค่อยากให้สาวที่ถูกใจยิ้มสักครั้งถึงกับต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ!”

“ถึงว่าละช่วงนี้ฉันได้ยินมาว่าบรรณาธิการหลินบอกว่ามีความคิดที่อยากจะหาพรีเซ็นเตอร์ให้เครื่องประดับชุด‘รักแรก’แล้ว มีที่พึ่งเป็นนายทุนใหญ่อย่างโจวซื่อกรุ๊ป ถึงว่าซูซือเวยถึงได้สามารถเบียดนางแบบดัง ๆ ออกไปได้มากมายขนาดนั้น แล้วได้มาเดินในงาน

แฟชั่นโชว์ในครั้งนี้”

“แต่ว่าฉันได้ยินมาว่าภรรยาของประธานโจวก็สวยมาก ๆ เลยนะ ไม่แพ้ให้กับซูซือเวยสักนิดเลย เขาคงไม่จำเป็นหรอกมั้ง……”

“นี่เธอก็ไม่รู้เรื่องแล้ว ถึงคนเขาจะสวยราวกับนางฟ้า จะมาเทียบกับความร่านของข้างนอกได้ยังไง เธออย่าดูว่าซูซือเวยดูเป็นคนที่สมองง่าย ๆ แต่ความจริงแล้วกลับทำให้ผู้ชายชอบใจมาก ๆ เลยนะ”

“ยังมีเรื่องซุบซิบเรื่องใหญ่อีกเรื่องหนึ่ง และน่าเชื่อถือได้ด้วย ประธานโจวกับภรรยาหย่ากับแล้ว ไม่แน่ซูซือเวยอาจจะได้เลื่อนตำแหน่งสำเร็จก็เป็นไปได้นะ”

“โอ้สวรรค์ของฉัน ถึงว่าทำไมทุนของเธอถึงดีขนาดนี้ นี่มันคือการเตรียมตัวจะแต่งเข้าบ้านผู้ดีเลยนี่ แต่ว่าตระกูลผู้ดีอย่างตระกูลโจวจะยอมรับเธอได้เหรอ?”

“นี่จะไปมีอะไร ช่วงนี้ฉันยังได้ยินมาว่าภรรยาคนก่อนของประธานโจวยังเคยโดนขายไปที่มู่สื้อด้วยนะ เธอยังสามารถแต่งเข้าบ้านตระกูลโจวได้เลย ทำไมซูซือเวยจะแต่งเข้าบ้างไม่ได้”

ตอนที่เพ้ยซานซานเดินผ่านมานั้นได้ยินเข้ากับประโยคสุดท้ายนี่พอดี แล้วก็พูดขึ้นอย่างโมโหว่า “เวลาทำงานพวกเธอมาพูดอะไรไร้สาระอยู่ที่นี่! ถ้าไม่อยากทำแล้วก็ไปพิมพ์ใบลาออกมาเลย!”

เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็นเธอโกรธมากขนาดนี้ สีหน้าก็เลยเจื่อนกันไปหมด แล้วก็รีบแยกย้ายกลับไปที่ที่นั่งของตัวเอง

รอพวกเธอแยกย้ายกันไปแล้ว เพ้ยซานซานก็เดินมาถึงข้างหน้าหร่วนซิงหว่าน “ซิงซิง ที่พวกเขาพูดไปเรื่อยนั้น เธออย่าเอามาใส่ใจเลยนะ”

หร่วนซิงหว่านรวบรวมความคิดกลับมา แล้วยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไรหรอก เธอได้รับของขวัญด้วยหรือเปล่า”

ในฐานะที่เป็นช่างภาพที่พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง แน่นอนว่าเพ้ยซานซานก็ได้รับของขวัญที่วิธีการแปลกใหม่นี้ด้วยเช่นกัน

แล้วเธอก็ด่าว่าหญิงชั่วชายโฉดนี้ต่ออีกสิบนาที ถึงได้พอจะระบายความโกรธลงได้บ้าง และถามขึ้นว่า “อาทิตย์หน้างานแฟชั่นโชว์ก็จะเริ่มขึ้นแล้ว เธอเตรียมการไปถึงขั้นไหนแล้ว?”

“ก็ดีนะ ทุกอย่างราบรื่นดี”

หลังจากที่ออกมาจากเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ไปที่โรงพยาบาล

วันนี้เป็นวันนัดตรวจครรภ์