สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 26

บทที่ 26 เธอเองก็ไม่ได้ตั้งท้องอีกมาตลอด

โจวฉือเซินหลับตาลงแล้วพูดขัดขึ้นว่า “พอแล้ว”

จากคำพูดที่หร่วนจุนพูดตอนมาขอเงินกับเขาเมื่อกี้นั้น เขาก็สามารถเดาออกได้แล้ว

หลินหนานหุบปากลงอย่างรู้ตัว

“ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้หน่อย”

หลินหนานพูดขึ้นว่า “หลังจากที่คุณให้ผมไปสืบแล้ว อีกวันหนึ่งคุณก็หย่ากับคุณผู้หญิงแล้ว ตอนบ่ายวันนั้นผมเคยเอ่ยขึ้นกับคุณ……แต่คุณกลับบอกว่าพวกคุณหย่ากันไปแล้ว เรื่องของเธอไม่เกี่ยวข้องกับคุณแล้ว”

ตอนนั้นโจวฉือเซินกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธอยู่ พอได้ยินชื่อหร่วนซิงหว่านสามคำก็รู้สึกหงุดหงิด แล้วผีเท่านั้นที่รู้ว่าเขาจะบอกอะไร

ผ่านไปสักครู่โจวฉือเซินถึงค่อย ๆ พูดขึ้นว่า “บอกกับทางเซิ่งกวาง ในงานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้ คนที่ทำงานได้เป็นอย่างดี จะได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากโจวซื่อกรุ๊ป ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งงานไหนก็ตาม”

เรื่องเมื่อสามปีก่อนถือว่าเขาติดค้างเธอ ตอนนี้เขาจะมาชดใช้ให้

แต่ไม่ว่าจะยังไง เรื่องที่เธอปลอมผลตรวจตั้งครรภ์แล้วมาบังคับให้เขายอมแต่งงานนั้น ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้อยู่ดี

……

หลังจากที่ผ่านคลื่นลมของขวัญไปได้ไม่ถึงสองวัน เครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปก็ระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง

“โอ้แม่เจ้า โอ้แม่เจ้า! ประธานโจวนี่เห็นแก่ความรักจริง ๆ เลยนะเนี่ย ถึงกับทำเพื่อซูซือเวยถึงขั้นนี้เลยเหรอ!”

“นี่มันทุ่มมากไปหรือเปล่า โจวซื่อกรุ๊ปสนับสนุนอย่างเต็มที่เลยเหรอ นี่เท่ากับว่ามีทรัพยากรที่ดีที่สุดมาวางอยู่ตรงหน้าคุณมากมายให้เลือกเลยนะ โจวซื่อกรุ๊ปนี่กะจะดันซูซือเวยให้ไปอยู่ในตำแหน่งสูงสุดอย่างอลังการเลยเหรอ ความหวานแบบนี้ก็เลี่ยนเกินไปแล้วมั้ง”

มีคนแสดงความคิดเห็นที่แตกต่างขึ้นว่า “เห็นบอกว่าสายงานไหนก็ได้ไม่ใช่เหรอ ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นซูซือเวยหรอกนะ น่าจะเป็นคนทั้งหมดที่ร่วมงานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้ ต่างก็มีโอกาสกลายเป็นคนที่ถูกเลือกได้”

“เหตุผลที่หลอกลวงโอเวอร์แบบนี้ใครจะไปเชื่อ ดูก็รู้แล้วว่าเป็นข้ออ้างที่พวกนายทุนพวกนั้นหาออกมาหลอกลวงผู้คน ช่วงที่ผ่านนี้เพื่อซูซือเวยแล้วประธานโจวได้ให้ผลประโยชน์มากมายแค่ไหนกับสำนักพิมพ์เรา คนที่ตาไม่บอดต่างก็มองออกได้น่ะ”

ตอนที่ข่าวแพร่มาถึงห้องบรรณาธิการนั้น หลินซือก็เงียบขรึมไปนาน เขากับซูซือเวยเคบพบกันมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ชอบคนคนนั้นซะเท่าไหร่ แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมโจวฉือเซินถึงได้หลงจนโงหัวไม่ขนาดนี้ได้

แต่ปัญหาคือถ้ายังทุ่มมือหนักอย่างเขาแบบนี้ต่อไปอีก ใครจะไปรับไหวล่ะ

ดูท่าในอนาคตไม่นานซูซือเวยอาจจะได้เข้ามาอยู่ในเซิ่งกวางจริง ๆ แล้ว

เพ้ยซานซานที่เพิ่งถ่ายภาพเสร็จก็มาได้ยินเรื่องนี้เข้าเหมือนกัน และก็โกรธจนกัดฟันกรอก หญิงชั่วชายโฉดนี่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งทำตัวตกต่ำลงจริง ๆ แล้วนะ

และคิดว่าขนมที่ร่วงหล่นลงมาจากฟ้านี้มันหล่นตรงไปที่หัวของซูซือเวยเลย เธอก็เลยไม่ได้เอาเรื่องที่ที่น่าปวดหัวนี่ไปบอกกับหร่วนซิงหว่าน

……

ตั้งแต่ที่โจวฉือเซินบอกว่าจะให้หร่วนซิงหว่านคืนเงินสองล้านมาภายในหนึ่งเดือน หลายวันมานี้เธอก็เลยเอาแต่คิดหาหนทางอยู่ตลอด

เพื่อไม่ให้พ่ายแพ้ศักดิ์ศรีที่มีอยู่น้อยนิดนั้นไป หร่วนซิงหว่านก็เลยตอบตกลงไปอย่างง่ายดาย

แต่การโจมตีที่โหดร้ายของความจริงกลับมาถึงอย่างรวดเร็ว เงินสองล้านสำหรับเธอแล้วไม่ใช่ตัวเลขตัวน้อย ๆ และในระยะเวลาสั้น ๆ นี้เธอไม่มีทางหาเงินเยอะขนาดนั้นครบได้หรอก

สัญญาทั้งหมดที่เซิ่งกวางเซ็นกับเธอคือ หนึ่งปีหกแสน ซึ่งนี่ก็หมายความว่าเธอไม่สามารถรับงานพิเศษอื่น ๆ จากข้างนอกได้ แต่ว่าเธอก็ไม่มีทางที่จะไปขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าตั้งหลายปีทั้งที่เพิ่งจะเซ็นสัญญาไปได้ไม่นานได้

หร่วนซิงหว่านสงบสติลงมาคิดอยู่นาน สุดท้ายแล้วก็ได้ทำการตัดสินใจขึ้นอย่างหนึ่ง

และแล้วยังไม่ทันที่เธอจะไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย เธอก็ได้รับคำขอเพิ่มเพื่อนเข้ามาคำขอหนึ่ง

พอเห็นรูปโปรไฟล์เรียบง่ายสีเย็นชาที่คุ้นเคย หร่วนซิงหว่านก็ยังมีความรู้ตัวเองดีอยู่ โจวฉือเซินบล็อกเธอไปตั้งนานขนาดนั้นแล้ว แต่ตอนนี้กลับมาเพิ่มเธอกลับมาใหม่ สิ่งที่หวังก็คงจะเป็นเรื่องที่ต้องการให้เธอคืนเงินแน่นอน

ท่านใหญ่โจวโกรธจนหายใจหอบ และวนอยู่ในเส้นขอบอารมณ์โกรธแทบตายที่โดนเขาทำให้เกิดขึ้น

รอจนโจวฉือเซินเดินออกไปจากประตูใหญ่แล้ว โจงเสียนที่ไม่ได้พูดอะไรเลยก็วางอุปกรณ์ทานอาหารลง แล้วเช็ดปากเล็กน้อยอย่างสง่างาม พร้อมยิ้มอย่างเยาะเย้ยขึ้น “ดูท่าความหวังของคุณจะสูญเปล่าแล้ว”

ตั้งแต่หลายปีมานี้ที่โจวฉือเซินมารับช่วงโจวซื่อกรุ๊ปต่อ แล้วก็กลายเป็นยิ่งควบคุมได้ยากเข้าไปอีก ท่านใหญ่โจวก็เลยเกิดความคิดที่อยากจะฝึกฝนผู้สืบทอดรุ่นใหม่ต่อไปขึ้นมา

แต่เป็นเพราะว่าท่านใหญ่โจวรู้สึกเกรงกลัวโจวฉือเซินขึ้นมาแล้ว ก็เลยไม่กล้าให้เขาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กันทางธุรกิจ กลัวว่าจะไปเสริมอำนาจให้กับเขามากขึ้น และจะกลายเป็นยิ่งควบคุมยากเข้าไปใหญ่

เพราะฉะนั้นตอนหร่วนซิงหว่านที่ถือใบตรวจครรภ์ปรากฏตัวออกมา ก็ทำให้ท่านใหญ่โจวที่ขี่อยู่บนหลังเสือแล้วลงยากมองเห็นความหวังขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย

และเพราะว่าสิ่งนี้ ตระกูลโจวก็เลยไม่ได้ไปตรวจสอบว่าตกลงหร่วนซิงหว่านท้องจริงหรือว่าท้องปลอม เพราะว่านี่ล้วนไม่ใช่เรื่องสำคัญ

หรือเปลี่ยนเป็นพูดอีกอย่างคือ ถ้าหากเธอท้องปลอมแล้วละก็ ท่านใหญ่โจวยังสามารถช่วยเธอปิดบังได้ด้วยซ้ำ แล้วรอจนถึงวันที่เธอตั้งท้องจริง ๆ ขึ้นมา

ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องมีลูก

แต่ว่าสิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ ต่อมากลับเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้น และเธอก็ไม่ได้ตั้งท้องขึ้นมาอีกเลย

หลังจากที่โจงเสียนขึ้นไปบนตึกแล้ว ท่านใหญ่โจวก็ขมวดคิ้วครุ่นคิด ตอนนี้ยิ่งอยู่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่า เรื่องที่รับโจวฉือเซินกลับมา เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างหนึ่ง

ถ้าหมากหลุดออกไปจากมือของผู้เดินหมากแล้ว หมากทั้งกระดานก็จะดำเนินไปในทิศทางที่ไม่สามารถคาดคิดได้เลย

ระหว่างทางที่กลับไป หลินหนานถามขึ้นว่า “ประธานโจว กลับไปที่คฤหาสน์ซิงหูหรือเปล่าครับ?”

โจวฉือเซินหลับตาไว้ แล้วจมูกก็พ่นเสียงอืมออกมาเบา ๆ คำหนึ่ง

หลินหนานเห็นท่าทางของเขาดูเหนื่อยล้าอยู่หน่อย ๆ ก็ลองเปิดปากพูดขึ้นอีกว่า “จะให้ถามคุณผู้หญิงไหมครับว่า ยาแก้ปวดหัวที่เมื่อก่อนเตรียมไว้อยู่ตลอดเก็บไว้ที่ไหน?”