สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 269

หร่วนซิงหว่านเปิดประตูรถออก ตอนที่ก้าวลงจากรถก็ได้สะดุดไปทีหนึ่ง ต้องจับประตูรถไว้ถึงทรงตัวอยู่

เธอพูดออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า "ประธานโจวกำลังมองหาว่าจะฆ่าคนแล้วเอาไปฝังตรงไหนดีใช่มั้ยคะ"

โจวฉือเซิน "......"

เขาดูดขี้บุหรี่ออก แล้วหันหน้าไปมองเธอ "ตอนแรกก็ตั้งใจจะมอบของขวัญให้คุณชิ้นหนึ่ง แต่ดูแล้วคุณคงไม่ต้องการมันหรอก"

หร่วนซิงหว่าน "คุณส่งฉันกลับบ้าน มันก็ถือเป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับฉันแล้วค่ะ"

พูดจบแล้วยังไม่ลืมที่จะเสริมไปสองพยางค์ว่า "ขอบคุณ"

โจวฉือเซินพูด "แต่คุณกลับบ้านไปพร้อมกับเฉิงเว่ย ผมจึงไม่อยากไปมอบมันให้คุณแล้ว"

"ค่ะ"

หร่วนซิงหว่านตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ พอจะเข้าไปในรถ น้ำเสียงที่ไม่เร่งรีบของอิตาบ้าก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง "ลูกชายของน้าฉินพักอยู่ที่นี่สินะ"

พอได้ยินอย่างนั้น หร่วนซิงหว่านก็ชะงักไปทันที

การตอบสนองของเธอ มันอยู่ในการคำนวณของโจวฉือเซินทั้งสิ้น

เขาบี้ก้นบุหรี่ "ดูท่า คุณคงไม่ต้องการมันจริงๆ ไปเถอะครับ"

หร่วนซิหว่าน "......"

จู่ๆ เธอก็พูดขึ้นมาว่า "รอเดี๋ยว"

โจวฉือเซินมองมาที่เธอ แล้วคิ้วก็กระตุกไปอย่างเนียนๆ ทีหนึ่ง

หรวนซิงหว่านพูด "ประธานโจวน่าจะเพิ่งดื่มมาใช่มั้ย ขับรถไม่ได้ เราไปหาที่นั่งเล่นหน่อยมั้ย รอผู้ช่วยหลินกลับมา"

โจวฉือเซินใช้แขนเท้าไปที่รถ แล้วเชิดคางใส่เธอ

หร่วนซิงหว่านมองตามสายตาของเขาไป แล้วพบเข้ากับหลินหนานที่กำลังยิ้มให้เธออยู่

"......"

แล้วเธอก็หาข้ออ้างอย่างอื่นในทันที "ฉันรู้สึกเมานิดหน่อย อยากจะตากลม ประธานโจวไปคนเดียวเถอะ แค่เอามือถือคืนฉันมาก็พอแล้ว"

"มองไม่เห็นออกเลยว่าคุณเมาตรงไหน"

หร่วนซิงหว่านพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า "ตอนฉันเมาก็เป็นแบบนี้ คนอื่นมองไม่ออกหรอกค่ะ"

ไม่รู้ว่าโจวฉือเซินนึกอะไรขึ้นมาได้ มุมปากแย้มขึ้น พร้อมกับแววตาที่กำลังยิ้ม "เหรอครับ"

"ถูกต้อง!"

โจวฉือเซินไม่อยากอ้อมค้อมกับเธออีกแล้ว "ขอร้องผม แล้วผมอาจจะพาคุณขึ้นไปก็ได้"

หร่วนซิงหว่านรู้อยู่แล้วว่าอิตาบ้าจะมารอเธอที่นี่

เธอลังเลไปแป๊บหนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

โจวฉือเซินก็ไม่ได้รีบร้อน ปล่อยให้เธอค่อยๆ ตัดสินใจไป

"แค่พูดลอยๆ ไม่มีอะไรนะครับ"

หร่วนซิงหว่าน "งั้นประธานโจวก็คืนมือถือให้ฉัน เดี๋ยวฉันส่งอั่งเปาให้ก็แล้วกัน"

"คุณคิดว่าผมต้องการอั่งเปาของคุณอย่างนั้นเหรอครับ?"

"ฉันว่าประธานโจวพูดข้อเสนอของคุณมาเลยดีหว่าค่ะ"

โจวฉือเซินค่อยๆ พูดออกมา "มานี่"

หร่วนซิงหว่านมองเขาอย่างหวาดระแวง พอเดินมาสองก้าวก็หยุดเดิน

โจวฉือเซินพูดอย่างขบขันว่า "จะอยู่ห่างขนาดนั้นทำไม มาข้างหน้าผมสิครับ"

หร่วนซิงหว่านลังเลไปครู่หนึ่ง "และรู้ดีว่าถ้าก้าวไปข้างหน้าก็จะเข้าแผนเขา จึงตั้งสติได้ในทันที "ช่างเถอะ ไม่ไปแล้ว"

พูดจบ เธอก็หมุนตัวแล้วตั้งใจจะเดินจากไป แล้วข้อมือก็ถูกบีบเบาๆ จากนั้นก็ถูกดึง

วินาทีต่อมา เธอก็ซบเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

โจวฉือเซินพูด "ทั้งที่บอกแล้วว่าให้คุณเข้ามาเอง แล้วยังจะบังคับให้ผมต้องลงมือเอง"

"นี่คุณยังคิดว่าตัวเองมีเหตุผลอีกเหรอคะ"

มือของโจวฉือเซินโอบอยู่ที่เอวของเธอ หร่วนซิงหว่านขัดขืนไปหลายที แต่มันกลับทำให้ทั้งคู่แนบชิดกันยิ่งกว่าเดิม

พอมันกลายเป็นแบบนี้ เธอจึงล้มเลิกที่จะขัดขืนแล้วพูดไปว่า "ตอนนี้ประธานโจวจะพูดสิ่งที่ต้องการมาได้รึยังคะ?"

"หร่วนซิงหว่าน วันนี้เป็นวันปีใหม่แล้ว"

"ฉันรู้ นี่ประธานโจวคิดว่าฉันเมาแล้วจริงๆ เหรอคะ?"

โจวฉือเซินเหลือบตาลงมามองเธอ "ยังโกรธอยู่เหรอครับ?"

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องที่ส่งดอกไม้ไปที่บ้านของเฉิงเว่ย เธอจึงฝืนยิ้มแล้วพูดไปว่า "ฉันโกรธไปแล้วมันจะได้อะไร ประธานโจวจะรู้สึกผิดรึไงคะ"

"ไม่ครับ"

"แล้วคำพูดของประธานโจวจะมีความหมายอะไร"

"ผมแค่คิดว่า ในวันดีๆ แบบนี้ ไม่ว่าผมจะทำเรื่องอะไร คุณก็ควรจะอภัยให้ผม"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะและพูดด้วยความประหลาดใจว่า "ประธานโจวยังต้องการการให้อภัยจากฉันอยู่อีกเหรอคะ ที่ผ่านมาประธานโจวก็เป็นคนที่ทำตามอำเภอใจ ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่เคยสนใจความคิดของคนอื่นอยู่แล้ว......"

"หุบปาก"

หร่วนซิงหว่านก็เริ่มโมโหขึ้นมาแล้ว "นี่เหรอพฤติกรรมของคนที่จะขอให้ฉันยกโทษให้อย่างนั้นเหรอ?"

โจวฉือเซินถามกลับ "พวกเราตอนนี้ใครเป็นคนที่กำลังขอร้องอีกฝ่ายกันแน่?"

หร่วนซิงหว่าน "อ๋อ"

ทำตัวได้ใจ จนหลงทิศหลงทาง

เธอพูดไปว่า "แล้วไงล่ะ ประธานโจวตั้งใจจะพูดอะไรกันแน่"

โจวฉือเซินพูด "มาโมโหในช่วงฤกษ์งามยามดีแบบนี้มันไม่เป็นมงคลนะครับ"

หร่วนซิงหว่านเงียบไป คำพูดนี้มีเหตุผล

เธอพูดอย่างหงุดหงิดไปว่า "โอเคๆ แล้วตอนนี้ประธานโจวจะพาฉันขึ้นไปได้รึยังคะ?"

"หายโกรธแล้วเหรอครับ?"

"หายแล้ว!"

ทันทีที่หร่วนซิงหว่านพูดจบ จู่ๆ ภาพตรงหน้าก็มืดลง ทันใดนั้น ริมฝีปากเย็นๆ ก็เคลื่อนลงมา

พร้อมๆ กันนั้น ก็ได้เสียงของดอกไม้ไฟในที่ไกลๆ ระเบิดขึ้น

ก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว โจวฉือเซินก็ปล่อยเธอออก แล้วพูดเบาๆ ที่ข้างหูว่า "สุขสันต์ปีใหม่ครับ"

หร่วนซิงหว่านอึ้งไปเล็กน้อย ตอนที่มือถือของเธอถูกโจวฉือเซินแย่งไปนั้นเพิ่งจะสี่ทุ่มเอง ไม่นึกว่ามันจะเที่ยงคืนแล้ว

หลายวิหลังจากนั้น หร่วนซิงหว่านก็ตั้งสติได้ แล้วพูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยว่า "ประหลาด คิดว่าแค่คำอวยพรปีใหม่แค่คำเดียว จะสามารถกลบเกลื่อนความป่าเถื่อนของคุณได้อย่างนั้นเหรอคะ"

โจวฉือเซินยักคิ้ว "คุณบอกว่าจะไม่โกรธแล้วไม่ใช่เหรอครับ"

หร่วนซิงหว่านเข้าใจแล้ว เพื่อปูทางให้กับเรื่องนี้อิตาบ้าถึงได้พูดอะไรไม่รู้ออกมามากมาย เขาไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่ทำไปก่อนหน้านี้มันผิด และไม่เคยคิดที่จะขอโทษเลย

หร่วนซิงหว่านหายใจเข้าลึกๆ เพื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ปลอบใจตัวเอง ปีใหม่ได้มาถึงแล้ว ไม่จำเป็นต้องโมโหกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วอีก

เธอพูดไปว่า "แล้วตอนนี้ฉันขึ้นไปได้รึยังคะ"

"ยัง"

ไฟโทสะของหร่วนซิงหว่านที่เพิ่งมอดไปได้ลุกไหม้ขึ้นมาอีกครั้ง อิตาบ้าฉวยโอกาสใส่เธอไปแล้วยังไม่พอ แล้วยังคิดจะโกหกเธออีก!

ก่อนที่หร่วนซิงหว่านโมโหจนกำลังจะด่าเขานั้นเอง โจวฉือเซินก็ได้พูดออกมาว่า "ตอนนี้มันก็เที่ยงคืนแล้ว ถึงคุณจะไม่นอน แต่คนอื่นเขาก็จะนอน"

หร่วนซิงหว่าน "......"

การที่เธอมาที่กับเขา ก็เพื่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้สินะ

โจวฉือเซินพูดขึ้น "พรุ่งนี้ค่อยพาคุณมา"

ระหว่างทางที่กลับหร่วนซิงหว่านพิงอยู่ที่กระจกรถ มองออกไปด้านนอก แสงไฟที่สาดส่องเข้ามา สะท้อนอยู่บนใบหน้าของเธอดวงแล้วดวงเล่า

ผ่านไปสักพัก เธอก็ดึงสายตากลับ แล้วพูดออกไปอย่างไม่มีพิรุธว่า "ประธานโจว คุณพาฉันไปที่นั่นทำไมคะ"

สีหน้าของโจวฉือเซินยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แล้วตอบไปอย่างเรียบเฉยว่า "คุณอยากเจอเขาไม่ใช่เหรอ"

"แล้วฉันก็อยากเจอจี้หวยเจี้ยนด้วย ทำไมประธานโจวถึงไม่พาฉันขึ้นไปล่ะคะ"

โจวฉือเซินเหลือบมองไปข้างๆ ด้วยสายตาที่เฉยชา

หร่วนซิงหว่านแย้มปากออก "ฉันล้อเล่นค่ะ ล้อเล่น"

แล้วหร่วนซิงหว่านก็บ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ ว่า "ในบางครั้ง ยิ่งคาดหวังเยอะ มันก็ยิ่งผิดหวังเยอะ ฉันรู้ว่าประธานโจวทำไปเพื่ออะไร และคุณก็ไม่ต้องใช้วิธีนี้มาปลอบฉันก็ได้ ฉันยอมรับความจริงๆ ไปนานแล้ว"

โจวฉือเซินพูด "แต่ถ้า มันไม่เคยเสียไปเลยล่ะครับ"

หร่วนซิงหว่านมองมาที่เขา "ฉันเคยพูดไปแล้ว ว่าประธานโจวอย่าพูดอะไรที่มันมีความเป็นไปได้ทั้งสองทางแล้วให้ความหวังที่มันลมๆ แล้งๆ แบบนี้กับฉัน"

"ความหวังเป็นสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง สำหรับจุดนี้ ผมสามารถช่วยคุณได้"