สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 296

พอมาถึงใต้ตึก หร่วนซิงหว่านกำลังจะจากไป โจวฉือเซินกูพูดขึ้นว่า "คิดวิเคราะห์ได้ยังไงบ้างแล้ว?"

ชั่วขณะหนึ่งหร่วนซิงหว่านเหมือนจะตั้งสติไม่ค่อยได้ "คิดอะไรคะ?"

โจวฉือเซินยักคิ้วขึ้น "ย้ายออกมาไง"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เจ้าผู้ชายชั่วนี่วันๆ ในหัวสมองมีแต่เรื่องไร้สาระแบบนี้อยู่

เธอตั้งใจพูดขึ้นว่า "ฉันคิดดีแล้ว ไม่ย้ายค่ะ ถ้าคุณยินดีละก็ คุณก็ย้ายเข้ามาเลยค่ะ ฉันไม่มีความคิดเห็นอะไรเลยค่ะ"

พอถึงตอนนั้นก็เก็บบ้านว่างๆ ทิ้งไว้ ให้อิตาบ้านี่อยู่คนเดียวไปเลย

โจวฉือเซินพูดขึ้นว่า "จริงเหรอ?"

"จริงซิ จริงซิ ถ้าโกหกคุณให้เป็นลูกหมาน้อยเลยค่ะ"

น้ำเสียงของหร่วนซิงหว่านรู้สึกพยายามกลบเกลื่อนเป็นอย่างมาก ตอนนี้แค่อยากจะรีบกลับบ้านไป แล้วอยู่คนเดียวเงียบๆ สักพัก ไม่อยากจะพูดเรื่องไร้สาระกับเขาอยู่ที่นี่แล้ว

โจวฉือเซินลากตัวเธอกลับมา พออยากจะชิดเข้าไปจูบ ก็เหล่เห็นที่กระจกมองหลัง หลินหนานกำลังมองภาพนี้อยู่อย่างพยายามใช้ยุทธวิธีในการหลบเลี่ยง

ปลายลิ้นของโจวฉือเซินแตะฟันเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ปล่อยตัวหร่วนซิงหว่านไป "กลับไปเถอะ"

หร่วนซิงหว่านถือได้ว่าสามารถหลีกหนีได้สำเร็จแล้ว และก็รีบเปิดประตูรถออกแล้ววิ่งไปเลย

รอเธอเข้าไปในเขตชุมชนแล้ว โจวฉือเซินถึงได้เก็บสายตากลับมา แล้วพูดเสียงเย็นขึ้นว่า "ถ้าหากฉันจำไม่ผิดละก็ ที่ดินของโรงงานนั้น เป็นของหลินซื่อกรุ๊ปใช่ไหม"

หลินหนานยิ้มเล็กน้อย "ใช่ครับ โครงการใหม่ของตระกูลหลิน ก็วางแผนไว้ที่นั่นครับ แต่ว่าอีกสองอาทิตย์ โรงงานก็จะถูกรื้อถอนแล้วครับ"

เรียวปากของโจวฉือเซินเม้มเข้าหาแน่น ในเวลาแบบนี้ จู่ๆ หร่วนซิงหว่านก็ไปหาเบาะแสที่นั่น จะต้องไม่ใช่แค่ความบังเอิญอย่างหนึ่งแน่

ตกลงหลินจื้อหย่วนมีเป้าหมายอะไรกันแน่

พอนึกถึงคำถามเมื่อกี้ของหร่วนซิงหว่าน โจวฉือเซินก็พูดขึ้นว่า "การระเบิดเมื่อยี่สิบปีก่อนนั้น นอกจากภรรยาของหลินจื้อหย่วนกับหลินจื้ออานแล้ว ยังมีใครอีก"

หลินหนานส่ายหัวเล็กน้อย สำหรับเรื่องหลินจื้อหย่วน พวกเขาเองก็ตรวจสอบไปไม่น้อยแล้ว แต่ว่านอกจากเรื่องนี้หลินจื้ออานเป็นคนตั้งใจวางแผนแล้ว อะไรอย่างอื่นก็ตรวจสอบไม่เจออีกเลย

น่าจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นหลังจากที่หลินจื้อหย่วนจัดระเบียบหลินซื่อกรุ๊ปขึ้นมาใหม่ ก็ได้ลบล้างส่วนนี้ไปจนสะอาดเลยด้วย

โจวฉือเซินรวบรวมความคิดกลับมา แล้วก็พูดเรียบๆ ขึ้นว่า "ออกรถเถอะ"

รถโรลส์-รอยซ์สีดำเริ่มขับเคลื่อนสู่ถนนอีกครั้ง หลินหนานพูดขึ้นว่า "ประธานโจว ผมรู้สึกว่า ด้วยนิสัยของหลินจื้อหย่วนแล้ว ไม่น่าจะทำเรื่องอย่างตอนนี้ออกมาได้ ในนี้ อาจจะเป็น.......หรือเปล่า"

นิ้วเรียวยาวของโจวฉือเซินเคาะหัวเข่าไปเบาๆ แล้วเปิดปากพูดขึ้นอย่างไม่เดือดไม่ร้อนขึ้นว่า "ถ้าหากว่าเป็นหลินจื้อหย่วนตัวจริง ก็คงจะไม่ทำอยู่แล้ว"

พอได้ยินคำพูดนี้ หลินหนานก็อดไม่ได้ที่จะลืมตาโตขึ้นมา "ความหมายของประธานโจวคือ......"

โจวฉือเซินพูดต่อขึ้นว่า "เมื่อกี้ตอนนี้ที่หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นมานั้น ฉันถึงรู้สึกขึ้นมากะทันหันว่า ในเมื่อ เมื่อยี่สิบปีก่อนหลินจื้อหย่วนกับหลินจื้ออานสามารถเลียนแบบนิสัยและน้ำเสียงของอีกฝ่ายเพื่อไปต่อสู้กับคู่แข่งได้ งั้นถ้าคนคนหนึ่งอยากจะมาแทนที่อีกคนโดยสิ้นเชิงไปเลย ก็เหมือนกับว่าจะไม่ใช่เรื่องยากอะไรนะ"

ขอแค่ ค่อยๆ ลบล้างพวกคนที่เคยรู้จักมักคุ้นกับนิสัยความเป็นอยู่ของหลินจื้อหย่วนไปก็พอแล้ว

หลินหนานพูดขึ้นอีกว่า "งั้นก็หมายความว่า คนที่อยู่ที่บ้านตระกูลหลินในตอนนี้นั้น มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะไม่ใช่หลินจื้อหย่วนตัวจริง แต่เป็น......" หลินจื้ออานเหรอ?

"เป็นแค่การคาดเดาเท่านั้น ตกลงจะใช่หรือเปล่านั้น เขาอาจจะทำลายหลักฐานไปจนหมดเกลี้ยงแล้วก็ได้ ไม่งั้นก็คงจะไม่ได้มานั่งอยู่ในตำแหน่งประธานของหลินซื่อกรุ๊ปอย่างเงียบสงบอยู่ตั้งยี่สิบกว่าปีหรอก"

"แต่ว่าถ้าหากหลินจื้อหย่วนคนปัจจุบันคือหลินจื้ออานมาแทนที่ละก็ งั้นหลินจืออี้ก็น่าจะเป็นลูกสาวของหลินจื้อหย่วนตัวจริงซิครับ งั้นหลินจื้ออานก็น่าจะคิดหาทุกวิถีทางมากำจัดเธอไปถึงจะถูกซิ แต่ทำไมกลับปฏิบัติกับเธอราวกับไข่ในหินเลยล่ะครับ?"

โจวฉือเซินลืมตาขึ้นมาเบาๆ แล้วเปิดปากพูดขึ้นทีละตัวทีละตัวว่า "ตัวหลินจื้ออานเองยังสามารถแทนที่หลินจื้อหย่วนได้ อย่าว่าแต่แค่หาเด็กผู้หญิงที่ไม่กี่ขวบคนหนึ่งมาแทนที่ลูกสาวของหลินจื้อหย่วนเลย"

หลินหนานกลับสูดอากาศเย็นๆ เข้าไปเฮือกหนึ่ง ถึงจะบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้คือการคาดเดา แต่ว่าขอแค่มีครึ่งเสี้ยวที่ใกล้เคียงกับความจริง ก็ล้วนเป็นแผนการชั่วร้ายที่ยิ่งใหญ่และน่ากลัวมากเลย

......

ในขณะที่หร่วนซิงหว่านรอลิฟต์อยู่นั้น ก็พบกับDanielเข้าอีกครั้ง

หลังจากที่ทั้งสองคนกล่าวคำทักทายกันง่ายๆ ไปแล้ว ก็ไม่ได้พูดคุยกันอีก

ตอนนี้วินาทีนี้ หร่วนซิงหว่านเองก็รู้สึกถึงความอึดอัดในแบบที่เพ้ยซานซานรู้สึกแล้ว

พอเข้าลิฟต์มาแล้ว จู่ๆ Danielก็เปิดปากพูดขึ้นว่า "คุณหร่วน"

หร่วนซิงหว่านอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็ตั้งสติกลับมาได้ "มีอะไรเหรอคะ?"

Danielพูดขึ้นว่า "เมื่อกี้ผมเห็นคุณลงมาจากรถของประธานโจว พวกคุณคงจะคืนดีกันแล้วใช่ไหมครับ"

หร่วนซิงหว่านเม้มปากขึ้นเล็กน้อย แล้วก็ยอมรับเงียบๆ ไป

Danielพูดขึ้นว่า "ถึงแม้ผมจะรู้ว่าพูดคำพูดแบบนี้ในเวลามันคงจะไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ แต่ว่าทางที่ดีคุณหร่วนอย่าเพิ่งลุ่มหลงอยู่กับความโชคดีในความสุขไปเลยนะครับ บางทีข้างหลังอาจจะมีศึกหนักอีกศึกหนึ่งให้ต้องต่อสู้อยู่นะครับ"

พอได้ยินแบบนี้ หร่วนซิงหว่านก็ขมวดคิ้วขึ้นมา และรู้ว่าที่เขาหมายถึงคงจะเป็นทางด้านหลินจืออี้

ตั้งแต่แรกหลินจืออี้ก็คิดว่าที่เธอไม่ได้แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับโจวฉือเซินนั้น มีสาเหตุมาจากเธออยู่แล้ว ทุกครั้งที่เจอหน้ากันก็มักจะประชดประชันอยู่ตลอด แล้วถ้าตอนนี้มารู้ว่าเธอกับโจวฉือเซินคืนดีกันแล้วละก็ คิดว่าก็คงน่าจะไม่มีทางยอมจบไปง่ายๆ แน่

เธอยิ้มให้อย่างมีมารยาท "ฉันรู้ค่ะ ของคุณที่เตือนค่ะ"

Danielพยักหน้าเล็กน้อย ตอนแรกยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่พอคำพูดมาถึงริมฝีปากแล้ว กลับไม่พูดต่อแล้ว

แล้วในเวลานี้ ลิฟต์ก็มาถึงแล้วพอดี

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "งั้นฉันก็ขอตัวก่อนนะคะ"

"ครับ"

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านเข้าบ้านไปแล้ว Danielถึงได้รวบสายตากลับมา มือจับอยู่ที่ที่จับประตู ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ปฏิกิริยาในครั้งนี้มันแสดงออกมาได้น่าแปลกมากจริงๆ ทั้งๆ ที่ในมือของพวกเขามีจุดอ่อนของเขาอยู่แล้ว แต่เขากลับเหมือนไม่สนใจอะไรเลย แถมยังรีบเปิดโครงการใหม่ขึ้นมาอีก

ถึงแม้ว่าจะมีความน่าสงสัยที่เบี่ยงเบนความสนใจ แต่เมื่อมารวมกับคำพูดประโยคนั้นที่หลินจืออี้เคยพูดเอาไว้ ก็เห็นได้ชัดว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น

สิ่งที่หลินจืออี้สนใจนั้นอาจจะไม่ใช่ความจริงเมื่อยี่สิบปีก่อน แต่คือเธอจะเอาเรื่องมาป้ายสีใส่ตัวหร่วนซิงหว่านได้อย่างไร และก็รวดดึงโจวฉือเซินเข้ามาในเรื่องวุ่นๆ ครั้งนี้ด้วย

เพียงแต่ว่า......

ถึงแม้หร่วนซิงหว่านมีสถานะภรรยาเก่าของโจวฉือเซินอยู่ในตัว แต่ยังไงก็ไม่มีทางไปเกี่ยวข้องกับเรื่องเมื่อยี่สิบปีก่อนได้แน่

ตกลงหลินจืออี้กำลังวางแผนอะไรอยู่นะ?

......

เพ้ยซานซานเพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา ก็เห็นหร่วนซิงหว่านกำลังเปลี่ยนรองเท้าอยู่ที่หน้าประตู

เธอมาร์คหน้าไปด้วยและพูดไปด้วยว่า "ซิงซิง ทำไมเธอถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ล่ะ? ไม่ไปนัดเดทกับประธานโจวเหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง "เหนื่อยเกินไปแล้ว" พูดแล้ว เธอก็พูดขึ้นอีกว่า "เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"

เพ้ยซานซานพูดขึ้นว่า "ได้ เธอไปเถอะ ฉันสั่งอาหารไปแล้ว คิดว่าเธออาบน้ำเสร็จออกมาก็น่ามาถึงแล้ว"

หร่วนซิงหว่านเข้าไปในห้องน้ำ ในหัวสมองกลับอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเบาะแสที่หาเจอในวันนี้

ถึงแม้ว่าโจวฉือเซินจะบอกแล้วว่า หลินจื้อหย่วนไม่มีทางที่จะมีลูกสาวนอกสมรสได้ แต่ว่านาฬิกาพกที่อยู่ในมือของเธอนี้ ข้างบนนั้นมีรูปครอบครัวของพวกเธอสามคนอยู่

ซึ่งก็หมายความว่า เจ้าของนาฬิกาพก จะต้องเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอแน่

คำตอบที่ได้ในตอนนี้คิดแบบนี้

ถึงว่าละเมื่อคืนความรู้สึกถึงได้แย่ขนาดนั้น ดูท่าสัญชาตญาณก็ยังแม่นอยู่นะ

ตอนที่หร่วนซิงหว่านอาบน้ำเสร็จออกมานั้น เพ้ยซานซานก็ไปเอาอาหารกลับมาพอดี "ซิงซิง พอดีเลย เธอ......"

หร่วนซิงหว่านนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็วิ่งเข้าไปในห้อง "ซานซาน เธอกินไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันไปยืนยันอะไรหน่อย"

เพ้ยซานซานยืนอยู่ตรงที่เดิม แล้วจ้องมองดูแผ่นหลังของเธอ แล้วก็รู้สึกไม่เข้าใจเล็กน้อย