สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 323

หร่วนซิงหว่านยิ้มแห้งออกมา "เปล่า ฉันจะไป.....อยู่ที่อื่น ไม่ได้ไปอยู่กับเขาสักหน่อย"

หร่วนเฉินแสดงออกชัดเจนว่าไม่เชื่อ

หร่วนซิงหว่านกระแอมไอ "ฉันอยากบอกแกเรื่องนี้ล่ะ ต่อไปนี้ไม่ต้องไปที่นั่นแล้ว จะได้ไม่เสียเที่ยว"

"รู้แล้ว" หร่วนเฉินเอ่ยพูดขึ้นมาอีกว่า "แล้วที่อยู่ใหม่พี่อยู่ที่ไหน?"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า "ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ เดี๋ยวย้ายเสร็จ ฉันจะบอกแกแล้วกัน"

"แล้วพี่จะย้ายเมื่อไหร่"

"อาจจะ....อีกสองสามวันนี่แหละ แกตั้งใจเรียนไปเถอะ ฉันจ้างบริษัทย้ายบ้านมาช่วยขนของก็พอแล้ว" เพื่อไม่ให้ถูกจับผิด หร่วนซิงหว่านจึงเอ่ยอีกว่า "อีกอย่าง โจวฉือเซินก็จะไปช่วยด้วย"

หร่วนเฉินเอ่ยพูดว่า "งั้นถ้าพี่ย้ายแล้วจะ....ช่างเถอะ ผมไม่ไปก็ได้"

หร่วนซิงหว่านดึงมุมปากขึ้น รู้ว่าหร่วนเฉินกำลังคิดถึงเรื่องไหน แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถ้าหากหลังจากนี้เขาไปหาเธอกะทันหัน แบบนั้นเธอคงหาเหตุผลมาหลอกเขาไม่ได้แล้วจริงๆ

เหมือนหร่วนเฉินยังมีธุระอย่างอื่น อยู่ได้ไม่นานก็กลับไป

ในตอนที่หร่วนซิงหว่านกำลังเตรียมผังออกแบบ โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นขึ้นมา

เป็นข้อความที่ส่งมาจากสวี่วาน ส่งมาถามว่าเธอยุ่งอยู่หรือเปล่า ถ้ามีเวลาว่างอีกฝ่ายจะชวนไปทานข้าวเย็นด้วยกัน

หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าสองวันมานี้โจวฉือเซินตามวอแวไม่หยุดจริงๆ บริษัทยังไม่ไป ในตอนที่กำลังคิดว่าจะสลัดเขายังไงให้หลุด เธอก็ตอบตกลงคำชวนของเพื่อนสาวทันที

ไม่นาน หร่วนซิงหว่านก็ส่งข้อความไปหาโจวฉือเซิน บอกว่าวันนี้เธอมีนัด ไม่ต้องมารับเธอ

โจวฉือเซินตอบกลับ ：[ธุระเยอะจริงๆเลยนะ]

เธอดูออกว่าตาหมาบ้ากำลังไม่สบอารมณ์ หร่วนซิงหว่านจึงยกยิ้ม วางโทรศัพท์ลงแล้วทำงานต่อ

เมื่อมาถึงตอนเย็น หร่วนซิงหว่านก็ลุกขึ้นบิดตัว เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า แล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

ในสตูดิโอ ไม่รู้ว่าสวี่วานมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ อีกฝ่ายกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนโซฟา

หร่วนซิงหว่านเดินเข้าไปหา "รอนานไหม"

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ สวี่วานก็วางนิตยสารลง "ไม่เลย เพิ่งมาถึงไม่นานนี้เอง วันนี้กองเลิกไวก่อนกำหนด ฉันไม่มีอะไรทำ ก็เลยมาที่นี่ก่อน"

ขณะที่พูด สวี่วานก็ลดเสียงลง "เมื่อกี้ฉันได้ยินพนักงานในสตูดิโอของแกพูดว่า ประธานโจวมารับแกทุกวัน ถ้าเขารู้ว่าฉันมาแย่งตัวแกไปล่ะก็ เขาจะมาคิดบัญชีฉันทีหลังหรือเปล่า?"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "คิดอะไรน่ะ ฉันบอกเขาแล้วว่าเย็นนี้มีธุระ ไม่ต้องมารับ"

"เท่าที่ฉันรู้จักเขา ฉันว่าประธานโจวไม่น่าจะฟัง...."

ไม่ทันขาดคำ สวี่วานพูดยังไม่ทันจบ ร่างกายของโจวฉือเซินก็มาปรากฏตรงหน้าประตู

เขาเอ่ยพูดนิ่งๆว่า "ไม่น่าจะอะไร?"

สวี่วานรีบสวมวิญญาณนักแสดงในทันที เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า "แน่นอนว่าประธานโจวไม่น่าจะ....เป็นคนได้แล้วทิ้ง เขาบอกว่าจะมารับ ยังไงก็ต้องมารับอยู่แล้ว"

หร่วนซิงหว่าน "......."

โจวฉือเซิน "......."

สวี่วานลองเชิงถามว่า "ถ้า...ไม่อย่างนั้น วันนี้ให้ฉันกลับก่อนไหม? จะได้ไม่ต้องรบกวนเวลาเดทของพวกแก"

สวี่วานกำลังจะเผ่น โจวฉือเซินก็พูดขึ้นมาว่า "หยุด"

เธอยืนนิ่งอยู่กับที่ทันที

โจวฉือเซินหันมามองหร่วนซิงหว่าน พูดช้าๆว่า "ที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อย ผมต้องไปจัดการตอนนี้ คืนนี้ผมอาจจะไม่กลับ ไม่ต้องรอผมนะ"

หร่วนซิงหว่าน "อืม"

เธอแทบจะไม่อยากให้เขากลับ

หลายวันนี้ถูกเขารังแกจนร่างใกล้พังเต็มที

โจวฉือเซินยื่นมือออกไปรวบเอวของเธอ แล้วดึงเข้ามาในอ้อมกอด กำลังจะก้มลงไปจูบ ก็พบว่าสวี่วานกำลังแอบมอง

หร่วนซิงหว่านผลักเขาออกโดยไม่หยุดคิด กระแอมไอแล้วพูดว่า "ได้ๆๆ ฉันรู้แล้ว"

ดูตาหมาบ้านี่พูดสิ พูดอย่างกับที่นั่นเป็นบ้านเขาจริงๆไปได้

"งั้นผมไปก่อน ถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาบอกผมด้วย"

"อืมๆๆ ได้"

หร่วนซิงหว่านตอบส่งๆ เพราะอยากให้เขากลับไปเร็วๆ

หลังจากที่โจวฉือเซินกลับไป ในที่สุดสวี่วานก็หายใจโล่งได้สักที แต่กระนั้นก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นด้านที่อ่อนโยนของประธานโจวขนาดนี้

ดูเหมือนข่าวลือที่ว่าประธานโจวคุยโทรศัพท์เสียงอ่อนเสียงหวานกับแฟนสาวระหว่างประชุม จะไม่ใช่เรื่องโกหกสินะ

แน่มาก

ในตอนที่กำลังทานข้าว หร่วนซิงหว่านก็พูดว่า "ช่วงนี้แกยุ่งอะไรหรือเปล่า?"

สวี่วานดื่มชา "ถ่ายละครไง"

หร่วนซิงหว่านนิ่งไปสักพักถึงได้พูดขึ้นว่า "ยังเป็นเรื่องเดิมก่อนหน้านี้หรือเปล่า?"

"ใช่ เรื่องที่ถ่ายแถวๆมหาลัยน้องชายแกนั่นแหละ ตอนนี้ถ่ายได้ครึ่งเรื่องแล้ว แต่ละวันฉันเหนื่อยแทบตายแหนะ กว่าจะมีวันที่ได้เลิกงานเร็วเหมือนวันนี้" ขณะที่พูด สวี่วานก็พูดขึ้นมาอีกว่า "นี่ น้องชายแกแสดงละครได้ไม่เลวเลยนะ ในอนาคตสนใจอยากเป็นนักแสดงหรือเปล่า หน้าตาหล่อขนาดนี้อย่าปล่อยให้เสียเปล่าเชียว"

หร่วนซิงหว่าน "?"

เธอไม่เข้าใจ "แสดงอะไร?"

สวี่วานงุนงง อธิบายว่า "ก็ละครเรื่องนั้นถ่ายแถวๆมหาลัยเขาไง ต้องมีบางฉากที่ต้องถ่ายในมหาลัย เลยต้องมีนักศึกษามาเป็นนักแสดงรับเชิญ โปรดิวเซอร์ของกองเลยไปเจรจากับทางมหาลัย ซึ่งน้องชายแกเป็นตัวเลือกลำดับต้นๆที่ถูกเสนอชื่อ ผู้กำกับเห็นว่าเขาหล่อดี ตอนแรกมีถ่ายแค่ไม่กี่ฉาก เอาไปเอามากลับเพิ่มฉากให้เขาถึงสามสิบฉากแหนะ ตอนนี้ยังถ่ายไม่เสร็จเลย"

หร่วนซิงหว่าน "......"

สวี่วานเอ่ยพูด "เขาไม่ได้บอกแกเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก "ไม่"

"ไม่เป็นไรน่า มันไม่ได้สำคัญอะไรหรอก เขาเพิ่งอยู่ปีหนึ่ง สำหรับเขาแล้วประสบการณ์นี้ดีมากๆเลยนะ แต่ว่าตอนที่ผู้กำกับพูดเรื่องนี้กับฉัน ฉันคิดว่าจากนิสัยของน้องชายแกแล้วไม่น่าจะตกลงแน่ๆ แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะตอบตกลง พอละครเรื่องนี้ออนแอร์เขาต้องมีแฟนคลับสาวๆเยอะแน่ๆ เพราะงั้นทางโปรดิวเซอร์เลยให้ฉันมาถามเขาว่ามีความคิดอยากเข้าวงการบันเทิงไหม มีหลายบริษัทเลยที่อยากเซ็นสัญญากับเขา"

ที่แท้หร่วนเฉินก็ยุ่งอยู่กับเรื่องนี้นี่เอง

หร่วนซิงหว่านอ้าปาก ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงพูดออกมาว่า "ฉันเองก็ไม่รู้ เรื่องนี้ให้เขาตัดสินใจเองดีกว่า"

สวี่วานพยักหน้า "อีกสองวันฉันจะหาเวลาไปถามเขาแล้วกัน"

ได้ยินดังนั้น จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็จับสังเกตประเด็นอะไรบางอย่างได้

เธอหยั่งเชิงถามว่า "ช่วงนี้ แกกับเสี่ยวเฉิน เจอกันบ่อยเหรอ?"

สวี่วานเอ่ยพูด "ใช่ นอกจากมาเป็นนักแสดงรับเชิญแล้ว บางครั้งตอนว่างๆเขาก็มาที่กองถ่าย แทบจะเจอกันทุกวันเลย"

หร่วนซิงหว่านนวดหัวคิ้ว ความคิดบางอย่างเริ่มบ่มเพาะขึ้นมาในหัวของเธอ

สวี่วานดื่มเครื่องดื่มไปอึกหนึ่งแล้วรำพึงรำพันออกมาว่า "สาวๆในกองชอบเขากันทั้งนั้น ถ้าฉันอายุน้อยกว่านี้สักหน่อย ฉันก็คงชอบเขาไปแล้วแหละ"

หร่วนซิงหว่านกระแอมไอ อดถามขึ้นมาไม่ได้ว่า "แล้วตอนนี้....ไม่ชอบเหรอ?"

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ สวี่วานก็สะอึกในทันที เอ่ยพูดช้าๆว่า "ตอนนี้ ฉันยี่สิบหกแล้วนะ น้องชายแกเพิ่งจะสิบแปดเอง ฉันจะไปกล้าชอบเด็กอายุน้อยขนาดนั้นได้ยังไง"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยเสริม "สิบเก้าต่างหาก"

เธอเพิ่มอายุให้เขาขึ้นเรื่อยๆ "ใกล้จะยี่สิบแล้ว"

หยุดพูดไปสักพัก ก็พูดต่อว่า "สมัยนี้แฟนเด็กไทป์ลูกหมากำลังเป็นที่นิยมเลยนะ"

สวี่วานคิดอยู่สักพัก ก็พูดยิ้มๆว่า "น้องชายแกน่าจะเหมาะกับหมาป่ามากกว่านะ"

ไม่นานทั้งสองก็เปลี่ยนเรื่องคุย

เห็นได้ชัดว่าสวี่วานไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ คิดแค่ว่าเป็นเรื่องล้อเล่นขำๆกับหร่วนซิงหว่านเท่านั้น