สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 325

ตอนที่รถของโจวฉือเซินมาจอดนอกบ้านตระกูลหลิน หลินจื้อหย่วนก็ได้รับรายงานจากคนใช้ตั้งแต่แรกแล้ว

ที่คนใช้สลายตัว ก็เป็นแผนของเขาเอง

เพื่อที่จะสั่งสอนหร่วนซิงหว่าน แต่ดูท่าแล้ว เธอไม่เพียงแค่ไม่สะท้านเพราะสิ่งนี้ กลับกัน ตั้งแต่ที่เธอได้แต่งเข้าตระกูลโจว จนถึงตอนนี้ที่ทำให้โจวฉือเซินตามจีบเธอใหม่ได้ ก็มากพอให้รู้แล้วว่าเธอเหลี่ยมจัด และมีเล่ห์เหลี่ยมไม่น้อย

หลินจื้อหย่วนวางอุปกรณ์ทานอาหารลง "คนใช้อาจจะพากันแอบอู้ล่ะมั้ง เดี๋ยวฉันคงต้องต่อว่าพวกเขาหน่อยแล้ว"

หลินจืออี้เอ่ยพูดเสียงเรียบนิ่ง "คนใช้ตระกูลหลินมีเรื่องต้องทำกันทั้งนั้น รับผิดชอบแค่หน้าที่ของตัวเองให้ดีก็พอแล้ว ไม่มีกฎข้อไหนบอกว่าต้องคอยรับใช้คนอื่นนี่นา" ขณะที่หลินจืออี้กำลังพูด ก็หันไปมองหร่วนซิงหว่าน "คุณหร่วน คุณว่างั้นไหม"

รอยยิ้มของหร่วนซิงหว่านยังไม่เปลี่ยนไป "ค่ะ"

"ในเมื่อคุณหร่วนเข้าใจ งั้นฉันขอบอกอะไรคุณหน่อยนะ หลังจากนี้ชีวิตการเป็นอยู่ของคุณหร่วนที่ตระกูลหลิน คุณต้องรับผิดชอบตัวเอง ถ้าคุณหร่วนรู้สึกไม่พอใจ จะกลับไปก็ได้นะ"

"ไม่เห็นมีตรงไหนไม่น่าพอใจเลยนี่คะ"

หลินจืออี้เอ่ยพูด "งั้นก็ดี ฉันจำเป็นต้องบอกเอาไว้ก่อน คุณหร่วนจะได้ไม่ต้องไปบอกคนอื่นว่าถูกตระกูลหลินรังแก"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อน "ถ้าคุณหลินพูดจบแล้วล่ะก็ รบกวนบอกได้ไหมคะ ว่าห้องฉันอยู่ที่ไหน?"

หลินจืออี้ลุกขึ้น ด้วยท่วงท่าสูงส่งหยิ่งยโส "ตามฉันมา"

ระหว่างนี้ หลินจื้อหย่วนไม่ได้พูดอะไรอีกเลย คงจะแอบเห็นด้วยกับการกระทำของหลินจืออี้

หลินจืออี้พาหร่วนซิงหว่านเดินมาทางด้านข้างของห้องรับแขก มองไปยังประตูบานหนึ่งที่อยู่ใต้บันได "นี่คือห้องของคุณ แต่ว่าห้องนี้ไม่มีคนอยู่มานานแล้วนะ คุณหร่วนอาจจะต้องทำความสะอาดเอง หรือว่าจะเรียกคนใช้มาช่วยก็ได้ ถ้าพวกเขาทำงานของพวกเขาเสร็จแล้วน่ะนะ"

เมื่อเธอพูดอย่างนี้ออกมา คนใช้สองคนที่รออยู่ที่ห้องรับแขก ก็ทยอยเดินออกไป

หร่วนซิงหว่านเอ่ยขึ้น "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองได้"

หลังจากที่หลินจืออี้เดินออกไป หร่วนซิงหว่านจึงเดินเข้าไปเปิดประตูออก ฝุ่นคลุ้งก็ลอยปะทะหน้าในทันที

ถ้าเธอไม่ได้เห็นเองกับตา ก็คงคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะมีสถานที่แบบนี้ในตระกูลผู้ดีอย่างตระกูลหลิน

เธอล่ะสงสัยจริงๆว่าหลินจืออี้ลงทุนจัดฉากเพื่อเล่นงานเธอหรือเปล่า

นี่ไม่รู้ว่าเป็นห้องเก็บของ หรือห้องคนใช้เก่ากันแน่ ข้าวของชิ้นเล็กชิ้นน้อยกองพะเนินอยู่รวมกัน กลางห้องมีเตียงกว้างประมาณหนึ่งเมตรได้

ทั้งห้องปกคลุมไปด้วยฝุ่น ขนาดห้องแค่ไม่กี่ตารางเมตรเองมั้ง แม้แต่หน้าต่างสักบานก็ไม่มี ทั้งมืดทั้งอับชื้น

แม้ว่าสภาพแวดล้อมจะดูน่าอึดอัด แต่ก็ยังดีที่ยังอยู่ในความคาดหมาย

ถ้าหลินจืออี้ไม่หาเรื่องให้เธอลำบาก แบบนั้นสิถึงจะแปลก

หร่วนซิงหว่านวางกระเป๋าเดินทางเอาไว้ข้างนอก จากนั้นก็ถอดเสื้อตัวนอกออก เริ่มย้ายสิ่งของที่อยู่ในห้องออกมาข้างนอก

ในตอนที่ย้ายของ เธอก็จงใจเดินผ่านห้องรับแขก ออกแรงขยับเบาๆ ให้ฝุ่นบนโต๊ะลอยฟุ้ง

หลินจืออี้มีสีหน้าดูไม่ได้ กำลังจะส่งเสียงต่อว่า หลินจื้อหย่วนก็ห้ามเธอเอาไว้

เขาอยากดูว่าหร่วนซิงหว่านจะทนได้สักกี่น้ำ

หร่วนซิงหว่านเพิ่งย้ายได้สองเที่ยว คนใช้ก็เดินพรวดพราดเข้ามา กระซิบอะไรบางอย่างข้างหูหลินจื้อหย่วน จนสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หลินจื้อหย่วนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหร่วนซิงหว่าน "คุณหร่วน เมื่อกี้จืออี้แค่ล้อเล่น ห้องของเธออยู่ข้างบน เดี๋ยวฉันพาขึ้นไป"

หร่วนซิงหว่านดูออก ที่หลินจื้อหย่วนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ต้องมีสาเหตุอะไรแน่ๆ

ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงรถขับเข้ามาจากบริเวณไม่ใกล้ไม่ไกล

ใครมาเหรอ

หร่วนซิงหว่านไม่มีทางฉีกหน้าหลินจื้อหย่วนในเวลานี้อยู่แล้ว เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย "ได้ค่ะ"

ก่อนจะขึ้นไปข้างบน หลินจื้อหย่วนก็มองคนใช้ข้างหลัง ส่งสัญญาณให้จัดการของพวกนี้ให้เรียบร้อย

หร่วนซิงหว่านเดินตามหลินจื้อหย่วนขึ้นไปข้างบน ข้างหลังมีคนใช้ถือกระเป๋าขึ้นมาให้

หลินจื้อหย่วนเปิดประตูบานหนึ่งออก "ต่อไปนี้เธออยู่ห้องนี้แล้วกัน ไม่ติดอะไรใช่ไหม"

ห้องนี้ เมื่อเทียบกับห้องเก็บของข้างล่างเมื่อกี้แล้ว สามารถพูดได้เลยว่าอย่างกับอยู่บนฟ้ากับใต้ดิน

เธอพูดยิ้มๆ "ไม่มีปัญหาแน่นอน เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่ได้อยู่ห้องใหญ่ขนาดนี้ ดูเหมือนเมื่อกี้คุณหลินจะแค่ล้อฉันเล่นจริงๆสินะคะ"

หลินจื้อหย่วนเอ่ยพูด "งั้นเธอจัดของเถอะ ฉันขอตัวลงไปก่อน"

"รบกวนประธานหลินแล้ว"

หลังจากที่หลินจื้อหย่วนออกไป หร่วนซิงหว่านก็ปิดประตู รอยยิ้มบนหน้าค่อยๆหุบลง

ดูเหมือนพ่อลูกคู่นี้กำลังข่มขู่เธออยู่สินะ คงคิดไม่ถึงว่าจะถูกคนอื่นทำให้เสียแผน

ในตอนนี้เอง ข้างนอกหน้าต่างก็มีเสียงดังขึ้นมา

หร่วนซิงหว่านเดินไปชะโงกหน้ามอง ก็พบว่าเป็นท่านจิ้นเดินค้ำไม้เท้าลงมาจากรถ

มิน่าล่ะ

ทั้งเนื้อทั้งตัวของหร่วนซิงหว่านเปรอะไปด้วยฝุ่น ตอนแรกว่าจะไปอาบน้ำล้างตัว แต่เพิ่งเดินถึงหน้าห้องน้ำ ก็หยุดฝีเท้าลง

ถึงจะไม่ฉีกหน้าหลินจื้อหย่วนตอนนี้ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ จะปล่อยผ่านไปเฉยๆไม่ได้

ข้างล่าง

ท่านจิ้นนั่งอยู่ในห้องรับแขก มองซ้ายมองขวา แล้วยกมือสะบัดข้างหน้าไปมา ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ทำไมฝุ่นเยอะขาดนี้?"

คนใช้เหลือบมองหลินจื้อหย่วน จากนั้นก็เดินเข้าไปข้างหน้า "เมื่อสักครู่เพิ่งเก็บกวาดห้องเก็บของน่ะครับ ก็เลย....."

ท่านจิ้นไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เพียงแค่เอ่ยถามว่า "นังหนูคนนั้นล่ะ มาแล้วหรือยัง?"

หลินจื้อหย่วนรินชาให้เขา "มาแล้วครับ กำลังเก็บของอยู่ข้างบน"

ท่านจิ้นได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้าเล็กน้อย หันมองหลินจืออี้ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เอ่ยพูดนิ่งๆว่า "ในเมื่อตอนนี้ยังตรวจสอบไม่ได้ ว่าตกลงใครคือลูกสาวของเสี่ยวม่านกันแน่ แกก็อย่าเพิ่งลำเอียงล่ะ ถึงแม้จืออี้จะเป็นคนที่แกเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ถ้าเกิดนังหนูคนนั้น.....เป็นลูกสาวแท้ๆของแก แกก็จะยิ่งติดค้างเธอนะ"

หลินจื้อหย่วนหัวเราะออกมา "ท่านพูดถูก ผมจะจำไว้ครับ"

หลินจืออี้ขมวดคิ้ว "ท่านจิ้น ทำไมท่านเอาแต่คิดว่าหร่วนซิงหว่านเป็นลูกสาวแท้ๆของคุณพ่อกันล่ะ เธอเหมือนตรงไหน? เหตุผลที่เธอเข้ามาอยู่ตระกูลหลิน จุดประสงค์มันก็ชัดเจนมากแล้วนะ ว่ามาเพื่อเงิน"

"มาเพื่อเงินก็ไม่เห็นแปลก มนุษย์ใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้ เพราะมีเงินช่วยค้ำจุนทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ" ท่านจิ้นเอ่ยพูดอีกว่า "ธุรกิจที่พ่อแกทำ โครงการทั้งหมดของหลินซื่อ มีอันไหนไม่ทำเพื่อเงินบ้าง? หรือจะบอกว่าเป็นแค่การกุศล?"

"แต่ทำไมถึง....."

หลินจื้อหย่วนเอ่ยตัดบทเธอ "เอาล่ะจืออี้ วันนี้แกมีนัดกับเพื่อนไม่ใช่เหรอ ออกไปได้แล้ว อย่าให้คนอื่นรอนาน"

หลินจืออี้เม้มปาก จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างบน

ท่านจิ้นเอ่ยพูดต่ออย่างแฝงไปด้วยความนัย "ฉันรู้ว่าหลังจากที่เสี่ยวม่านจากไป ที่ผ่านมาแกก็ไม่ได้ทุ่มเทให้หลินซื่อกรุ๊ป แต่ทุ่มให้กับการดูแลหลินจืออี้แทน แกมีลูกสาวแค่คนเดียว ก็ไม่แปลกที่แกจะสงสารและอยากทดแทนให้เธอ เพียงแต่ว่าตอนนี้ในเมื่อมันเกิดรูรั่วขนาดใหญ่ แกยึดมั่นในความคิดของแก ส่วนหร่วนซิงหว่านมีของที่เสี่ยวม่านทิ้งไว้ก่อนตายเป็นหลักฐาน เพราะฉะนั้นแกก็ต้องเคารพโชคชะตาด้วย บางทีชะตาชีวิตมันอาจจะถูกกำหนดเอาไว้แบบนี้ก็ได้ ความจริงของเรื่องนี้ ยังไงก็ต้องปรากฏออกมาสักวัน"

หลินจื้อหย่วนรู้ ประโยคหลังของท่านจิ้น แฝงไปด้วยความนัยบางอย่าง

แต่เขาก็ยังประดับรอยยิ้มเอาไว้ "ท่านจิ้นวางใจได้ ถ้าเกิดคุณหร่วนเป็นลูกสาวของผมกับ เสี่ยวม่านจริงๆ ผมจะพยายามชดใช้ที่เธอถูกรังแกและได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างสุดความสามารถ"