สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 328

เมื่อมาถึงใต้ตึกที่พัก เพ้ยซานซานก็ยกกระเป๋าลง หันมาโบกมือให้หร่วนซิงหว่าน "แกรีบไปเถอะ ฉันไปก่อนละ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้ายิ้มๆ "ได้"

เมื่อหร่วนซิงหว่านไปแล้ว เพ้ยซานซานถึงได้ลากกระเป๋าเดินเข้าไปข้างใน

ในตอนที่เดินเข้ามา ในใจก็เอาแต่คิดว่า ขออย่าให้เจอDaniel ขออย่าให้เจอDaniel ขออย่าให้เจอDaniel! อาจเป็นเพราะสวรรค์ได้ยินคำอธิษฐาน ตลอดทางจึงสงบเงียบเป็นไปตามที่ขอ

แต่ในตอนที่เพ้ยซานซานเดินมาถึงลิฟต์ เธอกลับรู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกช้าๆ ร่างกายของDaniel ก็ปรากฏเข้ามาในสายตาของเธอ

เพ้ยซานซาน "......."

โชคชะตามักเล่นตลกกับชีวิตคน

หลังจากสบตากันอยู่ชั่วครู่ Danielก็เป็นฝ่ายทักทายก่อน "บังเอิญจัง"

เพ้ยซานซานยิ้มพอเป็นพิธี "เนอะ"

ทักทายกันเสร็จ ทั้งสองก็ยืนอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครขยับไปไหน

ในวินาทีที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดลง Danielก็ใช้มือขวางเอาไว้ "คุณไม่เข้ามาเหรอ?"

เพ้ยซานซานอดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า "แล้วคุณไม่ออกมาเหรอ?"

Danielเอ่ยพูดว่า "ผมลืมหยิบโทรศัพท์มา ต้องกลับไปเอาน่ะ"

"อ่อ"

เพ้ยซานซานเองก็ไม่อยากคิดอะไรให้มันซับซ้อน ไม่มีความจำเป็นต้องฟาดฟันกับเขา และทำเหมือนโกรธแค้นอะไรนักหนา

เธอนั่งเครื่องบินมาทั้งบ่ายจึงค่อนข้างเหนื่อย อีกอย่างเพิ่งได้ดื่มน้ำที่สตูดิโอไปเมื่อกี้นี้เอง ตอนนี้จึงอยากเข้าห้องน้ำมากๆ

เธอลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็เดินเข้าไปในลิฟต์

เมื่อตัวเลขในลิฟต์ค่อยๆเลื่อนขึ้นช้าๆ เสียงของDanielก็ดังขึ้นมาว่า "เหมือนคุณหร่วนจะย้ายออกไปแล้ว หลังจากนี้คุณต้องอยู่คนเดียว ถ้ามีอะไรอยากให้ช่วย ก็เรียกหาผมได้ตลอดเลยนะ"

เพ้ยซานซานเอ่ยขึ้นมา "ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวฉันก็จะย้ายออกแล้วเหมือนกัน"

Danielชะงักนิ่ง "ย้ายไปไหน?"

เพ้ยซานซานยิ้มเล็กน้อยแล้วหันหน้ามา "สนใจกันขนาดนี้ อยากเป็นเพื่อนบ้านฉันอีกเหรอคะ?"

Daniel"......."

เพ้ยซานซานละสายตากลับมา หันไปมองประตูลิฟต์ เอ่ยพูดช้าๆว่า "คุณไปสนใจคุณหลินดีกว่าไหม ไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก"

Danielที่อยู่ข้างหลังไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

ผ่านไปสักพัก ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เพ้ยซานซานจึงรีบลากกระเป๋าเดินออกไป

Danielมองตามแผ่นหลังของเธอ คิ้วกระตุกอย่างไร้ร่องรอย จากนั้นก็คลำหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าออกมาดู แล้วจึงกดปุ่มปิดประตูลิฟต์ ลงไปข้างล่างอีกครั้ง

บริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง

หลังจากประชุมเสร็จเฉิงเว่ยก็กลับมาที่ห้องทำงาน จึงเห็นDanielนั่งอยู่บนโซฟา สายตาแน่นิ่ง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เขาเดินก้าวยาวๆเข้านั่งลงตรงข้ามกับDaniel "คดีพลิกเหรอ?"

Danielดึงสติกลับมา "อะไร?"

เฉิงเว่ยเอ่ยพูดว่า "ก็ที่นายนั่งหน้าขรึมอยู่นี่ไง ไม่ใช่ว่ามีข้อผิดพลาดตรงไหนเหรอ?"

Danielหลุดยิ้มออกมา "ไม่ใช่"

หยุดไปสักพัก เขาก็พูดขึ้นมาอีกว่า "วันนี้คุณหร่วนย้ายไปที่ตระกูลหลิน นายรู้เรื่องนี้ไหม?"

ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเฉิงเว่ยก็เข้มขึ้นเหมือนกัน เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า "ท่านจิ้นก็ไป"

"เขาก็ไปด้วยใช่ไหม?"

เฉิงเว่ยเอ่ยว่า "สำหรับตอนนี้ การไปเจอหลินจื้อหย่วน คือวิธีที่ปลอดภัยและเสี่ยงน้อยที่สุด"

สักพัก Danielถึงได้เอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าคุณหร่วนเป็น......ระหว่างทางคงไม่ต้องอ้อมถึงขนาดนี้"

เฉิงเว่ยเงียบ "ปัญหามันอยู่ที่ฉัน ถ้าฉันใส่ใจซิงหว่านมากกว่านี้ ก็คงไม่เกิดสถานการณ์อย่างนี้หรอก"

"นายอย่าโทษตัวเองเลย เรื่องนี้ใครมันจะไปคาดคิดถึงกัน" Danielเอ่ยพูดว่า "ส่วนเรื่องของหร่วนเฉิน นายไปสืบมาหรือยัง ฉันเองก็ไม่กล้าไปถามคุณหร่วนตรงๆ แต่ถ้าเขาก็เป็น...."

"ไม่ใช่"

"สืบได้แล้วเหรอ?"

เฉิงเว่ยตอบอืม พูดต่อว่า "ฉันสืบจากใบเกิด มันเป็นช่วงหนึ่งปีสามเดือนหลังจากเกิดเรื่อง เวลามันไม่ตรงกัน"

นิ้วมือเรียวยาวของDanielกุมโทรศัพท์เอาไว้ แอบขมวดคิ้วเบาๆ

นั่นก็แปลว่า หลังจากเหตุการณ์ระเบิดในครั้งนั้น หร่วนซิงหว่านกับแม่มีชีวิตรอดออกมา แต่พวกเขาคิดว่าอีกฝ่ายตายไปแล้ว แม่ของหร่วนซิงหว่านกลัวว่าคนพวกนั้นจะตามฆ่า จึงเปลี่ยนชื่อและนามสกุล แต่งงานกับผู้ชายอีกคนโดยพาหร่วนซิงหว่านไปด้วย แถมยังตั้งท้องลูกของสามีคนใหม่

คิดมาถึงตรงนี้ จู่ๆDanielก็รู้สึกปวดขมับ

เฉิงเว่ยเอ่ยขึ้นมาว่า "ซิงหว่านกับเสี่ยวเฉินดูแลกันมาตั้งแต่เด็กๆ ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีมาก"

"ฉันรู้"

เพราะแบบนั้นถึงได้ทำให้เรื่องนี้ยุ่งเหยิงยิ่งกว่าเดิมไง

จากสิ่งที่หร่วนซิงหว่านต้องเจอหลายปีที่ผ่านมา ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเป็นยังไง สิ่งที่หร่วนจุนทำ ต่อให้ตายให้อีกกี่ร้อยครั้งก็ชดใช้ไม่หมด แต่เขาดันเป็นพ่อแท้ๆของหร่วนเฉินนี่สิ

แม้ว่าหร่วนเฉินจะเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ แต่ถึงยังไงก็......

มันง่ายอย่างที่พูดที่ไหนล่ะ

Danielกดขมับ ลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ฉันกลับก่อนแล้วกัน มีธุระ"

เฉิงเว่ยเอ่ยขึ้น "ไปหาหลินจืออี้เหรอ?"

ฝีเท้าของDanielชะงักกึก "ทำไมถามแบบนั้น?"

"นอกจากไปหาเธอ นายเคยมีธุระที่ไหนด้วยเหรอ"

Daniel"......"

ก่อนหน้าที่เขาเข้าหาหลินจืออี้ เพราะมีเป้าหมายชัดเจน แต่หลินจืออี้ก็ฉลาดเป็นกรด มองออกว่าเขาคิดยังไงได้ภายในเวลาไม่นาน ด้านหนึ่งเธอก็ชอบใจที่เขาตามจีบ อีกด้านคือร่วมมือทำข้อตกลงกับเขา

ตอนนี้เขากับหลินจืออี้ ก็เป็นแค่การแสดงเท่านั้น

อีกอย่างแผนมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องแสดงอะไรแล้ว

Danielเลิกคิ้วขึ้น "ฉันจะมีเรื่องส่วนตัวบ้างไม่ได้เหรอ ไปคลับกันหน่อยไหม? เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง"

"ไม่ล่ะ ฉันยังมีงาน "เฉิงเว่ยเอ่ยขึ้นมาอีกว่า "ตอนนี้ยังผ่อนคลายไม่ได้ นายก็อย่าให้มากเกินไปล่ะ"

"ฉันรู้ ก็แค่ไปผ่อนคลายน่า"

......

โจวซื่อกรุ๊ป

หร่วนซิงหว่านขับรถมาจอดข้างถนน คิดขึ้นมาได้ว่าปกติเวลาทำงานตาหมาบ้ามักจะไม่มีเวลาทานข้าว เธอจึงซื้อข้าวข้างล่างขึ้นไปให้ด้วย

ในตอนที่เธอเดินเข้าไป พนักงานของโจวซื่อกรุ๊ปก็ทยอยเลิกงานพอดี

มีคนบางกลุ่มถกเถียงขึ้นมาว่า "ช่วงนี้กี่รอบแล้วนะ? คุณพระ ประธานโจวนี่เสน่ห์แรงจริงๆ"

"นั่นน่ะสิ คุณหนูพวกนี้ ไม่ใช่แค่หน้าตาสวยนะ ฐานะทางบ้านยังร่ำรวย มีเงินมีอำนาจ ฉันไม่เชื่อว่าประธานโจวจะไม่ถูกใจใครเลยสักคน"

"ดูพูดเข้า คุณหนูแล้วยังไง คิดว่าเข้าตาประธานโจวของเราเหรอ อีกอย่างพวกนี้น่ะนะ ครอบครัวฐานะดีแล้วยังไง สู้คุณหนูหลินซื่อคนก่อนหน้านี้ได้หรือเปล่าเถอะ ขนาดคนนี้ประธานโจวยังถอนหมั้นเลยไม่ใช่หรือไง?"

"นี่ๆ พูดถึงเรื่องนี้ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าทำไมตอนนั้นประธานโจวถึงถอนหมั้น พวกเธอว่าเป็นเพราะภรรยาคนเก่าของเขาหรือเปล่า ก่อนหน้านี้ในอินเทอร์เน็ตก็ลือกันอย่างนี้ แถมยังออกโรงมาแก้ข่าวเองด้วย ไหนจะด่ากับพวกนักเลงคีย์บอร์ดไฟแลบ เป็นใครไปไม่ได้แล้วล่ะ"

"พอเธอพูดมาอย่างนี้ ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าเคยเข้าร่วมงานแถลงข่าวผลงานตัวใหม่ของเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ป Ruanอะไรนั่นสวยมากจริงๆ แต่ฉันได้ยินมาว่า ภูมิหลังของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ที่ได้แต่งงานกับประธานโจวตอนนั้น ก็ใช้สารพัดวิธีเลยล่ะ"

"ฉันก็เคยเห็น สวยก็สวยอยู่หรอก แต่ว่าพวกผู้ดีแต่งงานกันเพราะครอบครัวจับคู่ให้ทั้งนั้น พวกเธอก็เห็นว่าช่วงนี้ท่านประธานหาคู่ดูตัวให้ประธานโจวไม่รู้ตั้งกี่คน ฉันว่าภรรยาคนเก่าของประธานโจวคงไม่มีหวังแล้วล่ะ"