สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 363

เมื่อกลับมาถึงห้อง หร่วนซิงหว่านก็ล็อกประตู และนั่งลงที่โต๊ะ อ่านหนังสือการโอนหุ้นอย่างละเอียด

แต่เธอพลิกดูอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่พบปัญหาใดๆ

หร่วนซิงหว่านดูจนปวดตา จึงวางเอกสารลง แล้วเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำ

เมื่อเธอออกมา เธอเปิดเส้นร่างที่นำกลับมาและทำงานต่อ

รอจนวาดฉบับร่างเสร็จ ก็เป็นเวลาเช้าตรู่แล้ว

หร่วนซิงหว่านบิดขี้เกียจ เปิดโทรศัพท์จึงพบว่า เมื่อชั่วโมงก่อนโจวฉือเซิน ได้โทรหาเธอสองครั้ง

เธอตอบกลับมาว่า: [อะไร?]

โจวฉือเซิน: [ทำไมคุณไม่รับโทรศัพท์ล่ะ?]

หร่วนซิงหว่าน: [เมื่อครู่กำลังวาดรูปอยู่]

เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพิมพ์

หร่วนซิงหว่าน: [คุณยังอยู่ที่บริษัทอยู่ไหม]

โจวฉือเซิน: [อืม ยังประชุมอยู่]

หร่วนซิงหว่าน: [แล้วยังโทรหาฉัน?]

โจวฉือเซิน: [เมื่อครู่พักสิบนาทีน่ะ]

หร่วนซิงหว่าน: [......]

หร่วนซิงหว่าน: [งั้นตั้งใจประชุมเถอะ ฉันจะนอนแล้ว]

อิตาบ้านี่สามารถอุทิศตนเพื่อการประชุมได้จริงๆ

หร่วนซิงหว่านนอนอยู่บนเตียง เลื่อนโทรศัพท์ แต่ไม่รู้ทำไม กลับเลื่อนไปที่ตอนที่อยู่บนถนนอานเฉียว ที่ถ่ายรูปให้เจ้าคนนั้น

หร่วนซิงหว่านมองไปที่ภาพเหล่านั้น รอยยิ้มที่มุมปากค่อยๆ ขยายกว้างขึ้น

น่ารักจัง

หลังจากดูรูปเสร็จ เธอก็นอนคว่ำหน้าอยู่บนหมอนและคิดอยู่พักหนึ่ง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ และยังมีภาพตอนที่เจอกับเจ้าคนนี้

เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ในความฝัน เธอได้ยินคนเรียกเธอว่าแม่ แต่เงานั้นกลับพร่ามัว และทำให้มองเห็นไม่ชัดเจน

หร่วนซิงหว่านเหงื่อแตกพลั่ก แต่ยิ่งเธอตามหามากเท่าไหร่ เสียงนั้นก็ยิ่งห่างไกลจากเธอมากขึ้นเท่านั้น

ทันใดนั้น เธอก็ตกใจตื่นขึ้นมา

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่บนเตียง มองออกไปนอกหน้าต่างที่อากาศมืดครึ้ม และค่อยๆ ได้ยินเสียงฝน

เธอมองไปที่เวลา เป็นเวลาเจ็ดโมงครึ่ง

หร่วนซิงหว่านตกใจกับความฝันนี้ เมื่อไปที่ห้องน้ำ ก็พบว่าประจำเดือนมาแล้ว และอดที่จะรู้สึกตื่นตกใจไม่ได้เล็กน้อย

เป็นไปได้ไหมว่าอิตาบ้านั้นจะเดาถูก กลุ่มอาการก่อนมีประจำเดือน?

หร่วนซิงหว่านอาบน้ำร้อน เปลี่ยนเสื้อผ้าออกจากบ้าน

หลังจากไปที่สตูดิโอและวางงานออกแบบลง เธอก็ไปที่บริษัทกฎหมายที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหนาน

แผนกต้อนรับส่วนหน้าสอบถามเธอที่มา แล้วได้พาเธอไปที่สำนักงาน "โปรดรอที่นี่สักครู่ค่ะ ทนายความกำลังจะมา"

"ได้ค่ะ"

หร่วนซิงหว่านเพิ่งจะนั่งลง พนักงานต้อนรับก็รินน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว

เธอกล่าวว่า "ขอบคุณค่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ทนายของเราเหลือเวลาอีกห้านาทีก็เสร็จแล้ว"

แผนกต้อนรับส่วนหน้าพูดจบ ก็ออกไป

หร่วนซิงหว่านมองไปที่ห้องทำงานขนาดใหญ่ และมองไปที่เอกสารตรงหน้าเขา ก็ขมวดคิ้วขึ้นโดยไม่รู้ตัว

หลินจื้อหยวนวางกับดักอะไรให้เธอกันแน่?

เธอดูไม่ออกจริงๆ

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก เสียงผู้ชายดังขึ้น "ขอโทษด้วยครับ ระหว่างทางเจอสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดนิดหน่อย ทำให้คุณต้องรอนาน......"

หร่วนซิงหว่านหันหน้า มองไปที่ชายหนุ่มที่ด้านหนึ่งจัดผม ด้านหนึ่งผูกเนกไทด้วยมือข้างเดียว และเงียบไปหลายวินาที

เขาเพิ่งตื่นจากอาการเมาค้างใช่ไหม?

เสิ่นจื่อซีก็คิดไม่ถึงว่าคนที่มาปรึกษาเรื่องกฎหมายตั้งแต่เช้าขนาดนี้ จะเป็นเธอ จากนั้นได้ยิ้มและพูดว่า "ทำไม มาปรึกษาเรื่องฟ้องหย่าเหรอ? ถ้าเรื่องการหย่า ผมจะทำให้คุณแบบฟรีๆ"

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น "ขอบคุณ ไม่ต้อง"

เมื่อเห็นเธอกำลังจะจากไป เสิ่นจื่อซีก็รีบหยุดเธอไว้ "ผมไม่ใช่มาแล้วเหรอ? จะไปไหนล่ะ"

"ฉันมีธุระ......กะทันหัน ค่อยว่ากันเถอะ"

เสิ่นจื่อซีไหนเลยจะเชื่อ สายตาของเธอบอกว่า "ฉันรู้สึกว่าจะพึ่งพานายไม่ได้ เลยคิดจะเปลี่ยนทนาย" เขาพูดว่า "ผมเป็นทนายระดับเหรียญทองในบริษัทของเรา ในเมืองหนานคุณจะหาคนที่สองที่สามารถพึ่งพาได้มากกว่าผมไม่ได้แล้ว"

หร่วนซิงหว่านกล่าวว่า "คุณบอกว่าบ้านคุณเปิดบริษัทสถานบันเทิงไม่ใช่เหรอ"

"ใช่ไง แต่นั่นไม่ได้ขัดขวางการเป็นทนายของผม" พูดจบ เขาก็ถอนหายใจ "บางทีผมอาจจะเป็นแบบในตำนานนั้น ถ้าไม่ตั้งใจทำคดี ก็ต้องกลับบ้านไปเป็นทายาทเศรษฐีสืบทอดทรัพย์สินหลายร้อยล้าน"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เสิ่นจื่อซีเดินไปที่โต๊ะทำงานพลางพูดว่า "ก่อนหน้านี้มีคดีข้ามชาติครั้งใหญ่ ผมใช้เวลาหนึ่งปีในซิดนีย์ ถึงเพิ่งได้กลับมา เอ๊ะ คุณนั่งสิ คนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจ"

หร่วนซิงหว่านยิ้มไม่ยิ้ม ช่างเถอะ พยายามครั้งสุดท้ายเถอะ สำนักทนายความใหญ่ขนาดนี้ ถ้าปล่อยไอ้คนใฝ่ต่ำเข้ามา นั่นไม่เท่ากับทำลายตัวเองหรอกเหรอ

เธอนั่งลงต่อหน้าเสิ่นจื่อซี และผลักเอกสารในมือของเธอออกไป "ฉันอยากให้คุณช่วยฉันดูหนังสือการโอนหุ้นนี้"

เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นจื่อซีก็ดูเสียดายเล็กน้อย "ไม่ใช่คดีหย่าเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านตากระตุก ไม่ได้จะตอบคำถาม

เสิ่นจื่อซีเป็นมืออาชีพจริงๆ เขาอ่านมันอย่างรวดเร็ว และพูดว่า "ไม่มีปัญหาอะไร มันเป็นเพียงหนังสือการโอนหุ้นธรรมดาเท่านั้น เซ็นแล้วจะมีผลทันที"

"ไม่มีเงื่อนไขเพิ่มเติมที่ซ่อนอยู่?"

"แต่จากจุดนี้ผมมองไม่ออก แต่เรื่องนี้ต้องวิเคราะห์จากหลายๆ มุม หลักๆ ก็ขึ้นอยู่กับคนที่จะโอนหุ้นให้คุณคนนั้น จุดประสงค์เบื้องหลังเขาคืออะไร" เสิ่นจื่อซีพูดไปได้ครึ่งทาง ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพลิกดูอีกครั้ง และถามด้วยความประหลาดใจว่า "หลินซื่อ? ทำไมหลินจื้อหย่วนถึงจะโอนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ให้คุณ?"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างไม่ใส่ใจ "บางทีอาจเป็นเพราะฉันสวยมั้ง"

"จริงด้วย...... แต่นี่ก็?"

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้นอีกครั้ง และนำเอกสารกลับมา "ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ"

ขณะที่พูด ก็เตรียมตัวออกไปจ่ายค่าที่ปรึกษา

เสิ่นจื่อซีพูด "เอ่อ แม้ว่าตอนนี้ผมจะไม่สามารถวิเคราะห์ได้หลายๆ มุม แต่คุณไม่ควรเซ็นหนังสือการโอนหุ้นนี้ดีที่สุด ต้องมีกับดักแน่ๆ""

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า และกล่าวขอบคุณพร้อมออกไป

เมื่อประตูห้องทำงานปิดลง เสิ่นจื่อซีก็คิดไปต่างๆ นานา ไม่รู้ว่าทำไมภรรยาของโจวฉือเซินถึงได้มีความสัมพันธ์อะไรกับหลินจื้อหยวน เขากดขมับ ถ้ารู้แต่แรกเมื่อคืนนี้ก็จะไม่ดื่มเหล้าเยอะขนาดนี้หรอก สมองทื่อคิดไม่ได้แล้ว

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขโจวฉือเซิน แล้วพูดขึ้นมาว่า "ภรรยาของนายมาหาฉันแล้ว"

โจวฉือเซินกล่าวว่า "เกี่ยวกับหนังสือการโอนหุ้น?"

เสิ่นจื่อซียิ่งประหลาดใจมากขึ้น "นายรู้ได้ยังไง?"

"รู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"

เขาจับตาดูหลินจื้อหย่วนอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาก็จะรู้ทันที

โจวฉือเซินกล่าวว่า "มีปัญหาอะไรไหม"

"คือไม่มีปัญหาถึงจะแปลก นั่นก็คือหนังสือการโอนหุ้นที่ง่ายจนไม่อาจจะง่ายได้...... ฉันขอแทรกคำพูดนอกเรื่องหน่อยนะ ภรรยานายกับหลินจื้อหย่วนมีความสัมพันธ์อะไรกัน? นี่ต้องใช่ลูกสาวแท้ๆ ถึงจะได้รับการปฏิบัติแบบนี้ใช่ไหม?"

"วางสายแล้ว"

เมื่อได้ยินเสียงเร่งรีบจากโทรศัพท์ เสิ่นจื่อซีก็รู้สึกว่านี่เป็นการสบประมาทเขา

เขาไม่เชื่อในความชั่วร้ายนี้ จึงเปิดคอมพิวเตอร์พิมพ์คำไปไม่กี่คำเพื่อค้นหา

พริบตาเดียว ก็เหมือนเปิดประตูสู่โลกใหม่