สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 364

เมื่อกลับมาถึงห้องทำงาน หร่วนซิงหว่านยังไม่ทันได้นั่งลง หญิงสาวในร้านก็วิ่งมาอยู่ข้างๆ เธอ แล้วพูดขึ้นอย่างมีเลศนัยว่า "พี่ซิงหว่าน ตอนนี้พี่ยุ่งอยู่ไหมคะ?"

"ไม่ยุ่ง มีอะไรเหรอ?"

เสียงของหญิงสาวได้เบาลง "เมื่อครู่หนุ่มหล่อข้างๆ มาบอกว่า หลังจากที่พี่กลับมา ให้ไปหาเขาสักหน่อย และยังบอกว่าอย่าให้พี่ซานซานได้รู้เด็ดขาด"

"อะไรอย่าให้ฉันได้รู้?"

หญิงสาวตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน เธอหันกลับไปก็เห็นใบหน้าของเพ้ยซานซานที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม เธอหัวเราะแห้งๆ สองครั้ง "ไม่...... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

คำพูดได้พูดออกไปแล้ว เธอไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อ จึงหาเหตุผลที่จะหลบหนีไป

เพ้ยซานซานเอนหลังพิงโต๊ะทำงาน "เมื่อกี้พวกเธอคุยกันเรื่องอะไร เหมือนอย่างกับสายลับต่อกันอย่างไรอย่างนั้น"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ไม่มีอะไร น่าจะ......"

Danielมีเรื่องจะคุยกับเธอ

อาจเป็นเพราะคำพูดที่เธอเคยพูดไปครั้งที่แล้ว Danielเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการเจอเพ้ยซานซาน จึงไม่ได้มาหาเธอโดยตรง

เพ้ยซานซานไม่ได้โง่ ก่อนหน้านี้เห็นพนักงานข้างๆ เรียกหญิงสาวออกไป เธอบิดขี้เกียจ "ฉันไปนอนข้างอยู่ด้านหลัง มีอะไรค่อยเรียกฉัน"

"ได้ค่ะ"

หลังจากเพ้ยซานซานจากไป หร่วนซิงหว่านก็วางของลง และเดินออกจากห้องทำงาน

ที่ห้องข้างๆ Danielนั่งอยู่หน้าเปียโน เมื่อเห็นหร่วนซิงหว่านมาถึง ก็หยุดมือลง แล้วมองไปที่พนักงานที่อยู่ด้านข้าง คนข้างหลังก็เข้าใจทันที จึงได้เดินออกไปที่ประตู

หร่วนซิงหว่านกล่าว "มีอะไรเหรอ?"

Danielปิดเปียโน และเงียบไปสักพักแล้วเอ่ยขึ้นว่า "เมื่อวานหลินจื้อหย่วนไปหาที่ปรึกษากฎหมายของหลินซื่อ และมอบหนังสือโอนหุ้นให้กับคุณหร่วนใช่ไหมครับ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ

ด้านDanielจับตาดูหลินซื่ออยู่ตลอดเวลา ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เขาจะรู้เรื่องพวกนี้

"คุณหร่วนมีความคิดอย่างไร?"

"วันนี้ฉันไปหาทนายแล้ว และบอกว่ามันเป็นเพียงการโอนหุ้นธรรมดาเท่านั้น ไม่มีปัญหาอะไร "

Danielลุกขึ้นและกล่าวว่า "ยิ่งดูไม่มีปัญหามากเท่าไหร่ ปัญหาก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น"

หร่วนซิงหว่านไม่พูดอะไร รอฟังคำพูดของเขาต่อไป

Danielกล่าวต่อว่า "หลินจืออี้เคยมาหาผม และขอให้ฉันช่วยเธอตรวจสอบเรื่องเมื่อยี่สิบปีก่อน ผมฟังความหมายที่เธอ เหมือนต้องการจะลากคุณเข้าไปพัวพันกับความขัดแย้งของหลินซื่อ"

"ฉัน?"

"คุณหร่วน ถ้าคุณเซ็นหนังสือโอนหุ้นนี้ ไม่ว่าจะเป็นทางด้านใด คุณก็จะมีส่วนได้ส่วนเสียกับทางของหลินซื่อแล้ว ก็คือว่า ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลินซื่อ คุณก็จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ อีกอย่างอาจจะ......."

ถูกผลักออกมาเพื่อบังปืน

เมื่อได้ยินข้อสรุปนี้ หร่วนซิงหว่านก็ไม่แปลกใจ เพราะนี่เป็นกิจวัตรประจำวันของหลินจื้อหย่วน และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำเรื่องแบบนี้ขึ้น

Danielกล่าวเพิ่มเติมว่า "ดังนั้นหนังสือการโอนหุ้นนี้ คุณหร่วนจะเซ็นชื่อไม่ได้"

หลังจากนั้นไม่นาน หร่วนซิงหว่านก็พูดขึ้นว่า "แต่ถ้าเซ็นสัญญาแล้ว นั่นหมายความว่า ฉันมีอำนาจในการพูดที่หลินซื่อแล้ว? สามารถถามเกี่ยวกับโครงการทั้งหมดของหลินซื่อ? แม้กระทั่งรวมถึง การดึงข้อมูลบางอย่างซึ่งมีเพียงหลินซื่อเท่านั้นที่รู้"

"ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ก็อันตรายเกินไป"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หร่วนซิงหว่านก็หัวเราะออกมา "ไม่ว่าอันตรายแค่ไหน ก็ต้องมีคนไปทำอยู่ดี"

Danielตะลึงงัน "คุณหร่วนหมายถึง......"

"ฉันจะคิดให้รอบคอบอีกครั้ง ถ้าเซ็นหนังสือการโอนหุ้นฉบับนี้แล้ว สำหรับฉันมันจะมีประโยชน์มากกว่าเสีย แล้วมันเกี่ยวอะไรกันล่ะ"

เธออาศัยอยู่ในตระกูลหลินมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่พบหลักฐานที่เป็นประโยชน์เลย ครั้งนี้เป็นโอกาสสำหรับเธอแล้ว

การตัดเส้นทางก่อนแล้วจะสามารถตัดสินใจและประสบความสำเร็จได้

ริมฝีปากบางของDanielขยับ ราวกับว่าเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้น เธอหลุบตาลงมองไปที่หมายเลขโทรศัพท์ และพูดว่า "ขอบคุณ คุณDanielสำหรับความเจตนาดี ฉันจะตั้งใจพิจารณา และจะไม่หุนหันพลันแล่นแน่นอน"

หลังจากนั้น หร่วนซิงหว่านก็พยักหน้าชื่นชมเขาเล็กน้อย แล้วหันหลังเดินจากไป

Danielก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และกำลังจะไล่ตามไป จากนั้นพนักงานที่รออยู่ข้างนอกก็เข้ามา และกระซิบว่า "ข้างนอกมีคนเฝ้าดูอยู่"

Danielชะงักไปเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร เขาเดินเข้าไปในร้าน และแสงสะท้อนส่องผ่านกระจกของร้าน ได้เห็นรถJettaสีดำ หลังจากที่เห็นหร่วนซิงหว่านออกไป ก็ขับรถออกไปอย่างช้าๆ

คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน และไม่คิดว่าหลินจื้อหย่วนจะพบเขาแล้ว

เมื่อกลับมาถึงห้องทำงาน หร่วนซิงหว่านก็กดโทรไปที่สายที่ไม่ได้รับก่อนหน้านี้

ไม่นาน เสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นก็ดังขึ้น "ยุ่งอยู่เหรอ?"

"ก็พอได้ เมื่อกี้มีธุระนิดหน่อย"

โจวฉือเซินกล่าวต่อว่า "ได้ยินว่าคุณไปหาเสิ่นจื่อซีแล้ว"

"อืม เขาบอกว่าจะช่วยฉันฟ้องหย่า"

โจวฉือเซิน "....."

เสิ่นจื่อซีที่อยู่ในห้องทำงานไกลๆ รู้สึกเย็นวาบที่หลัง และจามออกมา

ผ่านไปครู่หนึ่ง โจวฉือเซินจึงพูดต่อว่า "เลิกงานกี่โมง"

หร่วนซิงหว่านมองไปที่ฉบับภาพร่างบนโต๊ะ "ยังไม่รู้เลย ขึ้นอยู่กับสถานการณ์"

"ช่วงเย็นฉันมีประชุม เมื่อเสร็จแล้วก็กลับมา ถ้าไม่ได้รีบรอฉันแป๊บหนึ่ง หืม?"

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงอู้อี้ "เข้าใจแล้ว"

หลังจากวางสายโทรศัพท์ เธอได้เปิดคอมพิวเตอร์ และปรับความคิดของเธอสักพัก จากนั้นจึงวาดภาพต่อ

แม้ว่าจะให้เวลาสิบวัน แต่ตอนนี้เป็นวันที่สามแล้ว แม้แต่ฉบับภาพร่างที่เธอยังไม่ได้แก้ไขรายละเอียดอีกมากมาย

......

ในเวลาเดียวกัน ตระกูลหลิน

หลินจื้อหย่วนได้ยินรายงานจากลูกน้องของเขา แล้วยิ้มเยาะเย้ย "รู้แต่แรกว่าเขาจะต้องมีจุดประสงค์อื่น"

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่Danielและหร่วนซิงหว่านพูดอะไรกัน แต่เมื่อคืนเขาเพิ่งมอบหนังสือการโอนหุ้นให้กับหร่วนซิงหว่าน วันนี้ก็จะมีคนนั่งไม่ติดแล้ว

มันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น

และDanielคนคนนั้น เขาไม่สามารถตรวจสอบภูมิหลังของเขาได้

ตามหลักแล้ว เขาเป็นนักดนตรี การมาเมืองหนานก็เป็นแค่แสดงทัวร์เท่านั้น ตอนนี้คอนเสิร์ตจบลงนานแล้ว แต่เขากลับไม่ไปไหน กลับกันสองสามวันนี้เขาปรากฏตัวในที่ที่เขาไม่ควรปรากฏตัว

จู่ๆ หลินจื้อหย่วนก็พูดขึ้นว่า "แกว่า ก่อนหน้านั้นเขาเคยอาศัยอยู่บ้านข้างๆ หร่วนซิงหว่าน?"

"ใช่ครับ ย้ายมาอยู่ก่อนแสดงทัวร์"

หลินจื้อหย่วนขมวดคิ้วครุ่นคิด "ในเมื่อเป็นแค่แสดงทัวร์ แล้วทำไมยังต้องเช่าบ้าน? นอกเสียจากว่า แสดงทัวร์เป็นเพียงข้ออ้างที่จะปิดหูปิดตาเขาเท่านั้น"

"นายท่าน เขากับบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างก็สนิทกันมาก ต้องไปสืบหาเฉิงเว่ยอีกครั้งไหมครับ?"

หลินจื้อหย่วนพูดเบาๆ ว่า "ไม่ต้องหรอก"

ต่อให้ไม่สืบเขาก็รู้ พ่อของเฉิงเว่ย ก็เป็นนักเรียนของท่านจิ้นเหมือนกัน

Daniel เฉิงเว่ย ท่านจิ้น หร่วนซิงหว่าน

มีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถเชื่อมโยงสี่คนเข้าด้วยกันได้

หลินจื้อหย่วนหรี่ตาลง ดวงตาของเขาฉายแววอำมหิต ในเมื่อคนจำนวนมากมีการเคลื่อนไหวแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทำเพื่อเรื่องเมื่อยี่สิบปีก่อน

แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่ไม่ชัดเจนคือ พวกเขารู้อยู่ในระดับใด

หรืออาจกล่าวได้ว่า นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีคนอื่นที่ทำเช่นนี้อีกหรือไม่

แต่ก็พอดี เขาสามารถจัดการทุกอย่างได้ภายในครั้งเดียว