สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 668

หร่วนซิงหว่านไม่ได้อ่านข้างล่าง เธอออกมาจากหน้าเพจ มองภาพเด็กชายตัวจ้อยที่ยิ้มจนตาหยีบนหน้าจอล็อคมือถือ อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเป็นกอง

หลังจากกลับมาครั้งนี้ เธออยากไปเมืองเจียงโจว

แม้จะมองไม่เห็นเจ้าตัวเล็ก แต่แค่ได้มองจากที่ไกลๆก็คงดี

ไม่นานนัก หร่วนซิงหว่านก็ง่วงเล็กน้อย เธอมองเวลา มันค่อนข้างดึกแล้ว เลยไม่รอโจวฉือเซินพลางผล็อยหลับไป

ในช่วงกลางดึก ในขณะที่เธอกำลังสะลึมสะลือ จึงรู้สึกว่าถูกคนกอดอยู่ในอ้อมแขน

อาจเป็นเพราะเธอนอนมากเกินไปในช่วง2วันมานี้ ในช่วงฟ้าสางของวันรุ่งขึ้น หร่วนซิงหว่านก็ตื่นมาแล้ว

เธอลุกขึ้นนั่ง เห็นดวงอาทิตย์ในระยะไกลโผล่พ้นขึ้นมาช้าๆ แสงแดดรำไรตกลงมาบนใบหน้าของโจวฉือเซินผ่านช่องว่างผ่านม่าน คิ้วที่สวยงามของชายหนุ่มก็ขมวดมุ่นเล็กน้อย

หร่วนวิงหว่านยื่นมือออกไปบังแดดให้เขา

เธอมองไปที่ชายที่หลับใหลอยู่ข้างกาย ก้มหน้าลงไปจูบบนปากบางของเขาเบาๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง หร่วนซิงหว่านก็ยกผ้าห่มออกและลงจากเตียง เธอปิดไม่ให้ผ้าม่านมีช่องว่าง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ

ในขณะที่เธอกำลังแผรงฟัน ประตูด้านหลังก็ถูกเปิดออก

หร่วนซิงหว่านมองไปยังชายหนุ่มที่ดูมีความเหนื่อยล้า เธอบ้วนปากก่อนถาม "คุณตื่นขึ้นมาทำไมคะ ยังเช้าอยู่เลย นอนต่ออีกหน่อยเถอะค่ะ"

แม้ว่าเมื่อคืนเธอจะผล็อยหลับไป ไม่ได้ดูเวลา แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าโจวฉือเซินกลับมาค่อนข้างดึก

น้ำเสียงของเขาแหบเล็กน้อย "ผมฝันว่ามีคนมาขโมยจูบ นอนไม่หลับ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอดึงสายตากลับมาอย่างไว ก่อนจะแปรงฟันอย่างตั้งใจ

โจวฉือเซินกอดเธอจากด้านหลัง พูดเสียงต่ำ "ทำไมคุณไม่ถาม ว่าในฝันใครขโมยจูบผม"

หร่วนซิงหว่านกัดแปรงสีฟันในปาก พูดอู้อี้ว่า "ฝันของคุณใครจะไปรู้ล่ะคะ"

"ผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งในความฝัน"

"อ๋อ"

"คุณไม่หึง?"

หร่วนซิงหว่านพูดจริงจัง "ฉันจะไปหึงอะไรคะ ฝันต่างก็เป็นอะไรที่ตรงกันข้ามกับความจริง คุณฝันว่ามีคนขโมยจูบคุณ แสดงว่าในความเป็นจริง ไม่มีใครคิดจะทำอย่างนั้นเลย"

โจวฉือเซินลูบไล้ที่คอของเธอ เสียงเจือแววขี้เล่น "เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านรู้สึกอายกับสิ่งที่เขาพูด ใช้มือผลักเขาออก "โอเค ฉันจะแปรงฟัน คุณหลีกไปหน่อย"

โจวฉือเซินปล่อยเธอ ในช่วงที่เธอไม่ทันระวังตัว เขารีบโน้มกายไปจูบเธออย่างเร็ว ก่อนพูด "หวังว่าผมจะถูกฝันอย่างนี้ปลุกทุกวันเลยนะ"

"......"

ก่อนที่หร่วนซิงหว่านจะตีเขา โจวฉือเซินก็ชิงก้าวออกไปจากห้องน้ำก่อนแล้ว

หลังอาหารเช้า เมื่อพวกเขามาถึงชั้นล่างของโรงแรม ชายหนุ่มที่มารับพวกเขาที่ไอร์แลนด์ก็ได้มารออยู่ข้างล่างแล้ว

เขาพยักหน้าเล็กน้อยให้พวกเขา "ประธานโจว คุณนายโจว"

หลังจากขึ้นรถ โจวฉือเซินก็พูดกับหร่วนซิงหว่านว่า "ต้องขับรถสามถึงสี่ชั่วโมงเลย ถ้าง่วงก็นอนนะ"

หร่วนซิงหว่านไม่ง่วง มีชีวิตชีวาเสียด้วยซ้ำ

ระหว่างทาง เธอเปิดหน้าต่างไว้

ทิวทัศน์ระหว่างทางสวยงาม แถมอากาศก็ยังสดชื่น

ตามสองข้างทางของถนน จะเห็นฝูงวัวและฝูงแกะอยู่ทั่วทุกหนแห่ง และยังมีสัตว์ป่าอีกมากมาย

ความรู้สึกนี้ช่างน่าสดชื่นและตื่นเต้น

ทันใดเธอก็มีความรู้สึกหนึ่งว่า สถานที่ที่โจวฉือเซินจะพาเธอไป จะเป็นเมืองแห่งสรวงสวรรค์

ตอนที่รถขับเข้าไปยังหมู่บ้านเล็กๆ ของเทคาโป ก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว อาจเป็นเพราะแดดร้อนเกินไป ตอนนี้ในหมู่บ้านก็เลยมีคนไม่เยอะนัก

ที่นี่เงียบยิ่งกว่าไครสต์เชิร์ชเสียอีก

สถาปัตยกรรมโดยรอบดูอบอุ่นและโรแมนติกราวกับอาณาจักรในเทพนิยาย

ไม่นานนัก รถก็จอดลงหน้ากระท่อม

หร่วนซิงหว่านเปิดประตูรถอย่างอดใจรอไม่ไหว ออกไปดูเมืองเล็กๆนี้

โจวฉือเซินเดินไปข้างเธอ "ชอบที่นี่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ชอบค่ะ"

ถ้าเธอรู้จักสถานที่นี้ก่อน เธอก็คงเลือกที่นี่เป็นตัวเลือกแรก