สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 679

กลับถึงโรงแรม โจวฉือเซินติดต่อกลับทางเมืองเจียงโจว

ลอนดอนในตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองบ่ายสาม แต่เมืองเจียงโจวนั้นค่ำมืดดึกดื่นแล้ว

หร่วนซิงหว่านเห็นลูกของเธอนอนอยู่บนเตียงทารก ผ่านทางวีดีโอคอล นอนหลับสนิท ไม่ได้ถูกรบกวนจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอกแต่อย่างใด

ทั้งยังมีน้าสวี่และเจียงหยวน ต่างก็อยู่เคียงข้าง

ที่นี่คือบ้านใหญ่ของทางคุณแม่สวี่เยว่ ตั้งแต่แม่ของเธอแต่งงานกับท่านใหญ่เจียงแล้ว จนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านไป 50 60 ปี บ้านเกือบจะเป็นบ้านร้างไปแล้ว

หลังจากที่ท่านใหญ่เจียงได้เสียชีวิต ตระกูลเจียงก็ยิ่งไม่มีผู้ใดรู้จักที่แห่งนี้อีก

โจวฉือเซินก่อนที่จะมาอยู่เมืองเจียงโจว เธอได้สืบค้นความเป็นมาของเจียงเยว่ จึงค้นพบบ้านหลังนี้ ด้วยเหตุนี้ คนที่เขาเคยส่งไป ต่างก็เคยอยู่ที่แห่งนี้

ภายหลังตระกูลเจียงเกิดเรื่องครั้งนี้ขึ้น ข้อครหาจึงมุ่งตรงมาที่เจียงซ่างหาน

ในตอนแรกที่เจียงหยวนรับรู้ได้ถึงจุดวิกฤติ เมื่อตอนที่เตรียมพาทุกคนในห้องปฏิบัติการอพยพออกมา ก็ได้พบกับคนของโจวฉือเซิน พวกเขาก็ถูกรับมาอยู่ที่นี่เลย

เจียงเยว่ถูกพาตัวไปจากตระกูลเจียง เกือบจะเป็นช่วงเวลาเดียวกับพวกเขา

เมื่อข่าวการเสียชีวิตของเหล่าผู้อาวุโสในตระกูลแพร่ออกไป ช่วงเวลาที่คนพวกนั้นฉวยโอกาสเล่นงาน ห้องปฏิบัติการและเจียงเยว่นั้นต่างก็ว่างเปล่า

พอเห็นพวกเขาไม่เป็นอะไร หร่วนซิงหว่านก็วางใจ ถ้านั้นดึกดื่นมากแล้ว เธอพูดไม่กี่ประโยคจึงวางสายลง

"คราวนี้ก็วางใจได้แล้วใช่ไหม ?" โจวฉือเซินพูด

หร่วนซิงหว่านมองไปทางเขา "คุณคาดการณ์ล่วงหน้าไว้แล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องใช่ไหมคะ ถ้าหากว่าช้าอีกก้าวเดียว มันอาจจะ......"

โจวฉือเซินพูดอย่างแผ่วเบา "เมืองเจียงโจวทางนั้นเองก็ไม่สงบ ไม่ว่าเจียงซ่างหานจะอยู่หรือไม่ ภัยอันตรายก็สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นแล้วหนึ่งครั้ง ผมจะไม่มีทางให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองเด็ดขาด"

หร่วนซิงหว่านก้มหน้า ยิ้มออกมาเล็กน้อย

โจวฉือเซินมองการณ์ไกลและรอบคอบมากกว่าที่เธอคิดจริงๆ

ผ่านไปสักพัก เธอพูดขึ้นว่า "แล้วเจียงซ่างหานล่ะคะ ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง?เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ตระกูลเจียงไม่ใช่ว่าจะ......"

"ไม่ต้องกังวล เขาสบายดี"

หร่วนซิงหว่านหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ก็พูดว่า "พวกเรากลับหนานเฉิงพรุ่งนี้เย็นใช่ไหมคะ?"

โจวฉือเซินตอบ อืม

"แล้ว Daniel จะทำยังไงดีคะ?ถ้าเขาถูกหลินจื้ออานพาตัวไปจริง ถ้างั้นเขาตอนนี้......"

สถานการณ์ร้ายมากกว่าดี

โจวฉือเซินกุมมือเธอเอาไว้ "วางใจเถอะ หากหลินจื้ออานเลือกที่จะเอาตัวเขาไป นั่นหมายความว่าเก็บ Daniel ไว้ยังมีประโยชน์กับเขา ถ้าเขายังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ อย่างไร Daniel ก็เป็นเบี้ยของเขา เขาไม่มีทางที่จะเอาชีวิตเขาหรอก"

หร่วนซิงหว่านเม้มริมฝีปากเบาๆ "แต่ถึงอย่างนั้น สถานการณ์ของ Daniel ก็ยังอันตรายมากอยู่ดี ฉันไม่รู้......ว่าควรจะพูดกับซานซานอย่างไร"

"เรื่องพวกนี้ต่างก็เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย ไม่มีใครอยากที่จะให้เป็นแบบนี้ ดังนั้นก็อย่าโทษตัวเองด้วยเหตุนี้เลย ถ้าเกิดเธอถาม คุณก็ตอบไปตามความจริง แต่ถ้าเธอไม่ได้ถาม คุณก็เลือกได้ว่าจะพูดหรือไม่พูด"

หร่วนซิงหว่านก้มศีรษะ ไม่พูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

โจวฉือเซินลูบหัวของเธอ "เลิกคิดเรื่องพวกนี้ดีกว่า มาลอนดอนเกินครึ่งเดือนแล้ว คุณอยู่ในโรงพยาบาลทุกวัน สองวันนี้ให้ผมพาคุณออกไปผ่อนคลายไหม ?"

......

วันที่สอง เพ้ยซานซานและเจียงชูหนิงยังคงไปทำงานที่สตูดิโอตามปกติ

หลังจากที่หร่วนเฉินไปส่งพวกเธอ เขาเตรียมตัวจะออกไป

เพ้ยซานซานก็เรียกเขาเอาไว้ "เสี่ยวเฉิน คุณจะไปไหน ?"

หร่วนเฉินพูด "อัดรายการ วันนี้เป็นตอนสุดท้าย แล้วก็ต้องถ่ายภาพโฆษณากับสินค้าด้วย"

เพ้ยซานซานพยักหน้า " โอเค คุณตอนไหนก็ติดต่อมาหากันได้ตลอดนะ คุณตัวคนเดียวก็ต้องระวัง"

"ได้ เฉินเป่ยก็อยู่ด้านนอก มีอะไรก็เรียกเขาได้"

หลังจากที่หร่วนเฉินออกไป เจียงชูหนิงก็เปลี่ยนชุดทำงาน เริ่มทำงานยังอย่างตั้งอกตั้งใจ

เมื่อเพ้ยซานซานมาถึงสตูดิโอของหร่วนซิงหว่าน เธอฟุบตัวอยู่บนโต๊ะ เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง

เธอติดต่อ Daniel ไม่ได้มาเดือนกว่าแล้ว

เดิมทีเพ้ยซานซานก็ไม่ได้คิดอะไร Daniel อาจจะกำลังยุ่ง แล้วเธอเองก็ไม่ควรไปกวนเขาบ่อยๆ

แต่ว่าเมื่อผ่านคืนวานที่น่าหวาดกลัวและตื่นตระหนกนั้นแล้ว ความกระสับกระส่ายภายในหัวใจของเธอ ฉับพลันก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างไม่สิ้นสุด ถึงจุดที่ตัวเธอเองควบคุมมันไม่ได้เลย

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดเพ้ยซานซานก็หยิบมือถือออกมา ต่อสายหาเบอร์ของเฉิงเว่ย

หลังจากที่ทางนั้นรับสาย เธอถามหยั่งเชิงเสียงเบาว่า "เฉิงเว่ย ตอนนี้ยุ่งอยู่หรือเปล่า ?"

เฉิงเว่ยชะงักก่อนพูดว่า "ก็พอได้ เธอมีธุระอะไรหรือเปล่า ?"

"ไม่ไม่ไม่ ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ฉันอยากถามเฉยๆ น่ะ ช่วงนี้ Daniel ได้ติดต่อหานายบ้างไหม ฉัน......ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเขานิดหน่อย แต่ก็ติดต่อเขาไม่ได้เลย"

ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ ไม่มีเสียงตอบรับอยู่พักหนึ่ง

เพ้ยซานซานกำโทรศัพท์แน่นอย่างอดไม่ได้ แม้แต่ลมหายใจก็แผ่วเบาลง "เกิด......เกิดเรื่องอะไรกับเขาหรือเปล่า ?"

เฉิงเว่ยจึงปริปาก "เปล่า บริษัทที่ลอนดอนทางนั้นช่วงนี้มีเรื่องยุ่งนิดหน่อย เขาแทบจะขยับตัวไม่ได้เลย ฉันเองปกติก็ติดต่อเขาไม่ได้"

ได้ยินดังนั้น เพ้ยซานซานก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ขอแค่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาแค่นั้นเธอก็พอใจแล้ว

เฉิงเว่ยพูดต่อว่า "ซานซาน พักนี้ Daniel อาจจะยังกลับไปไม่ได้ หากต้องการความช่วยเหลืออะไร ก็บอกกับฉันได้ตลอด"

เพ้ยซานซานยิ้ม "ขอบใจนะ วันๆ ฉันก็วิ่งไปวิ่งมาอยู่สองที่แค่สตูดิโอและบ้าน ยังไม่มีอะไรจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือหรอก แต่ถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือเมื่อไหร่ ฉันจะไม่เกรงใจนายแน่"

หลังจากพูดคุยกับเฉิงเว่ยอีกนิดหน่อย เพ้ยซานซานก็วางสาย เธอถอนหายใจยาว

ถึงแม้จะได้ยินจากปากของเฉิงเว่ย ว่า Daniel กำลังยุ่งเรื่องงานที่บริษัท แต่ก็ไม่รู้ทำไม หัวใจดวงนั้นก็ยังเป็นกังวล

เพ้ยซานซานอดไม่ได้ที่จะเอามือวางลงบนท้องน้อยของเธอ คนตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างในนั้นอายุได้สามสี่เดือนแล้ว เธอยิ่งชัดเจนมากขึ้น รู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของเขา

เพ้ยซานซานทั้งวันรู้สึกไม่สดชื่นเลยสักนิด เธออยู่สตูดิโอเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย

โชคดีที่แผนงานใหม่ครั้งนี้ที่ถ่ายเมื่อคืนวานเรียบร้อยหมดแล้ว ขั้นสุดท้ายส่งให้พนักงานก็เป็นอันเสร็จ

ขณะที่เธอเดินไปมาอยู่ในสตูดิโอพอดีนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่หน้าประตู

ฝีเท้าของเจียงหยุนจู๋เร่งรีบ เขาเดินไปที่ด้านข้างเจียงชูหนิง "หนิงหนิง เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม ?"

เจียงชูหนิงมึนงงนิดหน่อย เธอเอ่ยขึ้นทันทีว่า "ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ......อารอง มีอะไรหรือเปล่าคะ ?"

เจียงหยุนจู๋ถอดแว่น ถูหว่างคิ้ว "ได้ยินว่าตระกูลเจียงเกิดเรื่องขึ้น มีคนอาจคิดร้ายต่อเธอ กลัวว่าเธอ......แต่ว่าเธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"

เจียงชูหนิงไม่เข้าใจ "แล้วทำไมถึงคิดร้ายต่อฉันล่ะคะ ?"

เจียงหยุนจู๋เบิกตามอง เห็นว่าสตูดิโอมีคนอยู่ค่อนข้างเยอะ จึงดึงเจียงชูหนิงไปที่ด้านข้างของบริเวณที่พักดื่มน้ำชา บอกเสียงเบาว่า "เธอลืมสัญญาการหมั้นหมายระหว่างเธอกับเจียงซ่างหานไปแล้วเหรอ ?"

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา เจียงชูหนิงนิ่งอึ้งไปหมด

ใช่สิ เธอลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร ?

เจียงหยุนจู๋พูดต่อ "ตอนนี้ตระกูลเจียงทุกคนต่างตามหาตัวเจียงซ่างหานไม่พบ ก็ถือว่าเขายอมรับว่าเป็นคนลงมือสังหารผู้อาวุโสโดยปริยาย และเธอ ในฐานะที่เป็นคู่หมั้นของเจียงซ่างหาน เลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาจะพาลมาโกรธเธอด้วย"

เจียงชูหนิงสกัดกั้นจนหน้าแดงทั้งหน้า "แต่......แต่......"

"อารองรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ เพียงแต่ผู้อาวุโสถูกฆ่าอย่างอนาถ ตระกูลเจียงตอนนี้วุ่นวายไปหมด คนบางคนอยากจะฉวยโอกาส จับปลาในน้ำขุ่น ดังนั้น เธอจึงเป็นเป้าหมายที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา"