สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 701

ของประมูลในงานเลี้ยงเพื่อการกุศลครั้งนี้ นอกจากจะเป็นของที่โจวจู้นเหนียนเอาออกมาประมูลส่วนหนึ่ง ที่เหลือก็เป็นเหมือนของเจียงหยุนจู๋ ของคนที่ร่วมมือกับโจวซื่อกรุ๊ป หรือไม่ก็เป็นของคนที่อยากจะร่วมมือกับโจวซื่อกรุ๊ป

คนทั่วไปเอามาประมูลไม่ได้

เพราะแบบนี้ ของทุกชิ้นที่เอาออกมาประมูล ล้วนแต่มีความสำคัญและราคาสูง

เจียงชูหนิงดูรายการของประมูลอย่างละเอียด คิดว่าถ้ามีของที่เหมาะสม เธอจะประมูลไปให้พ่อของเธอชิ้นหนึ่ง แล้วประมูลไปให้พี่ซานซานอีกชิ้นหนึ่ง

ข้างๆ เจียงหยุนจู๋พูดขึ้นมาว่า "หนิงหนิง มีของที่ชอบรึเปล่า เดี๋ยวอาประมูลให้"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูมี..."

พูดได้แค่ครึ่งประโยค เจียงชูหนิงก็นึกขึ้นได้ว่า บัตรธนาคารของเธอถูกระงับไปหมดแล้ว คำว่า "เงิน" มันจึงติดอยู่ในลำคอของเธอ

ดูเหมือนจะมองออกมาเธอลำบากใจ เจียงหยุนจู๋ยิ้มแล้วพูดว่า "ถ้ามีของที่ชอบก็บอกอารอง หนูตกใจขนาดนี้ อาต้องของขวัญชิ้นใหญ่หนู"

เจียงชูหนิงได้ยินแบบนี้เธอก็ตื่นเต้น "งั้นถ้าหนูกลับเจียงโจวแล้ว หนูส่งของขวัญไปให้คุณอานะคะ"

เจียงหยุนจู๋พูด "งั้นอารอของขวัญจากหนู"

"อืม!"

เจียงชูหนิงพยักหน้าด้วยความดีใจ เมื่อเธอกำลังจะเลือก มือของเธอก็ว่างเปล่า รายการของประมูลหายไปทันที

ไม่รอให้เจียงชูหนิงพูด ก็ได้ยินเสียงของเจียงซ่างหานดังขึ้นมาเบาๆ "ไม่มีเงินก็ไม่ต้องดู"

เจียงชูหนิงโมโห "แต่ารองบอกว่าจะซื้อให้ฉัน!"

"คุณทำอะไร ยังต้องมีของขวัญ?"

"ฉัน..."

เจียงชูหนิงอยากโต้ตอบ แต่ก็รู้สึกว่าพฤติกรรมช่วงนี้ของตัวเองดื้อเกินไป แล้วยังทำให้คนหลายคนต้องลำบาก เธอจึงก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด

เจียงหยุนจู๋เห็นแบบนี้ก็ปลอบใจเธอ "เอาล่ะหนิงหนิง เดี๋ยวรอให้งานประมูลเริ่มขึ้น หนูค่อยๆเลือกก็ได้"

เจียงชูหนิงปฏิเสธเบาๆ "ขอบคุณค่ะคุณอา แต่หนูไม่เอาแล้วดีกว่า"

ของขวัญที่จะเอาไปให้พ่อและพี่ซานซาน ควรเป็นของที่ตัวเองเป็นคนซื้อ

ถึงแม้ว่าโจวฉือเซินเคยบอกว่า ให้เธอไปทำงานที่สตูดิโอ แต่จะไม่ให้เงินเดือนเธอ แต่ว่าพี่ซิงหว่านก็มักจะให้ซองแดงเธออยู่บ่อยๆ

เธอยังมีเงินเก็บอยู่บ้าง แต่ถ้าอยากจะประมูลของในคืนนี้ มันคงไม่พอ

เจียงหยุนจู๋มองไปที่เจียงซ่างหาน ขยับปากเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ว่าเจียงซ่างหานไม่มองหน้าเขา เขามองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าที่เย็นชา คำพูดของเจียงหยุนจู๋จึงติดอยู่ที่ปาก

ในไม่ช้า งานเลี้ยงเพื่อการกุศลก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

ของชิ้นแรกคือของโจวจู้นเหนียน มันคือภาพตัวอักษรของนักเขียนที่มีชื่อเสียงที่ท่านใหญ่โจวเก็บไว้นานหลายปี มูลค่าหลายร้อยล้าน

แต่ราคาเริ่มต้นแค่สามแสน

หลังจากได้ยินราคา ทุกคนก็ถอนหายใจ แต่ไม่มีใครสงสัยว่าภาพตัวอักษรนั้นเป็นของแท้รึเปล่า แต่ท่านใหญ่โจวคงจะไม่รู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะโมโหจนกระโดดลงมาจากเตียง ถึงขั้นพูดได้ว่าเกิดปาฏิหาริย์ทางการแพทย์เลยมีเดียว

มีคนอดไม่ได้ที่พูดเบาๆ "โจวจู้นเหนียนจงใจเหรอ ทำร้ายจิตใจพ่อตัวเองขนาดนี้"

"ฉันได้ยินมาว่า สองปีก่อนมีคนเคยเสนอเงินสองร้อยล้านซื้อภาพนี้จากท่านใหญ่โจว แต่เขาไม่ยอมขาย แต่ตอนนี้เอาออกมาขายแค่สามแสน..."

"ต้องยอมรับว่า ถึงแม้ว่าท่านใหญ่โจวอยากได้อะไรก็ได้ แต่ความรักของพ่อลูกกลับคว้าไว้ไม่ได้สักคน เข้ากับโจวฉือเซินไม่ได้ เดิมทีคิดว่าจะอยู่ข้างโจวจู้นเหนียน แต่เขากลับทำแบบนี้"

"พวกนายไม่รู้อะไรซะแล้ว งานเลี้ยงเพื่อการกุศล งานเลี้ยงเพื่อการกุศล ก็ต้องทำการกุศลไม่ใช่เหรอ พวกนายลองคิดดู นี่คืองานเลี้ยงครบรอบครั้งแรกหลังจากที่โจวจู้นเหนียนเป็นท่านประธานโจวซื่อกรุ๊ป ก็ต้องลงทุนกันหน่อย ท่านใหญ่โจวสนับสนุน มันก็เป็นเรื่องปกติ "

"มันสนับสนุนเกินไปรึเปล่า..."

"นายจะรู้อะไร ตระกูลโจวและโจวฉือเซินไม่ถูกกันมาตั้งหลายปี ท่านใหญ่โจวก็เกลียกลูกนอก...สมรสคนนี้เข้ากระดูก ตอนนี้ลูกชายคนโปรดของตัวเองเป็นท่านประธานโจวซื่อกรุ๊ป เขาคงจะดีใจ ภาพตัวอักษรแค่ภาพเดียวจะเป็นอะไรไป"

"พูดแบบนี้ก็มีเหตุผล"

ตอนที่ผู้คนกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างดุเดือด ภาพตัวอักษรนั้นประมูลไปถึงสี่สิบล้านแล้ว

ถึงแม้ว่าราคาเริ่มต้นจะต่ำ แต่มูลค่าทางตลาดอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจ่ายเงินไปเท่าไหร่ก็คุ้มค่า

สุดท้าย ภาพนี้ถูกประมูลไปในราคาแปดสิบล้าน