สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 755

ในตอนที่นั่งเครื่องบินกลับหนานเฉิงนั้น หร่วนซิงหว่านเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างตลอด จ้องมองสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย แต่กลับทำให้เธอเป็นห่วงอย่างนับไม่ถ้วนนี้

ในตอนที่เธอกับโจวฉือเซินจากมานั้น เจ้าตัวเล็กเหมือนกับว่าจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง ลืมตาคู่โต ๆ เอาไว้ เบ้ปากเล็ก ๆ อยู่ตลอดแล้วยื่นมือทั้งคู่มาที่เธอ "หม่าม๊า......"

ชั่ววินาทีนั้น หร่วนซิงหว่านเหมือนกับว่ามีก้างปลามาติดอยู่ที่ลำคออัดอั้นพูดไม่ออก อยากจะกลับไปอุ้มเขา แต่โจวฉือเซินกลับจับมือของเธอไว้ "อย่าหันหน้ากลับไป ยิ่งคุณไปมองแก แกก็จะยิ่งร้องไห้หนักขึ้น"

น้ำตาของหร่วนซิงหว่านหมุนวนอยู่ในดวงตา แล้วโดนโจวฉือเซินจูงให้เดินไปข้างหน้า ด้านหลังกลับค่อย ๆ มีเสียงร้องไห้ของเจ้าตัวเล็กดังลอยมา

จนถึงตอนนี้เสียงนั่น ยังเหมือนกับว่ายังวนเวียนอยู่ในสมองของเธอ

ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางลบล้างไปได้

หร่วนซิงหว่านค่อย ๆ หลับตาลง ที่หางตาเปียกชื้นเล็กน้อย

โจวฉือเซินนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ รวบตัวเธอมากอดไว้ในอก "นอนเถอะ เดี๋ยวนอนตื่นมา ก็ถึงบ้านแล้ว"

ผ่านไปเนิ่นนาน หร่วนซิงหว่านถึงพูดขึ้นว่า "ที่จริงสามเดือน มันก็ไม่นานมากเท่าไหร่หรอก"

โจวฉือเซินตอบอืมเสียงต่ำไปคำหนึ่ง "ไม่นานหรอก"

"ในตอนที่ฤดูหนาวมาถึง แกก็จะสามารถกลับมาอยู่ข้างกายเราได้แล้ว"

โจวฉือเซินไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่แค่ตบหลังเธอเบา ๆ สายตาจ้องมองไปที่นอกหน้าต่างอย่างเรียบเฉย

ในเวลานี้ เครื่องบินกำลังบินอย่างมั่นคงอยู่บนท้องฟ้า ก้อนเมฆบนท้องฟ้าเกาะตัวกันอย่างหนาแน่นเข้าด้วยกัน

หลายชั่วโมงผ่านไป ก็มาถึงหนานเฉิงแล้ว

หร่วนซิงหว่านเห็นว่าเพิ่งจะเป็นเวลาตอนเย็นสี่โมงครึ่ง ก็เลยจะไปที่สำนักงานสักหน่อย

โจวฉือเซินส่งเธอมาถึงหน้าประตู "เดี๋ยวผมจะไปที่หลินซื่อสักเที่ยว ค่ำ ๆ ค่อยมารับคุณนะ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าให้ "คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันกลับกับซานซานก็ได้ค่ะ"

ไม่ว่าจะเป็นงานของบริษัทcomplexหรือว่าของบริษัทsouthwest ก็ล้วนต้องไปจัดการทั้งนั้น

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเสร็จสิ้นลงได้

โจวฉือเซิน "เดี๋ยวผมจะโทรหาคุณนะ"

"ค่ะ"

จ้องมองรถยนต์สีดำขับออกไปอย่างช้า ๆ แล้ว หร่วนซิงหว่านถึงได้เก็บสายตากลับมา แล้วเดินไปทางสำนักงาน

ในตอนนี้ลูกค้าค่อนข้างที่จะเยอะ พอหร่วนซิงหว่านตามหาไปรอบหนึ่งแล้วก็ไม่เห็นเพ้ยซานซาน ก็เลยไปที่สตูดิโอห้องข้าง ๆ

แล้วก็เพ้ยซานซานอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย

เพียงแต่ว่าไม่ได้ถ่ายรูปอยู่ แต่กลับนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น ถือกล้องถ่ายรูปอยู่ตัวหนึ่ง แล้วก็เช็ดถูไปอย่างเหม่อลอย

หร่วนซิงหว่านเดินเข้าไป แล้วนั่งลงข้าง ๆ เธอ "ซานซาน"

เพ้ยซานซานตั้งสติกลับมาได้ทันที แล้วก็รีบวางกล้องถ่ายรูปที่อยู่ในมือลง และพูดอย่างดีใจขึ้นว่า "ซิงซิง เธอกลับมาแล้วเหรอ"

หร่วนซิงหว่านยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย "มานั่งทำอะไรอยู่ที่นี่"

"ฉันคิดว่าในเมื่อก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ก็เลยมาทำความสะอาดที่นี่สักหน่อย" พูดแล้ว เพ้ยซานซานก็มองซ้ายมองขวา "ลูกชายบุญธรรมของฉันล่ะ ไหนเธอบอกว่าเขาจะกลับมาพร้อมเธอไม่ใช่เหรอ? หรือว่าตรงกลับบ้านไปแล้วเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านกอดขาทั้งสองข้างเอาไว้ และเอาคางวางไว้บนหัวเข่า แล้วถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง "เปล่า เขายังต้องรออีกสักช่วงหนึ่ง"

"ห๋า......" ตอนแรกเพ้ยซานซานยังอยากจะถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่พอเห็นปฏิกิริยาของหร่วนซิงหว่านแล้ว ก็ตบไหล่เธอเบา ๆ ขึ้นมา "ฉันก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร งั้นก็รออีกหน่อยก็ได้ อาหารดี ๆ ไม่กลัวดึก เรื่องดี ๆ ไม่กลัวถูกขัดเกลาเยอะหรอก"

หร่วนซิงหว่านก้มหน้าลง รอยยิ้มดูจืดจาง

พอเพ้ยซานซานเห็นเข้า ก็รีบเปลี่ยนหัวข้อเรื่องไปทันที "เรื่องที่เธอพูดกับฉันเมื่อก่อนหน้านี้ ช่วงนี้ฉันได้ไตร่ตรองดูดี ๆ แล้ว ในเมื่อไม่ต้องไปเตรียมงานของแฟชั่นวีคแล้ว สำนักงานของเราก็เปิดมานานขนาดนี้แล้ว ตอนนี้ช่องทางออนไลน์ก็ได้เปิดไปหมดแล้ว หรือไม่พวกเราก็เอาความตั้งใจทั้งหมดไปไว้ที่เรื่องขยายแบรนด์ให้ใหญ่ขึ้นดีกว่า"

เพ้ยซานซานพูดต่อขึ้นอีกว่า "ฉันมีความคิดแบบนี้นะ พวกเราสามารถหาดารามาเป็นพรีเซนเตอร์ก่อน เพื่อทำให้แบรนด์เป็นที่รู้จักมากขึ้น จากนั้น ก่อนหน้านี้เคยมีเน็ตไอดอลมาติดต่อเราอยากจะทำการโฆษณาไม่ใช่เหรอ? พวกเราก็จะสามารถดำเนินการไปตามช่องทางต่าง ๆ ให้พร้อมกันได้เลย......"