สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 757

และเป็นเพราะว่าหร่วนซิงหว่านกลับมาแล้ว เพ้ยซานซานก็เลยเสนอขึ้นมาว่าจะไปกินสุกี้ห้องไฟที่เธอใจจดใจจ่อมานานแล้ว

แน่นอนว่าโจงเหวินป๋อไม่มีข้อคิดเห็นอะไรอยู่แล้ว และเอาตามที่พวกเธอว่ามาทุกอย่าง

พอมาถึงร้านสุกี้หม้อไฟ พนักงานก็เอาเมนูมาให้ แล้วโจงเหวินป๋อก็ยื่นไปให้เพ้ยซานซานอย่างเป็นธรรมชาติ

เพ้ยซานซานสั่งอาหารที่ตัวเองและหร่วนซิงหว่านชอบไปหลายอย่าง แล้วก็ถามเขาขึ้น "คุณอยากกินอะไรคะ?"

โจงเหวินป๋อตอบขึ้นมา "ผมอะไรก็ได้ คุณสั่งได้ตามสบายเลย"

เพ้ยซานซานจ้องมองดูเมนู แล้วก็เพิ่มอาหารอีกสองอย่าง

ช่วงนี้กินข้าวกับโจงเหวินป๋อมาตลอด เธอก็พอจะรู้แล้วว่าเขาชอบกินอะไร รวมทั้งอาหารอะไรบ้างที่ไม่กิน

เพ้ยซานซานยื่นเมนูอาหารคืนให้กับพนักงาน "เอาเท่านี้ก่อนละกัน ขอบคุณค่ะ"

พนักงานพยักหน้าให้เล็กน้อย "รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ"

เพ้ยซานซานพูดขึ้น "น้ำผลไม้สองแก้ว......"

พูดแล้วก็มองไปที่โจงเหวินป๋อ "คุณล่ะ?"

โจงเหวินป๋อยิ้มขึ้นมา "ผมก็เอาเป็นน้ำผลไม้ดีกว่า"

พนักงานตอบรับแล้วก็จากไป

หร่วนซิงหว่านถามขึ้นมา "คุณไม่ดื่มเหล้าเหรอคะ?"

โจงเหวินป๋อพูดขึ้นมา "ปกติผมก็ไม่ค่อยดื่มเหล้าครับ แล้วคอก็แข็งด้วย"

หร่วนซิงหว่านยิ้มอ่อน ๆ ขึ้นมา "งั้นก็ดีมากเลยค่ะ"

แล้วหร่วนซิงหว่านก็พูดคุยเรื่อยเปื่อยกับโจงเหวินป๋อไปแบบนี้เรื่อย ๆ โจงเหวินป๋อตอบกลับมาได้อย่างสมเหตุสมผล ดูมีความคิดและดูมีความหมาย ดูแล้วไม่เลวเลยจริง ๆ

ผ่านไปไม่นาน อาหารก็ค่อย ๆ ทยอยเข้ามาเสิร์ฟ

เพ้ยซานซานกระแอมไอขึ้นมาคำหนึ่ง "เอาล่ะ เอาล่ะ กินข้าวกันก่อนเถอะ กินเสร็จค่อยคุยกันต่อนะ"

แล้วในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของโจงเหวินป๋อก็ดังขึ้นมา เขามองสายเรียกเข้าไปทีหนึ่ง แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป

พอเพ้ยซานซานเห็นเข้า ก็ลองเปิดปากพูดขึ้นว่า "มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?"

โจงเหวินป๋อกดวางสายไป และปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ แล้วก็วางคว่ำไว้บนโต๊ะ "ไม่มีอะไรครับ"

แต่ว่าคนทางอีกฝั่งของโทรศัพท์กลับไม่ได้คิดจะยอมแพ้ไป โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะ ก็ยังเกิดเสียงหวืด ๆ สั่นขึ้นมาไม่หยุด

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "น่าจะมีเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่า คุณไปรับโทรศัพท์ก่อนดีกว่า"

โจงเหวินป๋อเอาโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วขมวดคิ้วขึ้นทีหนึ่ง แล้วก็ลุกขึ้นและพูดกับเพ้ยซานซานขึ้นว่า "งั้นพวกคุณก็กินไปก่อนเลย แป๊บเดียวเดี๋ยวผมกลับมา"

เพ้ยซานซานพยักหน้าให้ "ไปเถอะ"

พอโจงเหวินป๋อออกไปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็จ้องมองแผ่นหลังของเขาไปแล้วพูดขึ้นว่า "ก่อนหน้านี้เขาเคยเป็นแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า?"

เพ้ยซานซานไม่ได้สนใจมากเท่าไหร่ แล้วก็ลวกกระเพาะผ้าขี้ริ้วไป "เคยมีสองสามครั้ง"

หร่วนซิงหว่านเก็บสายตากลับมา "แฟนเก่าเหรอ?"

"น่าจะใช่มั้ง สามารถทำให้ผู้ชายคนหนึ่งมีสีหน้าแบบนั้นโผล่ออกมาได้ นอกจากแฟนเก่าแล้วยังจะเป็นใครไปได้อีกล่ะ"

"งั้นเธอไม่เคยถามเขาเลยเหรอ?"

เพ้ยซานซานทำเสียง"เฮ้อ"ไปทีหนึ่ง แล้วก็เอากระเพาะผ้าขี้ริ้วที่ลวกเสร็จแล้วใส่ไว้ในถ้วยหร่วนซิงหว่าน "ฉันจะไปถามเรื่องนี้กับเขาทำไม ตัวเขาเองก็ไม่เคยถามเรื่องในอดีตของฉัน มีคำพูดอยู่คำพูดหนึ่งของเขาที่พูดได้มีเหตุผลมาก คนเราทุกคนต่างก็เคยมีความรักกันมาก่อน แต่มันผ่านไปก็ดีแล้ว"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้น "เธอนี่มันโง่หรือเปล่า นี่ก็เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่ายังไม่ได้ผ่านพ้นไป ในเมื่อเขากำลังนัดดูตัวกับเธออยู่ ก็ควรจะตัดขาดกับทางโน้นให้สะอาดหมดจดซิ"

เมื่อกี้ตอนที่พูดคุยกับโจงเหวินป๋ออยู่นั้น ภาพประทับใจที่เธอมีต่อเขายังไม่เลว แต่คิดไม่ถึงว่าแค่แป๊บเดียวก็มาทำแบบนี้แล้ว

เพ้ยซานซานดื่มน้ำผลไม้ไปคำหนึ่ง แล้วจ้องมองหม้อที่กำลังเดือดปุด ๆ ไป ก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาประโยคหนึ่ง "ถึงแม้ว่าจะลบช่องทางการติดต่อไปทั้งหมด แต่ถ้าเกิดยังลืมไม่ได้อยู่ดี นั่นก็ไม่ถือว่าตัดขาดอย่างสะอาดหมดจดหรอก"