สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 796

หลังจากที่ออกมาจากบ้านหร่วนซิงหว่านแล้ว หร่วนเฉินก็โบกรถ ไปที่ชุมชนที่สวี่วานอาศัยอยู่

พอเขามาถึงใต้ตึก พวกยามหลายคนก็ทักทายเขาอย่างเป็นกันเอง "เสี่ยวเฉิน ไม่ได้มาหาแฟนนายสักช่วงหนึ่งแล้ว ทะเลาะกันเหรอ?"

หร่วนเฉินหยุดฝีเท้าลง ที่มุมปากก็มีรอยยิ้มจาง ๆ "เปล่าครับ ช่วงนี้ค่อนข้างยุ่ง"

"แบบนี้เองเหรอ ก็ได้ งั้นรีบไปเถอะ รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะทำให้เสียเวลาของพวกนายสองคนไป"

หร่วนเฉินพยักหน้าแสดงเคารพให้เล็กน้อย แล้วก้าวขาเรียวยาวออกเดินไปข้างหน้า

ในบ้าน สวี่วานกำลังพอกหน้าอยู่ แล้วก็เล่นโยคะไปด้วย ในขณะเดียวกันก็คุยโทรศัพท์กับเพื่อนไปด้วย

เพื่อนพูดขึ้นว่า "นี่ น้องชายที่เธอรู้จักคนนั้น มีช่วงทางการติดต่อหรือเปล่า ให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

สวี่วานรู้สึกสงสัย "น้องชายอะไรกัน?"

"ก็คนที่ถ่ายโฆษณากับเธอไง วันนี้ยังขึ้นเทรนฮิตติดอันดับหนึ่งด้วยนะ เธอคงจะไม่ใช่ว่าไม่เห็นหรอกนะ?"

สวี่วาน "......"

เธอไม่เห็นจริง ๆ ด้วย

ทั้งช่วงบ่ายวันนี้ เธอเอาแต่ดูบทละครที่ส่งมาใหม่อยู่ตลอด

ระหว่างนั้นก็เวลารีโพสต์เวยป๋อของสำนักงาน"ดาวเต็มฟ้า" แล้วก็วางโทรศัพท์ไปเลย

พูดตามตรง คอมเม้นต์พวกนั้นมันน่ากลุ้มใจจริง ๆ และเธอเองก็ไม่อยากจะไปคิดมากด้วย

พออ่านบทเสร็จแล้ว เธอก็อยากจะพักผ่อนและพักสายตาสักหน่อย ก็เลยไม่ได้เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วก็เริ่มบริหารร่างกายขึ้นมา

เพื่อนพูดพร่ำไปเรื่อย ๆ "เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอกลับไม่สนใจ น้องชายคนนั้นหล่อซะขนาดนั้น บอกมาตามตรงนะ เธอรู้สึกว่าเอาเขาไม่อยู่หรือเปล่า?"

สวี่วานทำท่าแพลงกิ้งอยู่กับพื้น และพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ "พูดไร้สาระอะไร เธอก็พูดมาแล้วว่าเป็นน้องชาย ฉันจะ......ไปมีความคิดอะไรได้"

"ถ้าเกิดฉันไม่ได้ฟังผิดไปละก็ เมื่อกี้เธอลังเลไปใช่หรือเปล่า?"

"เธอฟังผิดแล้ว! ฉันกำลังสลับลมหายใจอยู่!" สวี่วานพูดขึ้น "ขี้เกียจเถียงกับเธอแล้ว ฉันจะไปตั้งใจเล่นโยคะแล้วนะ"

พูดจบ เธอก็ยื่นมือไปกดวางสายไปอย่างรวดเร็ว

พอไม่มีเสียงของเพื่อนคอยวุ่นวายอยู่รอบตัวแล้ว สวี่วานก็ยังเหมือนกับว่ายังคงไม่มีความสนใจหรือว่าเรี่ยวแรงอะไรเลย

เธอก็เลยลุกขึ้นมานั่ง แล้วก็เอาโทรศัพท์ที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นมา พอลังเลไปไม่กี่วินาทีแล้ว ก็กดเปิดเวยป๋อออก

เทรนฮิตอันนั้นของสวี่วานกับหร่วนเฉิน ยังคงติดอยู่บนนั้น

คอมเม้นต์ด้านล่าง ส่วนใหญ่แบ่งแยกออกเป็นสองฝ่าย

ส่วนหนึ่งรู้สึกว่าพวกเขาเหมาะสมกันมาก กำลังจิ้นพวกเขาอยู่

ส่วนหนึ่งคือแฟนคลับของทั้งสองคน กำลังต่างคนต่างสนับสนุนตัวเองอยู่

และแน่นอนว่า ก็ขาดคำศัพท์ที่มีแรงเหยียดหยามไปไม่ได้

สำหรับคอมเม้นต์พวกนี้ สวี่วานเลือกที่จะบล็อกไปเลย

พอดูไปครู่หนึ่ง อยู่ ๆ เธอก็ถอนหายใจอย่างไม่มีสุ้มเสียงออกมาทีหนึ่ง แล้วก็นึกถึงคำพูดที่หร่วนเฉินพูดมาตรงระเบียงในตึกวันนั้น

สวี่วานนั่งอยู่บนเสื่อโยคะไปแบบนั้น แล้วก็เหม่อลอยไปเล็กน้อย

แต่ว่าพอผ่านไปไม่นาน เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมา

สวี่วานค่อย ๆ เก็บความคิดกลับมา

ตอนช่วงบ่ายของวันนี้ ท่อน้ำทิ้งเกิดตันขึ้นมา เธอเลยโทรศัพท์บอกนิติบุคคลแล้ว ว่าค่ำ ๆ ให้ส่งคนขึ้นมาซ่อมให้หน่อย

น่าจะเป็นคนของนิติบุคคลมาแล้ว

ตัวสวี่วานเต็มไปด้วยเรื่องกลุ้มใจทั้งตัว และดูเหม่อลอยเล็กน้อย แล้วคิดไปว่าในเมื่อตัวเองกำลังพอกหน้าอยู่ และไม่มีทางที่คนจะดูออกได้ว่าเธอเป็นใคร ก็เลยไปเปิดประตูเลย

จากนั้นในวินาทีที่เปิดประตูนั้น ในตอนที่เธอสบเข้ากับสายตาของคนที่อยู่ข้างนอก ดวงตาก็ถลึงตาโตขึ้นมาทันที

คนที่วนเวียนอยู่ในใจตัวเองตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวออกมาตรงหน้าตัวเอง

เปลี่ยนเป็นใครก็คงจะรู้สึกว่าเหลือเชื่ออยู่เล็กน้อย

หร่วนเฉินเอียงหัวไป เหมือนกับว่าจะไม่ค่อยเข้าใจการแต่งตัวในตอนนี้ของเธอ

สวี่วานเปิดปากพูดขึ้นอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ "คุณ......คุณมาได้ยังไงเนี่ย"

เรียวปากบางของหร่วนเฉินเม้มลงเล็กน้อย สายตาเหล่มองไป "ที่พักของผม โดนพวกซาแซงแฟนรู้เข้าแล้ว"

สวี่วานอึ้งไปหลายวินาที แล้วก็ไม่ได้สงสัยคำพูดของเขา

ในเมื่อ เมื่อก่อนเธอก็เคยเจอเรื่องแบบนี้มาไม่น้อยเหมือนกัน

แล้วก็ย้ายที่อยู่เพราะเรื่องแบบนี้ไปหลายครั้งเลย

จนกระทั่งย้ายมาอยู่ที่นี่แล้ว สถานการณ์ถึงได้เปลี่ยนมาดีขึ้น

สวี่วานลองถามขึ้นมา "งั้นคุณ......ทำไมไม่ไปหาพี่สาวคุณล่ะ?"