สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 802

สามวันต่อมาเพ้ยซานซานได้เดินขึ้นสู่เส้นทางการไปลอนดอนอย่างเป็นทางการ

หลังจากลงเครื่องแล้ว ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่า เธอจึงจัดการจองโรงแรมแล้วเข้าพัก

เพื่อที่จะเตรียมไปcomplex เพื่อเจอพ่อของหร่วนซิงหว่านในเช้าวันพรุ่งนี้

เมื่อเย็นตัวลงไปยังอ่างน้ำอันแสนหรูหราของโรงแรม เพ้ยซานซานก็ส่งข้อความเสียงหาหร่วนซิงหว่านพร้อมพูดว่า: " ซิงซิง ตอนนี้ฉันถึงโรงแรมแล้วนะ เธอบอกพ่อเธอหรือยัง? "

ผ่านไปไม่นาน หร่วนซิงหว่านก็โทรกลับมา

ก่อนที่เพ้ยซานซานจะออกเดินทาง พวกเธอก็คิดหนัก รู้สึกว่าเหตุผลของสินค้าพิเศษอะไรที่พบมานี่มันดูเหตุผลไม่ค่อยพอเท่าไหร่

ด้วยเหตุผลนี้ หร่วนซิงหว่านก็เลยตัดสินใจให้เพ้ยซานซานพก'ดาวเต็มฟ้า'ที่เป็นชุดเครื่องประดับมาด้วย แล้วมอบมันให้William เพื่อที่จะแจกเป็นของกำนัลให้กับพนักงาน

แบบนี้ไม่เพียงแต่เป็นการขยายชื่อเสียงของตัวสินค้าในต่างประเทศ แต่ยังเป็นโอกาสเหมาะที่จะหาข้ออ้างในการทำเรื่องนี้ได้

Williamก็คงจะไม่สงสัยอะไร

หร่วนซิงหว่านถาม: " เทศกาลรูปภาพเป็นวันมะรืนใช่ไหม?"

เพ้ยซานซานตอบ: " ใช่ พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปเจอพ่อเธอ เพื่อที่จะพยายามเอาDNA จากนั้นวันมะรืนฉันก็จะไปร่วมงานนิทรรศการรูปถ่าย ถ้าไม่มีเรื่องอะไร ก็คงจะนั่งไฟลท์มะรืนกลับไปได้ "

" ไม่เป็นไร ถึงตอนนี้ก็ยังไม่รีบที่จะรู้ผลอะไรขนาดนั้น เธอก็เที่ยวให้สนุกสักวันสองวันแล้วค่อยกลับมาก็ได้ "

" แต่ฉันอยากรู้ผลนี่นา " เพ้ยซานซานพูด จากนั้นก็ชะงักไป เรากลับรู้สึกได้ถึงคำตอบที่ชัดเจนแล้ว ตัวยิ่งรีบก็ยิ่งแสดงถึงผลการชี้ขาดระหว่างพ่อลูกยิ่งทำให้คนไม่สบายใจนัก ควรจะทำใจให้สงบถึงจะถูก

เธอจึงแบมือสัมผัสกลีบดอกไม้ที่ลอยอยู่บนน้ำ: " ไม่มีปัญหา งั้นฉันใช้โอกาสนี้เที่ยวสักวันสองวันแล้วกันนะ "

หร่วนซิงหว่านพูด: " ได้สิ งั้นเธอก็รีบพักผ่อนล่ะ นั่งเครื่องบินตั้งสิบกว่าชั่วโมงคงเหนื่อยน่าดูเลย "

" เนาะ บ๊ายบายนะ "

หลังจากวางสายไปแล้ว เพ้ยซานซานก็แช่น้ำอยู่ครึ่งชั่วโมง ถึงจะลุกออกจากอาบน้ำ

ไม่รู้เป็นเพราะวิ่งเต้นทั้งวันเลยทำให้เหนื่อย หรือเป็นเพราะประโยชน์ของน้ำมันหอมระเหยที่แช่เมื่อกี้ เลยไม่จำเป็นต้องแก้ปัญหาเจ็ตแล็ก

เพ้ยซานซานทิ้งตัวลงบนเตียงไม่นานก็หลับไป

เป็นค่ำคืนที่หลับอย่างสบายเสียจริง

เช้าวันถัดมาตอนสิบโมง เพ้ยซานซานถือสัมภาระ เตรียมที่จะลงไปcomplex ชั้นล่าง

ที่เคาน์เตอร์ในตึกใหญ่ไม่หญิงชาวอังกฤษคนหนึ่ง ใช้สำเนียงบริติชถามเธอว่ามาทำอะไร

เพ้ยซานซานใช้ภาษาอังกฤษตอบกลับว่า: " ฉันมาพบคุณWilliamค่ะ ฉันเป็นเพื่อนของลูกสาวเค้า แล้วเอาของไม่เขานิดหน่อย "

ข่าวคราวนี้ ก็ถูกส่งต่อมายังห้องของผู้ช่วย

หญิงสาวชาวอังกฤษจึงพาเธอขึ้นลิฟต์มา เมื่อกดไปยังชั้นที่ต้องการแล้ว ก็พูดภาษาอังกฤษกับเธอว่า: " คุณผู้หญิงคะ เมื่อออกจากลิฟต์ไปแล้วจะมีคนรอรับคนอยู่ค่ะ "

เพ้ยซานซานพยักหน้า พร้อมพูดขอบคุณกับเธอ

ประตูลิฟต์ค่อยๆเปิดออก เพ้ยซานซานก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าบริษัทใหญ่โตขนาดนี้นะ ตั้งแต่ห้องโถงมายันลิฟต์ ทุกที่ดูสะอาดและสว่างไสวไปหมด ไม่มีแม้แต่ฝุ่น และยังดูเป็นภาพรักอันดับต้นของบริษัทต่างชาติอีกต่างหาก

ก็พอจะดูออกว่าบรรยากาศการทำงานคงจะเป็นระเบียบและทางการน่าดู

ถ้าจะบอกว่าไม่ตื่นเต้นก็คงโกหกไปหน่อย

ตอนที่เพ้ยซานซานยังเรียนหนังสืออยู่ ภาษาอังกฤษก็สอบผ่านระดับหกแล้ว แต่หลายปีมานี้หาโอกาสใช้ไม่ค่อยได้ อย่างมากสุดก็แค่ใช้สื่อสารง่ายๆเท่านั้น ถ้าคำศัพท์ลงลึก ก็มีบ้างที่ทำให้เธอไม่เข้าใจ

ในขณะที่เธอกำลังคบคิดอยู่นั้น ว่าเธอจะทักทายผู้ช่วยอย่างไร ประตูลิฟต์ก็ค่อยๆเปิดออก

เมื่อเห็นร่างของใครคนหนึ่งยืนอยู่ด้านนอก เพ้ยซานซานก็ยกมือขึ้นทักทาย และพูดอย่างระมัดระวังว่า: " Hell.... "

ชายคนนั้นก็หันมา

เพ้ยซานซาน: " ..... "

เธอคิดไว้แล้วว่าจะต้องเจอเขา แต่ไม่นึกว่ามันจะเร็วขนาดนี้