สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 11

บทที่ 11 ขึ้นไปบนเวทีเต้นอะโกโก้

ลู่หานถิงมองไปที่โห้วซีจื๋อ “นายใช้มือข้างไหนจับเธอฉันก็จะตัดมือข้างนั้นของนายทิ้ง กลับไปนั่งที่เดิมซะ”

โห้วซีจื๋อ：นี่มันสถานการณ์อะไรกันเนี่ยะ？

ดวงตาคมเข้มสีดำและเย็นชาของกู้เย่จิ่นซ่อนอยู่ภายใต้แว่นตาสีทองนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย “ซีจื๋อ อย่ารีบร้อน นั่งลงแล้วค่อยๆดูก่อน”

โห้วซีจื๋อได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วนั่งลงไป เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยกลัวอะไรในโลกนี้มาก่อน ตั้งแต่เล็กคนที่กลัวก็มีแค่ลู่หานถิงคนเดียวเท่านั้น

……

เซี่ยซีหวั่นมาตามที่นัดหมายไว้ แน่นอนว่าหลี่หยู้หลันก็มาด้วยกัน ครั้งที่แล้วเซี่ยซีหวั่นก่อเรื่องไว้ ครั้งนี้หลี่หยู้หลันจะมาเฝ้าดูให้เห็นกับตาว่าเธอจะก่อเรื่องอะไรอีก

ประธานหวังเดินมาอย่างเชื่องช้าและใจเย็น เมื่อหลี่หยู้หลันเห็นก็รีบยิ้มเข้าไปต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี“ประธานหวัง ครั้งที่แล้วเป็นความผิดของซีหวั่น ดิฉันพาเธอมาเพื่อขอโทษกับคุณค่ะ”

ประธานหวังส่งเสียงหึดังออกมา“ครั้งที่แล้วเธอทำผมเกือบตาย บัญชีนี้แค่ขอโทษคำเดียวก็จะให้เลิกแล้วต่อกันเหรอ？”

วันนั้นสุนัขใหญ่ตัวนั้นขึ้นค้อมตัวเขาและเลียร่างกายของเขาเลียแล้วเลียอีก ฟันอันแหลมคมนั้นเกือบกัดเขาให้ได้รับบาดเจ็บ ประธานหวังในตอนนั้นได้รับความกลัวจนทำให้ฉีดราดออกมา

เมื่อนึกถึงภาพตัวเองที่น่าอับอายตอนนั้น ประธานหวังอยากเล่นงานเซี่ยซีหวั่นที่อยู่ตรงหน้านี้ให้ตายคามือของเขาเลย

“ประธานหวังถ้าอย่างนั้นคุณต้องการอะไรเหรอ？”

“คำขอโทษนี้ไม่มีความจริงใจเลย เอาอย่างนี้ ให้เซี่ยซีหวั่นดื่มเหล้าขวดนี้ให้หมดเพื่อแทนคำขอโทษก็แล้วกันนะ”

หลี่หยู้หลันเตรียมตอบตกลงออกมา แต่เซี่ยซีหวั่นรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนทันที“ฉันดื่มเหล้าไม่เป็น ใครรับปากคนนั้นก็ดื่มเอง”

“เธอ！” หลี่หยู้หลันเก็บความโกรธไว้ในใจ ยิ้มออกมาและพูดขึ้นว่า “ประธานหวัง ถ้าอย่างนั้นคุณจะเปลี่ยน…วิธีที่จริงใจกว่านี้ไหม？”

เมื่อได้รับคำแนะนำจากหลี่หยู้หลัน สายตาที่เจ้าชู้ของประธานหวังมองสำรวจไปร่างที่อรชรอ้อนแอ้นของเซี่ยซีหวั่นทันที

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ให้เซี่ยซีหวั่น ขึ้นเวทีเต้นอะโกโก้ให้ผมดู แล้วเรื่องครั้งก่อนก็ถือว่าเลิกแล้วต่อกันไป”

อะโกโก้เหรอ？

สายตาของหลี่หยู้หลันสดใสขึ้นมาทันที แบบนี้ก็ดีสิ เต้นอะโกโก้เป็นการเต้นแบบยั่วยวน มันเป็นวิธีการเต้นยั่วผู้ชายของผู้หญิงไม่ดี ลูกสาวทั้งสองคนของเธอเป็นไฮโซคนดังในเมืองไห่ ไม่เคยเตะต้องเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่ส่วนเซี่ยซีหวั่นนั้นเหมาะสมกับการกระทำนี้มาก

“ซีหวั่น ในเมื่อเธอตั้งใจมาขอโทษแล้วก็แสดงความจริงใจให้เห็นหน่อย เหล้าไม่ดื่มก็ได้ แต่เธอต้องขึ้นไปเต้นอะโกโก้บนเวที” หลี่หยู้หลันยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

เซี่ยซีหวั่นทำไมจะไม่รู้ว่าหลี่หยู้หลันกำลังคิดอะไรอยู่ เธอยิ้มออกมา และตอบตกลง“ได้สิ ฉันขึ้นไปเต้น”

เซี่ยซีหวั่นเดินขึ้นไปบนเวที

เวลานี้ยังเป็นดนตรีเพลงเฮฟวี่เมทัลอยู่ วันนี้เซี่ยซีหวั่นสวมชุดเดรสสีขาว มือที่ขาวเรียวคู่นั้นจับไปที่เสารูด และเธอก็กระโดดขึ้นไปร่างที่เรียวยาวของเธอหมุนโค้งอย่างแรงในกลางอากาศ

เมื่อกี้คนในผับบาร์ยังเสียงดังครึกโครมอยู่ มาตอนนี้สายตาทั้งหมดต่างถูกดึงดูดไป ทุกคนต่างมองไปที่ร่างของเซี่ยซีหวั่นที่กำลังเต้นพัวพันกับเสารูดนั้น เธอหมุนตัว เต้นรำ กระโดดโลดเต้น ร่างกายอันยืดหยุ่นนั้นแสดงและเต้นท่วงท่าที่สง่างามต่างๆออกมา

การเต้นอะโกโก้ของเธอนั้นไม่ใช่เต้นแบบยั่ว แต่เป็นการเต้นแบบมืออาชีพ

และในไม่ช้า การเต้นอะโกโก้ก็สิ้นสุดลง ส่วนตัวของเซี่ยซีหวั่นนั้นได้นั่งอยู่บนพื้น และผู้คนในนั้นต่างปรบมือเสียงดังขึ้นพร้อมกัน

การเต้นอะโกโก้นี้เต้นได้ยอดเยี่ยมมาก ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย

เซี่ยซีหวั่นได้เดินกลับลงมา ส่วนประธานหวังนั้นมองทึ่งจนน้ำลายเกือบไหล“เซี่ยซีหวั่น คิดไม่ถึงว่าคุณจะเต้นดีขนาดนี้ เรื่องที่ผ่านมาผมจะไม่ถือสากับคุณ แต่คุณต้องเข้าห้องไปกับผม พวกเราไปคุยเรื่องเงินลงทุนสำหรับการรักษาทางการแพทย์กันอย่างละเอียดกันก่อนดีกว่า”

เมื่อกี้เซี่ยซีหวั่นเพิ่งเต้นเสร็จจึงทำให้มีเหงื่อไหลออกมาเล็กน้อย เธอมองดูประธานหวังที่แสดงท่าทีเจ้าชู้ออกมานั้น“ ได้สิประธานหวังนำทางไปก่อน เดี๋ยวฉันเดินตามคุณไป”

สายตาของหลี่หยู้หลันโหดเหี้ยมขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงว่าผ่านไปหลายปีแล้ว ฝีมือการเต้นของเซี่ยซีหวั่นก็ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิม