สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 107

โจวผิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา บางครั้งชีวิตของผู้คนก็เป็นแบบนี้ เดิมทีเซี่ยเหยียนเหยียนควรได้ยืนเคียงข้างลู่หานถิงผู้มีตำแหน่งสูงส่งที่สุดในไห่เฉิง และกลายเป็นคุณนายลู่ที่น่าอิจฉา

แต่การแต่งงานแทนได้เปลี่ยนชะตากรรมของทุกคน

โจวผิงไม่รู้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุหรือโชคชะตากันแน่

“เซี่ยเหยียนเหยียน เธอเองก็ควรกลับไปทำงานได้แล้ว เรื่องนี้พอแค่นี้!” โจวผิงหันหลังและเข้าไปในห้องทำงาน

...

เเซี่ยเหยียนเหยียนไม่รู้ว่าทำไมโจวผิงถึงมองเธอด้วยสายตาที่เห็นอกเห็นใจและสงสารแบบนั้น... เธอรู้เพียงว่ากระทู้ของสถาบันวิจัยได้ความสงบกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว และกระทู้นั้นก็ถูกลบออกไปชั่วข้ามคืน คีย์เวิร์ดถูกล็อค เหมือนมีมือใหญ่ลึกลับกุมมันไว้หมด

ไม่มีใครนอกจากลู่หานถิงที่สามารถทำอย่างนี้ได้

เมื่อโจวผิงเคลียร์ข่าวลือทั้งหมดในสถาบันอย่างเฉียบขาด ทุกคนก็กลับไปทำงาน และไม่กล้าพูดถึงการคบชู้ของเซี่ยซีหวั่นอีก

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกว่าแผนทุกอย่าง มีแค่ตัวเองคอยกำกับและแสดงเองทั้งหมด แต่เธอกลับทำอะไรเซี่ยซีหวั่นไม่ได้แม้แต่ปลายขน

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ยิ่งตอกย้ำความเกลียดชังของเธอต่อเซี่ยซีหวั่น เธอจึงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่สามีผีของเซี่ยซีหวั่นที่อยู่ในรีสอร์ทโหยวหลาน

เซี่ยเหยียนเหยียนโทรหาหลี่หยู้หลัน "แม่ ฉันรู้สึกแปลก ๆ ราวกับว่ามีบางอย่างระหว่างเซี่ยซีหวั่นและลู่หวั่นถิง ที่ฉันยังไม่รู้"

ครั้งที่แล้วหลี่หยู้หลันเกือบเสียชีวิต และใช้เวลานานกว่าจะฟื้นตัว เมื่อเธอหายดี จึงได้เวลากลับมาทำตัวเป็นปีศาจอีกครั้ง "เหยียนเหยียน อย่าคิดมาก เซี่ยซีหวั่นแต่งเข้ารีสอร์ทโหยวหลานแทนแก เอาแค่ข้อนี้เธอก็ไม่มีสิทธิ์คบหากับลู่หานถิงแล้ว ตำแหน่งคุณนายลู่ต้องตกเป็นของแก และแกก็จะได้แต่งงานกับลู่หานถิงอย่างแน่นอน!"

เมื่อคิดถึงการแต่งงานของเซี่ยซีหวั่น เซี่ยเหยียนเหยียนก็เบาใจลง "แม่ แม่ได้เร่งให้พ่อรีบไปเยี่ยมลูกเขยผีนั่นที่รีสอร์ทโหยวหลานหรือยัง?”

“เหยียนเหยียน แกไม่ต้องห่วง พ่อกับฉันกำลังจะไปที่นั่น วันนี้ได้เจอผัวผีของเซี่ยซีหวั่นแน่นอน”

เซี่ยเหยียนเหยียนกระตุกริมฝีปาก "งั้นฉันฝากแม่จัดการด้วย ฉันจะรอฟังข่าวดีจากแม่นะ"

"ได้"

หลี่หยู้หลันวางสาย ตอนนี้เธออยู่ในรถ ส่วนเซี่ยเจิ้นกั๋วกำลังขับรถอยู่ หลังจากเรื่องอื้อฉาวครั้งล่าสุด แม้ว่า เซี่ยเจิ้นกั๋วจะไม่ได้ขอหย่า แต่เธอก็ถูกนำตัวไปที่ห้องเย็น และเซี่ยเจิ้นกั๋วก็ไม่พูดคุยกับเธออีกเลย แถมยังไม่เคยเหยียบเข้ามาในห้องเธอสักครั้ง

หลี่หยู้หลานรู้ว่าเธอไม่มีที่พึ่งพิงแล้ว เพราะฉะนั้นงานเร่งด่วนที่สุดคือการเอาชนะใจเซี่ยเจิ้นกั๋ว และทำให้ตัวเองมั่นคง

“เจิ้นกั๋ว สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันผิดเอง ฉันสำนึกผิดด้วยใจจริง แต่หัวใจของฉันยังอยู่กับคุณและลูกเสมอนะ ดังนั้นหวังว่าคุณจะให้โอกาสฉันอีกครั้ง”

ช่วงนี้เซี่ยเจิ้นกั๋วค่อนข้างมีชีวิตที่ดี แต่กระนั้นเขาก็ไม่ลืมความอัปยศอดสูที่หลี่หยู้หลันนำมาให้เขา ดังนั้นเขาจึงพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจหลี่หยู้หลัน

ปฏิกิริยาของเขาไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายของหลี่หยู้หลันเท่าไหร่ คำพูดไม่กี่คำไม่สามารถเกลี้ยกล่อมให้หัวใจของเขากลับมาได้ แต่สิ่งที่เธอทำได้ดีที่สุดคือการเอาชนะใจ ดังนั้นสิ่งที่เธอมีอยู่ในตอนนี้ก็คือเวลา

ตอนนี้เหยียนเหยียนยังคงเป็นตัวหลัก แล้วก็เป็นตัวสนับสนุนที่สำคัญของเธอ

ตราบใดที่เหยียนเหยียนได้แต่งงานกับลู่หานถิง และกลายเป็นคุณผู้หญิงในตะกูลลู่ วันเวลาอันรุ่งโรจน์ของเธอก็จะเริ่มต้นขึ้นเมื่อนั้น

ตอนนี้หลี่หยู้หลันยังคิดว่าตัวเองมองการณ์ไกล โชคดีที่เธอปล่อยให้เซี่ยซีหวั่น แต่งงานกับผีตัวนั้นในรีสอร์ทโหยวหลาน ไม่เช่นนั้นป่านนี้คงเป็นเรื่องใหญ่แล้ว

ในเวลานี้เอง รถก็ขับมาจอดที่รีสอร์ทโหยวหลาน เซี่ยเจิ้นกั๋วและหลี่หยู้หลันพากันลงมาจากรถ

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามาที่รีสอร์ทโหยวหลาน ที่นี่ถูกปิดกั้นโดยประตูแกะสลัก จึงไม่สามารถเข้าไปได้ตามอำเภอใจ เซี่ยเจิ้นกั๋วจึงกดกริ่งหน้าประตู ไม่นานก็มีสาวใช้มาเปิดและชะโงกหน้าออกมา

สาวใช้ถามว่า "มาหาใครเหรอคะ?"

เซี่ยเจิ้นกั๋วกล่าวว่า "สวัสดี เซี่ยซีหวั่นคงเป็นคุณนายที่นี่สินะ ฉันเป็นพ่อของเซี่ยซัหวั่น วันนี้ว่าจะมาเยี่ยมลูกเขยสักหน่อยน่ะ”