สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 106

เซี่ยซีหวั่นกล่าวว่า—ลู่หานถิงเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่างนั้นเหรอ

โจวผิงดีดตัวผึงขึ้นมาจากเก้าอี้ด้วยความตกใจ และมองไปที่เซี่ยซีหวั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เธอกำลังพูดเรื่องอะไร

อธิการหลี่เหวินชิงที่ถือสายอยู่กลับดูไม่แปลกใจเลยสกนิด แน่นอนว่านักวิจัยทางการแพทย์ไม่สนใจเรื่องซุบซิบส่วนตัวเหล่านี้ของคนอื่นอยู่แล้วๆ “ฮ่าฮ่า ฉันไม่นึกเลยว่าลู่หานถิงจะตาดีขนาดนี้ แต่ซีหวั่น อย่าทำตัวเป็นเด็กเกินไปล่ะ เราต้องเป็นการเป็นงาน ผู้ชายน่ะ อย่างมากก็แค่ชอบสนุกไปเรื่อยๆ แต่สิ่งเหล่านี้ก็เป็นแค่สิ่งที่อยู่นอกกายเท่านั้นแหละ”

โจวผิง “…..”

เซี่ยซีหวั่นยื่นโทรศัพท์ให้โจวผิงที่ยังตกตะลึงอยู่ จากนั้นเสียงที่เข้มงวดตามปกติของอธิการก็ดังขึ้นมา และใบหน้าก็เปลี่ยนไปเร็วราวกับพลิกหนังสือ "ผู้อำนวยการโจว เรื่องวุ่นวายในสถาบัน คุณไปจัดการซะ อย่าให้ใครมารบกวนเซี่ยซีหวั่น เข้าใจไหม”

“ค่ะ ฉัน... ฉันเข้าใจแล้ว”

โจวผิงวางสาย เธอไม่เหม่อลอยอยู่เป็นเวลานาน เรื่องราวที่ได้รับรู้เมื่อสักครู่แต่ละเรื่องมันค่อนข้างหนักหนาสาหัส และเธอก็ต้องการเวลาเพื่อทำความเข้าใจ

โจวผิงหันมาพินิจมองเซี่ยซีหวั่นให้ดีอีกครั้ง เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าผู้หญิงตรงหน้ามีเวทมนตร์อะไรกันแน่ ที่ถึงได้รับความรักและชื่นชอบจากอธิการมากขนาดนี้ แล้วไหนจะเรื่องของเธอกับลู่หานถิงอีกมันเรื่องอะไรกันแน่?

“เซี่ยซีหวั่น เธอบอกว่าลู่หานถิงเป็นสามีถูกต้องตามกฎหมายของเธอ แล้วสามีอีกคนของเธอจากรีสอร์ทโหยวหลานมันคืออะไร?”โจวผิงรู้สึกว่าสมองเริ่มประมวลผลไม่ทันแล้ว

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหวั่นมองมาโจวผิง "ผู้อำนวยการโจว จริงๆเรื่องนี้มันไม่มีอะไรซับซ้อนเลย คนทั้งเมืองไห่รู้ว่าฉันแต่งเข้ารีสอร์ทโหยวหลานก็จริง แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า เจ้าของรีสอร์ทคือลู่หานถิง”

พระเจ้าช่วย!

โจวผิงตกใจมาก ปรากฏว่าสามีผีที่ป่วยหนักในรีสอร์ทโหยวหลานที่คนลือกันนั้น จริงๆแล้วคือ... ลู่หานถิง?

“เซี่ยซีหวั่น เหตุการณ์นี้กะทันหันเกินไปสำหรับฉัน และฉันจะฟังความจากเธอแค่ข้างเดียวไม่ได้ เธอบอกว่า คุณหานถิงเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอใช่ไหม งั้นเธอก็เรียกคุณหานถิงมาที่นี่สิ ฉันอยากได้ยินเขาบอกเองกับปาก”

"ได้."

เซี่ยซีหวั่นหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วกดหมายเลขของลู่หานถิง

เสียงรอสายดังอยู่ชั่วครู่ ปลายสายก็กดรับอย่างรวดเร็ว เสียงที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์ของลู่หานถิงก็ดังขึ้นมา "ไม่ทันไรก็คิดถึงผมแล้วเหรอ?"

เซี่ยซีหวั่นเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอ แต่เธอก็คลายออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณลู่ ตอนนี้คุณมีเวลาไหม ผู้อำนวยการโจวอยากเชิญคุณมาที่สถาบันน่ะ”

“ทำไม คุณนายลู่อยากให้สถานะที่ชัดเจนกับผมแล้วเหรอ”

"....."

แน่นอนว่าเรื่องกระทู้ในสถาบันวิจัย เขารู้อยู่แล้ว แต่เขาก็ยังให้อิสระกับเธอมากพอที่จะปล่อยให้เธอได้จัดการมันเอง

“คุณลู่ คุณจะมาไหม”

"รอเดี๋ยวก็ถึงแล้ว"

……

โถงทางเดินในสำนักงานรายล้อมไปด้วยผู้คน ทุกคนต่างรอดูผลการตัดสินของผู้อำนวยการโจวเพื่อดูว่าเซี่ยซีหวั่นจะถูกไล่ออกหรือไม่

เซี่ยเหยียนเหยียนก็รออยู่ข้างนอกเช่นกัน เธอมั่นใจมาก ว่าถ้าไม่ไล่เซี่ยซีหวั่นออกในครั้งนี้คนอื่นๆไม่ยอมง่ายๆแน่

—— ฉันได้ยินมาว่ามีการถกเถียงกันอยู่ข้างใน และเซี่ยซีหวั่นก็โทรหาคุณหานถิง เพื่อขอให้เขามาช่วย

——ไม่หรอกมั้ง คุณหานถิงจะมาจริงๆเหรอ?

——เหยียนเหยียน เธอคิดว่าคุณหานถิงจะมาไหม

ทุกคนล้อมรอบเซี่ยเหยียนเหยียน

เซี่ยเหยียนเหยียนยิ้มเบา ๆ "เรื่องที่หวั่นหวั่นเล่นชู้ถูกปล่อยออกมาขนาดนี้แล้ว และตอนนี้สถานการณ์กำลังเดือด ฉันไม่คิดว่าคุณหานถิงจะมา อันที่จริงบางครั้งผู้ชายก็อยากลองอะไรใหม่ เมื่อเห็นสิ่งล่อตาล่อใจ แต่พอเขาได้สติ ก็จะตัดความสัมพันธ์ที่ผิดรูปออกไปอย่างรวดเร็ว ถึงตอนนั้นใครบางคนก็จะกลับไปอยู่ในสภาพเดิม"

เซี่ยเหยียนเหยียนบอกเล่าความเท็จว่าเซี่ยซีหวั่นไปล่อลวงลู่หานถิง และแน่นอนว่าเธอก็คิดอย่างนั้น ไม่เช่นนั้น เธอก็ไม่รู้แล้วจริงๆว่าทำไมลู่หานถิงถึงมาคบกับเซี่ยซีหวั่นได้