สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 20

บทที่ 20 ส่งรูปถ่ายที่ใส่ชุดว่ายน้ำให้เขา

สิบปีที่แล้วที่เมืองไห่นี้ ในวงการไม่เพียงแต่มีตำนานใต้หวั่นเหนือหลิงเท่านั้น ยังมีคู่รักเซี่ยซีหวั่นซูซีคู่รักกิ่งทองใบหยกคู่นี้ออกด้วย

ดังนั้นทุกคนที่อยู่ในงานล้วนรู้ดีว่าเซี่ยซีหวั่นเคยเป็นคู่หมั้นของซูซีมาก่อน แต่ความรักของฝ่ายชายเปลี่ยนไปเร็วเหมือนพลิกหนังสือ จะเปลี่ยนก็เปลี่ยนไปทันทีเลย ตอนนี้เซี่ยเสี่ยวแด๋ได้กลายเป็นคู่หมั้นของซูซีไปแล้ว และเป็นคุณนายในอนาคตของตระกูลซู เพราะฉะนั้นทุกคนจึงรีบหันสมอเรือมาทางนี้ ใช้คำพูด “ในอดีตเป็นเหมือนก้อนเมฆที่บินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คำนี้มาเปรียบเปรย”

ตอนแรกเมื่อก็ตอนที่อยู่ในงานเลี้ยงpartyด้านในเซี่ยซีหวั่นได้รบชนะอย่างสวยงามไปแล้ว แต่ตอนนี้ซูซีที่โผล่ออกมาอย่างกะทันหัน แขกผู้มีเกียรติพวกนี้ถึงแม้จะเห็นใจเธอ แต่ก็ยืนอยู่ข้างเซี่ยเสี่ยวแด๋ไปโดยปริยาย

เวลานี้ตระกูลเซี่ยทั้งสามคนนี้ ไม่รู้ก้นชี้ขึ้นฟ้าสูงขนาดไหนไปแล้ว

ร่างอรชรของเซี่ยซีหวั่นยืนตรงยืดอก ดูสวยงามน่ามอง เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อยต่อหน้าฝูงชน “ถึงแม้จะรู้สึกเป็นเรื่องตลกที่เห็นคนอื่นเก็บของที่ตัวเองไม่ใช้แล้วไปเป็นของมีค่า แต่ฉันก็ขอแสดงความยินดีให้พวกคุณอยู่กันจนแก่เฒ่า เพราะพวกคุณดูแล้วเหมาะสมกันมาก”

พูดจบ เซี่ยซีหวั่นก็เดินออกไป

ทุกคนในงาน…

เปรียบเทียบคุณชายซูเป็นของที่ใช้แล้วโยนทิ้ง ซีหวั่นผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าพูดนัก

สีหน้าเซี่ยเสี่ยวแด๋ที่เต็มไปด้วยชัยชนะเมื่อกี้ได้แข็งทื่อไปทันที เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธอควรจะรู้สึกภาคภูมิใจ หรือไม่ภาคภูมิใจดี

……

หลังจากที่เซี่ยซีหวั่นเดินออกมาจากโรงแรมระดับหกดาวตี้เหาแล้ว เวลานี้ซูซีได้กอดเซี่ยเสี่ยวแด๋เดินออกมา และเซี่ยเสี่ยวแด๋ก็รีบไปคล้องแขนที่แข็งแรงของซูซีไว้อย่างออดอ้อน“พี่ซูซี ซีหวั่นน่าสงสารจังเลย ไม่มีรถมารับเธอเลย หรือว่าพวกเราจะสงสารเธอหน่อย ส่งเธอกลับบ้าน”

ซูซีมองไปที่เซี่ยซีหวั่น“ในเมื่อเสี่ยวแด๋พูดแบบนี้แล้ว ขึ้นรถสิ เดี๋ยวผมไปส่งคุณ”

เซี่ยซีหวั่นปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอก”

“ทำไมหล่ะ？”เซี่ยเสี่ยวแด๋รู้สึกเมื่อมีซูซีเป็นที่พึ่งแล้วตัวเองได้กลายเป็นเจ้าหญิงที่แท้จริงไปแล้ว ดังนั้นเธอรีบหันไปพูดกับเซี่ยเจิ้นกั๋วอย่างออดอ้อน“พ่อ หนูอุตส่าห์เรียกให้ซีหวั่นขึ้นรถมาด้วยกัน แต่เธอกลับปฏิเสธ เดี๋ยวหนูกับพี่ซูซีจะไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนอีกซีหวั่น จงใจทำแบบนี้ใช่ไหม？”

เซี่ยเจิ้นกั๋วเอาใจและรักเซี่ยเสี่ยวแด๋เหมือนเจ้าหญิงไปแล้วจริงๆ เนื่องจากเขาต้องการซูซีลูกเคยห่อทองคนนี้มากจริงๆ สิ่งที่เขาต้องการให้ลูกสาวทำให้คือแต่งงานกับคนรวยหนึ่งในสี่ของเมืองไห่ให้ได้ งานแต่งครั้งนี้ห้ามมีใครมาทำลายเด็ดขาด โดยเฉพาะเซี่ยซีหวั่น

เซี่ยเจิ้นกั๋วพูดเสียงเข้มขึ้นมาว่า“ซีหวั่น หนูจะมาทำตัวเป็นคุณหนูอะไรตอนนี้ รีบขึ้นรถเร็วเข้า อย่าทำให้คุณชายซูและเสี่ยวแด๋ต้องเสียเวลา！”

หลี่หยู้หลันเป็นคนที่ได้ใจที่สุดคนนั้น เธอยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นว่า“ซีหวั่น ที่นี่เป็นโรงแรมระดับหกดาวตี้เหา หน้าประตูเรียกแท็กซี่ไม่ได้หรอก อย่ากลัวขายหน้า ให้คุณชายซูกับเสี่ยวแด๋ไปส่งเถอะ”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกคนครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่มหัศจรรย์จริงๆ เธอยิ้มออกมา และมองไปที่เซี่ยเสี่ยวแด๋ด้วยสายตาที่มีความหมาย “ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีเช็คเงินสดห้าแสนเหรียญ แต่ฉันก็มีวิธีกลับบ้านด้วยตัวเองได้ ขอเตือนใครบางคนเวลาที่เจอฉันก็ควรจะเดินอ้อมไปทางอื่น ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะ…”

สีหน้าของเซี่ยเสี่ยวแด๋เปลี่ยนไปทันที เซี่ยซีหวั่นเอาเรื่องเช็คเงินสดห้าแสนเหรียญมาพูด！

ถ้าเกิดว่าซูซีและพ่อแม่ของเธอรู้เรื่องที่เธอเคยเอาเช็คเงินสดห้าแสนเหรียญเพื่อจะไปเลี้ยงดูหนุ่มหน้าขาวของเซี่ยซีหวั่น

ไม่เพียงแต่ทำไม่สำเร็จ หลังจากนั้นยังโดนนักเลงรังแกทำให้อับอายอีก เธอต้องซวยแน่ๆเลย

เซี่ยเสี่ยวแด๋ยอมรับว่าเคยหลงใหลในตัวของหนุ่มหน้าขาวคนนั้น แต่เธอชอบซูซีมาตั้งแต่เด็ก สาบานว่าจะแต่งงานกับซูซี เพื่อเข้าไปเป็นคุณนายของตระกูล

ซูซีถึงจะเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของเธอ

เมื่อถูกเซี่ยซีหวั่นมีหลักฐานอยู่ในมือความทำให้ความเย่อหยิ่งจองหองเมื่อกี้ของเซี่ยเสี่ยวแด๋หายสาบสูญไปในพริบตา เธอเข้าไปดึงซูซี “พี่ซูซี พวกเราไปกันเถอะ”

เวลานี้ผู้จัดการตี้เหาเดินเข้ามาหา และถามออกมาอย่างนอบน้อมว่า“ไม่ทราบว่า ใครคือคุณเซี่ยเหรอ？”

จู่ๆผู้จัดการตี้เหาก็เดินเข้ามาหา ทำให้ทุกคนต่างพากันตกใจ

ทุกคนต่างรู้ว่าโรงแรมตี้เหาเป็นธุรกิจของตระกูลลู่ ตระกูลลู่ ที่ร่ำรวยที่สุดของ เมืองไห่ใช้ชีวิตในตำนาน ค่อนข้างลึกลับ

โรงแรมตี้เหานี้แม้แต่ผู้มีอำนาจในเมืองไห่ยังต้องนัดล่วงหน้าก่อน การบริการระดับประเทศ และแน่นอนทุกคนไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นหน้าของผู้จัดการตี้เหาเท่าไร

หลี่หยู้หลันเป็นคนที่มีปฏิกิริยาคนแรก เธอรีบดึงมือของเซี่ยเสี่ยวแด๋“สวัสดีค่ะผู้จัดการ คุณเซี่ยอยู่ที่นี่ค่ะ！”

เนื่องจากมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลลู่ เซี่ยเจิ้นกั๋วจึงกระตือรือร้นเป็นพิเศษ “ใช่ๆๆ คุณเซี่ยอยู่ที่นี่ ผู้จัดการ ไม่ทราบว่าคุณหาลูกสาวฉันมีธุระอะไรเหรอ？”

ผู้จัดการของโรงแรมตี้เหามาถึงข้างหน้าของซูซีและเซี่ยเสี่ยวแด๋ อันดับแรกคือทักทายกับซูซีอย่างมีมารยาทก่อน “สวัสดีครับ คุณชายซู”

ผู้จัดการทักทายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าของซูซีก็ไม่แสดงอาการประจบสอพลอใดๆออกมา แค่ดูก็รู้ว่าผ่านประสบการณ์มาโชกโชน

ซูซีใส่มือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วพยักหน้าตอบรับ

เวลานี้ผู้จัดการจึงได้หันหน้าไปหาเซี่ยเสี่ยวแด๋ “ไม่ทราบว่า คุณคือคุณเซี่ยใช่หรือไม่？”

เซี่ยเสี่ยวแด๋ไม่รู้ว่าตัวเองถูกรังวัลใหญ่อะไร แม้แต่ผู้จัดการตี้เหาก็มาหาเธอด้วยตัวเอง เธอมองไปที่เซี่ยซีหวั่นอย่างได้ใจ จากนั้นยิ้มหวานใส่ผู้จัดการ“ผู้จัดการ หวัดดีค่ะ ฉันคือเซี่ยเสี่ยวแด๋”

“เซี่ยเสี่ยวแด๋？”ผู้จัดการส่ายหัว“ต้องขอโทษด้วย ผมไม่ได้หาคุณ ผมกำลังหาคุณเซี่ยเซี่ยซีหวั่น”