สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 3

บทที่ 3 บีบคอของเธอ

ในเวลานี้เองเสียงเคาะประตู“ก๊อกๆ”ดังขึ้น และเสียงของพ่อบ้านลุงฝูก็ดังขึ้นมาจากด้านนอก“คุณชาย”

ลู่หานถิงยกริมฝีปากบางขึ้นเล็กน้อย“เข้ามา”

ลุงฝูผลักประตูแล้วเดินเข้ามา“คุณชาย คุณนาย…จะจัดการยังไงดีครับ？”

ลู่หานถิงยืนหล่ออย่างสง่าอยู่ข้างเตียงนอน ชายคนนี้ส่วนสูงอยู่ที่187เซนติเมตร และสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสีดำที่ดูเรียบง่าย แต่เนื้อผ้าที่มีราคาแพงนั้นเหมือนเป็นงานที่ทำกับมือ ทำให้ร่างกายของเขาดูยาวเรียวสง่า และบุคลิกของเขาก็ดูโดดเด่นมาก

ลู่หานถิงลดสายตาลง นิ้วมือของเขาก็กำลังหมุนกระดุมสีเงินที่แวววาวบนแขนเสื้อของเขาอย่างชำนาญ เขาเหลือบมองไปที่เซี่ยซีหวั่นอย่างไม่สนใจไยดี“คุณยังไม่รู้สินะ ว่าสวนหลังบ้านของรีสอร์ทโยวหลานเลี้ยงหมาป่าไว้สองตัว หรือว่า…โยนคุณเข้าไปเป็นอาหารให้มันดี？”

หัวใจของเซี่ยซีหวั่นแน่นขึ้น ซึ่งการแต่งงานในครั้งนี้ได้รับคำสั่งไว้จากคนรุ่นเก่า ที่ยักษ์ใหญ่ทั้งสี่ของเมืองไห่ได้แก่ ตระกูลลู่ ตระกูลกู้ ตระกูลโห้ว และตระกูลซู

คุณชายแห่งตระกูลลู่เป็นคนที่มีอำนาจมาก ตำนานเล่าว่าเขาเป็นผู้นำธุรกิจที่อายุน้อยที่สุดและหล่อที่สุด แต่ว่าไม่เคยมีใครเคยเจอตัวจริงของเขามาก่อน เขาค่อนข้างลึกลับมาก

ส่วนรีสอร์ทโยวหลานนั่นเป็นพื้นที่ที่อยู่ไกลพ้นและเปลี่ยว ดูแล้วไม่ใช่ตระกูลที่ร่ำรวยอะไร ซึ่งทางตระกูลเซี่ยเคยส่งคนมาสืบรีสอร์ทโยวหลานแล้ว และสืบออกเพียงแค่ว่ารีสอร์ทโยวหลานมีย่าและหลานสองคนเท่านั้น และหลานคนนี้ยังเป็นผัวผีที่ป่วยจนหมดหนทางเยียวยารักษาที่เล่าขานกันมาอีกด้วย

และความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหลี่หยู้หลันก็คือให้ลูกสาวทั้งสองคนของเธอแต่งงานไปในสี่ตระกูลที่ยักษ์ใหญ่และร่ำรวยแห่งเมืองไห่ แต่เหตุผลงานแต่งของรีสอร์ทโยวหลานนี้ หลี่หยู้หลันอดไม่ได้ที่อยากจะเปิดหลุมศพของตระกูลเซี่ยออกแล้วถามบรรพบุรุษรุ่นก่อนว่าตอนนั้นคิดยังไงถึงได้จองการแต่งงานนี้ไว้

หลี่หยู้หลันไม่อยากให้ลูกสาวของเธอแต่ง แต่ว่าเซี่ยเจิ้นกั๋วเป็นคนที่กตัญญูคนหนึ่ง และไม่ยอมที่จะฝ่าฝืนการแต่งงานที่บรรพบุรุษรุ่นก่อนจองไว้

และแน่นอนว่าลูกสาวของเธอจะแต่งไม่ได้ ดังนั้นหลี่หยู้หลันจึงนึกถึงเซี่ยซีหวั่น จึงรับตัวเธอกลับมาจากชนบทและให้เธอแต่งงานแทนเพื่อเติมความยินดีมีสุข

ดังนั้นในความรู้ความเข้าใจของเซี่ยซีหวั่น ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ไม่ใช่ข้าราชการระดับสูงอะไรแน่นอน แต่ในขณะนี้เธอก็รู้สึกงงงวย

ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็เปล่งประกายถึงความสง่าที่สูงส่งออกมา และแสดงให้เห็นถึงความสูงศักดิ์ที่งดงาม เหมือนกับกษัตริย์ที่กำลังออกคำสั่งอยู่ ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะกราบไว้นมัสการเขา

อีกอย่างเขายังเลี้ยงหมาป่าไว้ในสวนหลังบ้านด้วย ซึ่งหมาป่านี้ มันไม่ใช่กิจกรรมยามว่างที่คนทั่วไปเล่นบันเทิงไว้เพื่อฆ่าเวลาเลย

เซี่ยซีหวั่นอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนี้จู่ ๆชายหนุ่มก็วางมือลงบนโต๊ะเพื่อฝืนพยุงตัวเองไว้ สายตาที่หล่อเหลาของเขา เผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด

สีหน้าของพ่อบ้านเปลี่ยนไปทันที และรีบพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า“คุณชาย ผมจะไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้！”

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหวั่นขยับและมองลงไปเล็กน้อย มือใหญ่สองข้างของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่โผล่ออกมา เหมือนกับว่าเป็นสัญญาณของอาการป่วยกำเริบ

เขามีโรคเหรอ？

อีกอย่าง เป็นโรคร้ายแรงที่น่ากลัวมากโรคหนึ่ง

และในเวลานี้เองเซี่ยซีหวั่นก็เผชิญเข้ากับดวงตาสีแดงเข้มของชายหนุ่ม ลู่หานถิงหันมองมาที่เธอ แล้วพูดกับพ่อบ้านว่า“ให้เธอออกไปให้พ้น！”

พ่อบ้านรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว“ คุณนาย คุณรีบออกไปเถอะครับ”

เซี่ยซีหวั่นรู้ว่าตัวเองออกไปไม่ได้ และครั้งนี้เธอกลับมาตระกูลเซี่ยพร้อมกับมีจุดประสงค์บางอย่าง และเธอก็ต้องการตำแหน่งของเจ้าสาวแห่งรีสอร์ทโยวหลานนี้ด้วย

เซี่ยซีหวั่นมองไปที่ลู่หานถิงด้วยดวงตาที่สดใสเปล่งประกายของเธอ โดยไม่มีการหลบสายตาเลยแม้แต่น้อย“คุณมีโรคเหรอ โรคอะไร？ฉันมีความรู้เกี่ยวกับการรักษา และการฝังเข็มเล็กน้อย สามารถช่วยรักษาโรคให้คุณได้”

ลู่หานถิงกดริมฝีปากของเขาลงเป็นเส้นโค้งที่เย็นเฉียบ แล้วพ้นคำคำหนึ่งออกมาจากลำคอของเขา“ไปให้พ้น！”

เซี่ยซีหวั่นไม่เพียงแต่ไม่ไปให้พ้น อีกทั้งยังเดินเข้าไปใกล้เขา“เมื่อกี้ฉันได้กลิ่นยาดอกลิลลี่ โป่งรากสน และเทียงมั้วและกลุ่มยาอื่น ๆที่ล้ำค่าบนร่างกายของคุณ ซึ่งกลุ่มยาจีนเหล่านี้…ใช้รักษาในอาการโรคนอนไม่หลับ และถ้าฉันคาดเดาไม่ผิดล่ะก็ คุณน่าจะมีโรคนอนไม่หลับ ที่เกิดขึ้นจากความผิดปกติของการนอนของคุณ”

พ่อบ้านมองไปที่เซี่ยซีหวั่นด้วยความตกใจ“คุณนาย คุณ…”

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหวั่นสบเข้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่หานถิง“ระดับความผิดปกติของการนอนหลับของคุณถึงขั้นไหนแล้ว？และถ้าความผิดปกติของการนอนดำเนินไปถึงขั้นระดับลึกล่ะก็ จะส่งผลร้ายแรงต่อสภาพจิตใจของคุณ และร่างกายของคุณจะอ่อนล้าจนถึงขีดสุดแต่กลับไม่ได้รับการพักผ่อนและผ่อนคลาย และนี่จะทำให้ภายในร่างกายของคุณมีคุณอีกคนอยู่ และคนคนนั้นก็มีอารมณ์ที่ขุ่นมัว หงุดหงิด และน่ากลัว จนเข้าข่ายโรคจิต”

มุมของดวงตาที่แคบและยาวของลู่หานถิงยิ่งอยู่ยิ่งแดงขึ้นเรื่อย ๆ และหว่างคิ้วที่หล่อเหลาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยอารมณ์ที่เศร้าหมอง เขายื่นมือออกมา จากนั้นบีบไปที่ลำคอของเซี่ยซีหวั่น

ลำคอสีชมพูของหญิงสาวนั้นบอบบางมาก เพียงแค่เขาออกแรงบีบเล็กน้อย เธอก็ตายได้ในทันที

“คุณนาย คุณอย่ากระตุ้นคุณชายอีกเลย！คุณชาย คุณรีบปล่อยคุณนายเถอะ！”พ่อบ้านตกใจจนรีบพุ่งขึ้นมาทันที